Χούντα 2.0 beta version

Από το Γαργαλιάνοι News

Τελευταία πληθαίνουν οι φωνές πως έχουμε χούντα.
Είναι χωρίς αμφιβολία υπερβολή την οποία έχω και εγώ χρησιμοποιήσει πολλές φορές.
Δεν είμαι τόσο μεγάλος ώστε να θυμάμαι την πραγματική χούντα των συνταγματαρχών, θυμάμαι μόνο μικρό παιδί τις πρώτες εκλογές.
Στη διάρκεια της χούντας ο τύπος ήταν φιμωμένος, ακόμα και τα τραγούδια και τα βιβλία έπρεπε να περάσουν από αυστηρή λογοκρισία πριν πουληθούν.
Τότε υπήρχαν χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι είτε σε φυλακές είτε στην εξορία και οι διαδηλώσεις ήταν παράνομες.
 Ακόμα και αν δεχτούμε την άποψη κάποιων πως οι φυλακισμένοι για τρομοκρατικές ενέργειες σήμερα είναι πολιτικοί κρατούμενοι δεν μπορούν να συγκριθούν με τις χιλιάδες κρατούμενους του τότε.
Τότε η περίοδος της εκτροπής είχε κρατήσει επτά χρόνια χωρίς προοπτική επιστροφής στη δημοκρατία και χωρίς εκλογές, με κυβέρνηση συνταγματαρχών και όχι εκλεγμένων.


Όμως υπάρχουν και μερικές αναλογίες που θα πρέπει τουλάχιστον να προβληματίσουν.
Ο τύπος μπορεί πια να μην είναι υπό τον άμεσο έλεγχο του κράτους, αλλά εδώ και αρκετά χρόνια η διαπλοκή πολιτείας και μηντιαρχών είναι εξόφθαλμη.
Για την δημόσια ραδιοτηλεόραση ας μην πούμε τίποτε, όποιος έχει παρακολουθήσει τελευταία καταλαβαίνει.
Πολύ περισσότερο τελευταία με χαρακτηριστικό παράδειγμα την συνάντηση του Γ Παπανδρέου με τους ιδιοκτήτες των πιο σημαντικών μέσων.
Μια συνάντηση που καθόλου κρυφή δεν ήταν έγινε όμως κεκλεισμένων των θυρών χωρίς κανένας μας να είναι σε θέση να ξέρει τι προτάθηκε, τι συμφωνήθηκε και με ποιά ανταλλάγματα.

Σήμερα διαδηλώσεις και απόψεις είναι σχετικά ελεύθερες, όμως είναι εμφανής η αποστροφή της κυβέρνησης προς αυτές.
Μπορεί οι διαφωνούντες να μην συλλαμβάνονται πια αλλά συκοφαντούνται με τη βοήθεια των μέσων που λέγαμε πριν λίγο.
Μπορεί οι διαδηλώσεις να είναι θεωρητικά νόμιμες αλλά ακόμα και τη συγκέντρωση του Θεοδωράκη προσπάθησε ο δήμος Θεσσαλονίκης πριν λίγο καιρό να αποτρέψει. Όσο για την πλατεία συντάγματος, από την εκκένωσή της και μετά κάθε διαδήλωση συνοδεύεται από υπέρμετρη καταστολή σε μια φανερή προσπάθεια να τρομοκρατηθούν οι πολίτες. Κάθε διαδήλωση καταλήγει με την βίαιη εκκένωση όχι μόνο της πλατείας αλλά και των γύρω δρόμων με το πρόσχημα των επεισοδίων.
Και οι απεργίες, επιτρέπονται, με τα ΜΜΕ να επιτίθενται με σφοδρότητα σε κάθε κοινωνική ομάδα που προσπαθεί να αντιδράσει και την κυβέρνηση να απειλεί, να εκβιάζει και να χρησιμοποιεί την ανεξάρτητη δικαιοσύνη για να τις κηρύξει παράνομες.

Τώρα έχουμε μια εκλεγμένη από το 40% του λαού κυβέρνηση.
Μόνο που το πραγματικό ποσοστό αν λάβει κανείς υπ όψη του το λευκό και το άκυρο είναι πολύ μικρότερο, αλλά ακόμα και έτσι πρόκειται για μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε με το "λεφτά υπάρχουν" και στη συνέχεια στρεβλώνοντας το σύνταγμα, τον κανονισμό της βουλής και ένα σωρό νόμους οδήγησε την χώρα στο ΔΝΤ και την Τρόικα εκτελώντας ένα σχέδιο που πλέον έχει αποδειχτεί πως υπήρχε ήδη πριν τις εκλογές.
Μια κυβέρνηση που πια απορρίπτει το σύνολο του λαού και που κρατιέται στην εξουσία βασιζόμενη στην εξωτερική βοήθεια, εκβιάζοντας την ίδια της κοινοβουλευτική ομάδα, εκχωρώντας εθνική κυριαρχία και αγνοώντας τις αντιδράσεις του εντολοδόχου της λαού.

Αυτές και ακόμα πολλές ομοιότητες με την χούντα μπορεί να βρει κανείς με τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά ακόμα και έτσι πρέπει να παραδεχτούμε πως δεν ζούμε πραγματική χούντα, η κατάσταση, ακόμα απέχει πολύ από εκείνη του 67-74.
Μήπως όμως μοιάζει όλο και πιο πολύ με εκείνη που οδήγησε στην χούντα των συνταγματαρχών;

Ακόμα δεν έχουμε πλήρη συνταγματική εκτροπή, κάποιοι θεσμοί ακόμα έστω και προβληματικοί λειτουργούν.


Υπάρχει η βουλή στην οποία η κυβέρνηση έχει ακόμα την πλειοψηφία.
Όμως οι ίδιοι οι βουλευτές της κυβερνητικής παράταξης παραδέχονται πως σύρονται εκβιαζόμενοι να ψηφίσουν νομοσχέδια που δεν έχουν διαβάσει και που εκχωρούν μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας παρά τους περί του αντιθέτου νόμους και παρά τις σχετικές διατάξεις του συντάγματος που απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία για τέτοιους νόμους.
Ο Ανδρουλάκης προχτές είπε ξεκάθαρα πως υπάρχει μια προφανής πολιτική συμπαιγνία για την διαιώνιση της χρεοκοπίας και κανένας από την κυβέρνηση δεν θεώρησε απαραίτητο να βγει να απαντήσει. Πίσω από κλειστές πόρτες πόσα άραγε χειρότερα έχουν ειπωθεί;
Ακόμα και δημόσια όμως οι αυταρχικές φωνές αλλά και αυμπεριφορές των κυβερνητικών στελεχών αυξάνονται.

Υπάρχει η δικαιοσύνη.
Η δικαιοσύνη που καταδικάζει σε φυλακή κακομοίρηδες για χρέη μερικών χιλιάδων στο δημόσιο αλλά αφήνει ελεύθερο τον Ψωμιάδη και τον Μαντέλη και ακόμα ανενόχλητο τον Τσουκάτο.
Μια δικαιοσύνη που δεν έχει καμία δυνατότητα ελέγχου των πολιτικών και που ανέχεται την υποκατάστασή της από τις περίφημες "εξεταστικές" επιτροπές της βουλής που λειτουργούν σαν εξαγνιστήρια των πολιτικών και των κομμάτων.
Μια δικαιοσύνη που σιωπά ακόμα και όταν ο πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου προτείνει την ποινική δίωξη του πρωθυπουργού.

Υπάρχει τέλος η αστυνομία, μια αστυνομία που όπως είπε ο ίδιος ο υπουργός "προστασίας του πολίτη" δεν προλαβαίνει να χτυπήσει την πραγματική εγκληματικότητα αφού είναι απασχολημένη με το κυνήγι των διαδηλωτών. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την ημέρα που ένας διαδηλωτής παραλίγο να χάσει τη ζωή του από χτύπημα ενός "προστάτη του πολίτη", ένας άλλος προχτές έχασε τη ζωή του εν μέσω επεισοδίων και η συμβολή της αστυνομίας στον θάνατό του αν και έμμεση είναι προφανής.
Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε τους νεκρούς της Μαρφίν.
Μόνο η τύχη μέχρι τώρα έχει συμβάλλει στο να μην υπάρξουν περισσότερα θύματα .

Ακόμα και έτσι όμως με τον τύπο ελεγχόμενο ουσιαστικά, με μια κυβέρνηση χωρίς ουσιαστική νομιμοποίηση, με μια δικαιοσύνη που αντί να είναι τυφλή στραβοκοιτάζει προς τη μεριά της εξουσίας και με μια αστυνομία στην προστασία του πολιτικού τυπικά δεν έχουμε χούντα.
Ζούμε όμως χωρίς αμφιβολία μια περίοδο κρίσης πολιτικής, όσο και κοινωνικής.
Ζούμε μια περίοδο που υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας και δυσλειτουργίας θεσμών.
Και το πιο ανησυχητικό είναι πως διαφαίνεται η προσπάθεια της κυβέρνησης όχι να ισχυροποιήσει τους θεσμούς, όχι να επικαλεστεί την δημοκρατία για να λύσει τα αδιέξοδα αλλά το αντίθετο.
Η κυβέρνηση αυτή εμφανώς πια προσπαθεί να χειραγωγήσει τους θεσμούς και να μειώσει τα δικαιώματα των πολιτών και να τους τρομοκρατήσει προκειμένου να συνεχίσει να κυβερνάει.
Δεν είναι όμως μόνο ο φόβος μας του τι ζούμε σήμερα, αλλά προς πια κατεύθυνση βαδίζουμε.
Αν η σύγκριση της σημερινής κατάστασης με την χούντα είναι υπερβολική και άστοχη, αύριο τι θα είναι;
Και αν η σημερινή κατάσταση με την χούντα του 67 είναι υπερβολική, η σύγκριση με τα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτή μήπως δεν είναι;

Όπως και να είναι σήμερα δεν ζούμε τυπικά την χούντα του '67, εκείνη έχει πια μπει στην ιστορία και η ακριβής της επανάληψη είναι πρακτικά απίθανη σήμερα.
Η λέξη χούντα έχει πλέον ταυτιστεί με εκείνη την περίοδο, οι συνταγματάρχες του τότε έχουν κατά κάποιο τρόπο το copyright.
Ίσως θα πρέπει να την λέμε Χούντα® εκείνη του '67, όμως και τη σημερινή κατάσταση δεν τη λες δημοκρατία.
Θα πρέπει να την λέμε κάπως αλλιώς, ας πούμε "Χούντα 2.0 beta", νέα εξελιγμένη μορφή.
Μια χούντα συγκεκαλυμμένη, με χούντα ντυμένη δημοκρατία, και το σημαντικότερο, μια χούντα που ακόμα δεν έχει πάρει την τελική της μορφή.
Χούντα υπό διαμόρφωση, που δοκιμάζεται πάνω στον "τελικό χρήστη" για να δούν τις αντιδράσεις πριν την τελική έκδοση.
Χούντα 2.0 beta version

Update 14/12/2011: Ήθελα να προσθέσω αυτή την παράγραφο από καιρό αλλά δικά μου θέματα δεν με άφηναν. Εδώ και λίγο καιρό έχουμε έναν μη εκλεγμένο πρωθυπουργό. Τρία κόμματα της βουλής, μεταξύ αυτών και το ακροδεξιό ΛΑΟΣ συμφώνησαν σε αυτό και έφτιαξαν μια "νέα" κυβέρνηση με υπουργό μεταξύ άλλων τον (κάποτε;) θαυμαστή του δικτάτορα Παπαδόπουλου.
Φυσικά σε αυτή την εκτροπή συναίνεσε και ο πρόεδρος της δημοκρατίας με την υπογραφή του.
Το επιχείρημα για αυτή την εξέλιξη είναι πως βρισκόμαστε σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα και το βάρος των αποφάσεων δεν μπορούσε να πάρει μόνο του κάποιο κόμμα.
Έτσι επιστρατεύτηκε το κόμμα που πριν τις εκλογές του 2009 κυβερνούσε και μας έλεγε πως όλα πάνε καλά, συνεργάστηκε με εκείνο που το διαδέχτηκε στην εξουσία κερδίζοντας τις εκλογές με το "λεφτά υπάρχουν", και για την ευρύτερη συναίνεση πήραν και παρέα τους ένα ακόμα που ο αρχηγός του δηλώνει πως δεν έχει πρόβλημα με την 21η Απριλίου του 1967. Αυτοί επέλεξαν για πρωθυπουργό έναν τεχνοκράτη που ως πρόεδρος της τράπεζας της Ελλάδας είναι τουλάχιστον ύποπτος για τον ρόλο του στο μαγείρεμα των στατιστικών στοιχείων και ως πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έχει τον ρόλο του στη σημερινή κατάσταση της Ευρωζώνης και αυτός με τη σειρά του κράτησε στην κυβέρνηση τους βασικούς υπουργούς που είχε και η προηγούμενη και των οποίων η αποτυχία πλέον είναι γνωστή σε όλους.
Όλα αυτά χωρίς προφανώς καμία λαϊκή νομιμοποίηση, και με διαδικασίες που αν μη τι άλλο είναι στα όρια της νομιμότητας.
Τελευταία δε η αρχική "υπόσχεση" για κυβέρνηση "ειδικού σκοπού" και "περιορισμένου χρόνου" φαίνεται όλο και πιο αίολη. Μέχρι και τον πρώην ΠτΔ Στεφανόπουλο επιστράτευσαν για να παρατείνουν αυτό τον αρχικό "περιορισμένο χρόνο" σε αόριστο χρόνο, όσο για το "ειδικού σκοπού", από την αρχή φάνηκε πως δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Έχουμε λοιπόν και επίσημα κυβέρνηση μη εκλεγμένη, με ατζέντα άγνωστη που επιπλέον δεν έχει περάσει από την έγκριση του λαού και αορίστου χρόνου...
Όσο για τις εκλογές... αυτές μας λένε είναι... βλαπτικές!
Η εκτροπή πια είναι γεγονός.

Ενημέρωση 5/2/2012: "Πυρετώδεις" οι διαπραγματεύσεις για το PSI και το νέο "πακέτο" μέτρων που θα το συνοδεύει και φαίνεται πως θα παρθούν σημαντικότατες αποφάσεις που θα μας επηρεάζουν για πολλά χρόνια, πιθανότατα για δεκαετίες. Οι υπουργοί λέει "το ρεπορτάζ" αποχώρησαν χωρίς να κάνουν δηλώσεις και τις τελικές αποφάσεις θα τις πάρουν οι αρχηγοί. Ποιοί είναι αυτοί; Ο Γ Παπανδρέου, ο πρώην πρωθυπουργός που υποχρεώθηκε να παραιτηθεί υπό την λαϊκή κατακραυγή αλλά και τις πιέσεις της ίδιας του της κοινοβουλευτικής ομάδας και που πιθανότατα πολύ σύντομα θα είναι ένα απλό στέλεχος του πρώην μεγάλου κόμματος ΠΑΣΟΚ. Ο Α Σαμαράς που εκλέχτηκε ως απλός βουλευτής ενός κόμματος που υπό την επίσης γενική κατακραυγή έχασε 10% της εκλογικής του δύναμης στις τελευταίες εκλογές. Και τέλος ο Γ Καρατζαφέρης, πρόεδρος του ακροδεξιού κόμματος των νοσταλγών της χούντας το οποίο στις τελευταίες εκλογές είχε ψηφιστεί από το 5,63% (λιγότερο από το 4% στο σύνολο του εκλογικού σώματος). Αυτοί οι τρείς, υπό την ασφυκτική πίεση της Γερμανοκρατούμενης ΕΕ και υπό τον "συντονισμό" του μη εκλεγμένου πρώην υπαλλήλου της Ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας και τωρινό πρωθυπουργό κύριο Λ Παπαδήμο θα αποφασίσουν για το μέλλον μας (όσο τουλάχιστον δεν έχει προαποφασιστεί ήδη). Φυσικά θα πρέπει να πάρουν και την έγκριση της βουλής (για κάποια από αυτά, όχι για όλα). Της βουλής την οποία ξέρουν πως δεν θα ξαναδούν πάρα πολλοί (αν όχι η πλειοψηφία) από τους βουλευτές που στηρίζουν την σημερινή κυβέρνηση. Έτσι θα αποφασιστεί το άμεσο αλλά και το απώτερο μέλλον μας.
Δημοκρατικά.

Ενημέρωση 16/2/2012: Την Κυριακή 12/2/2012 με αφορμή την ψήφιση στη βουλή της νέας δανειακής σύμβασης ζήσαμε ξανά τις εικόνες του καλοκαιριού του 2011 με εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου να μαζεύεται ειρηνικά και αυθόρμητα στην πλατεία συντάγματος να διαδηλώσει την αντίθεσή στα όσα συμβαίνουν. Την ίδια ώρα στο κέντρο ξέσπασαν εμπρησμοί από "αγνώστους" με αποτέλεσμα να καούν πολλά καταστήματα και κάποια κτήρια στο κέντρο της Αθήνας. Το αποτέλεσμα ήταν να βρει ευκαιρία η αστυνομία να πνίξει εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου στα χημικά σε μια επιχείρηση με καθαρό στόχο την διάλυση της συγκέντρωσης που διάρκεσε αρκετές ώρες αφού ο κόσμος υποχωρούσε πρόσκαιρα αλλά επέστρεφε και που φαίνεται να είχε ξεκινήσει αν όχι πριν τους εμπρησμούς τουλάχιστον ταυτόχρονα.
Την επόμενη μέρα η διαμαρτυρία του κόσμου καπελώθηκε πλήρως στα ΜΜΕ από τις εικόνες της καταστροφής και λίγες ημέρες μετά σε ευρεία σύσκεψη υπό τον "πρωθυπουργό" αποφασίστηκε ουσιαστικά η απαγόρευση τέτοιων συγκεντρώσεων και η ενοχοποίηση όποιου μέσω οποιουδήποτε μέσου πετύχει την οργάνωσή τους με κάποιο κάλεσμα.
Τις τελευταίες μέρες αρμόδιοι και μη από τον ίδιο τον υπουργό "προστασίας" του πολίτη μέχρι διάφορους παπαγαλίζοντες φέρονται σίγουροι πως οι καταστροφές στο κέντρο της Αθήνας ήταν αποτέλεσμα οργανωμένου σχεδίου.
Όλοι αυτοί φαίνεται να έχουν πολύ καλή γνώση του τι έγινε, όμως δεν απαντούν σε ένα καίριο ερώτημα.
Ποιός τελικά κέρδισε από αυτό το οργανωμένο σχέδιο, τι κέρδισε και ποιός είχε την οργάνωση να το εφαρμόσει;
Το αποτέλεσμα ήταν να διαλυθεί βίαια η συγκέντρωση, να καπελωθεί η φωνή εκατοντάδων χιλιάδων και να βρει πάτημα η εξουσία να απαγορεύσει ουσιαστικά παρόμοιες εκδηλώσεις στο μέλλον.
Πιστεύω τελικά πως υπήρχε πράγματι οργανωμένο σχέδιο πίσω από τα επεισόδια, σε αυτό θα συμφωνήσω με τους "αρμόδιους".
Όμως το ποιός ήταν πραγματικά πίσω από αυτό το σχέδιο φαίνεται ξεκάθαρα από τα αποτελέσματά του.
Ταυτόχρονα "οι δανειστές" μας πιέζουν να μην γίνουν εκλογές και να παραταθεί η θητεία της κυβέρνησης Παπαδήμου απεριόριστα.
Απαγορεύονται λοιπόν οι εκλογές, απαγορεύονται και οι συγκεντρώσεις.
Πες μου λοιπόν ξανά ότι δεν έχουμε χούντα!


Διάβασε και αυτά:
Δικά μου:
Παρατήρησες κάτι;
Η δύναμη της δημοκρατίας...  
Αδιέξοδο

It's the democracy stupid!
Δημοκρατικές διαδικασίες...
Ούτε τα προσχήματα...
Δημοκρατία στο περίπου... 
Αυτούς ψήφισες;


Και άλλων:
Σταματήστε να βαυκαλίζεστε
Greece lies bankrupt, humiliated and ablaze: is cradle of democracy finished?
Διαδηλώσεις σε μία λωρίδα και με αυστηρή περιφρούρηση