κατεδαφίζουν συστηματικά κάθε εργατικό δικαίωμα, κάθε κατάκτηση της μέσης τάξης στην οποία κατ ουσία έχει βασιστεί η κοινωνική ειρήνη στην χώρα μας.
Κάθε φορά οι αντιδράσεις τόσο του κόσμου όσο και μερικών μελλών της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ έχουν μονοπωλήσει τα δελτία ειδήσεων.
Θρίλερ με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου, με το πολυνομοσχέδιο, με το μνημόνιο...
Σήμερα με αφορμή άλλο ένα νομοσχέδιο που φέρνει προς ψήφιση στη βουλή παραιτήθηκε ο βουλευτής Θ Ρομπόπουλος, εμφανίζονται και νέοι "αντάρτες" στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, η δε Λ Κατσέλη δήλωσε πως δεν θα ψηφίσει το άρθρο 37.
Θρίλερ τα δελτία και σήμερα.
Και για την ουσία... κουβέντα.
Ναι, το μεσοπρόθεσμο, τα μνημόνια και τα διάφορα ληστρικά νομοσχέδια αυτής της κυβέρνησης είναι σοβαρότατα πλήγματα στα δικαιώματά μας τόσο ως πολίτες όσο και ως κράτος, έθνος, κοινωνία.
Ναι, κατεδαφίζουν δικαιώματα και διαλύουν τον κοινωνικό ιστό.
Όμως μήπως τελικά δεν αποτελούν παρά μόνο "συμπτώματα" μιας βαριάς ασθένειας;
Ίσως είναι τραβηγμένο σαν παράδειγμα, αλλά εάν μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία ας πούμε του Στέφανου Μάνου κατάφερνε να αποκτήσει την πλειοψηφία στη βουλή, εάν η πλειοψηφία του λαού ψήφιζε μια κυβέρνηση που θα τα είχε όλα αυτά στο προεκλογικό της πρόγραμμα, ποιός θα μπορούσε να κατηγορήσει τους βουλευτές που θα ψήφιζαν παρόμοια νομοσχέδια ως προδότες;
Εάν η επιλογή μας ήταν να γίνουμε Βουλγαρία ή Κίνα σε επίπεδο μισθών αλλά Γερμανία σε ανταγωνιστικότητα, αυτό δεν θα ήταν πολύ δύσκολο να συμβεί.
Με μια γενναία μείωση μισθών, συντάξεων, κοινωνικών παροχών και εάν ταυτόχρονα αφηνόταν οι επιχειρηματίες στην ησυχία τους, χωρίς ενοχλητικές συλλογικές συμβάσεις και με μικρή φορολογία σε λίγα χρόνια οι εξαγωγές θα εκτοξευόταν και δεν θα υπήρχε πρόβλημα με το έλλειμμα.
Όμως ο Ελληνικός λαός δεν φαίνεται να συναίνεσε με κάτι τέτοιο.
Με το που τόλμησε ο Καραμανλής να μιλήσει για λιτότητα και μέτρα μείωσης του χρέους ο Ελληνικός λαός του γύρισε την πλάτη και ανέθεσε την διακυβέρνησή του στον άλλον.
Εκείνον που του έταξε πως λεφτά υπάρχουν και πως θα στηρίξει τους αδυνάτους, θα τα βάλει με τα μεγάλα συμφέροντα, θα βάλει τους τραπεζίτες στη θέση τους και γενικά θα ζήσουμε καλύτερες ημέρες.
Εκείνον που όποτε η προηγούμενη κυβέρνηση προσπάθησε να κάνει αποκρατικοποιήσεις τον έβρισκε απέναντί της να επιχειρηματολογεί υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ ή των λιμανιών.
Αυτός είναι φυσικά ο Γ Παπανδρέου, αλλά δεν είναι μόνος του, είναι ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ, οι υπουργοί, αλλά και οι βουλευτές που αποτελούν την κοινοβουλευτική ομάδα, και οι διάφοροι πολιτευτές που ακόμα και αν δεν εκλέχτηκαν πάλεψαν για την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ ως πρώτο και αυτοδύναμο κόμμα στη βουλή, και βέβαια και όλα τα κομματικά στελέχη που συμπληρώνουν αυτό τον μηχανισμό.
Με το που κατέλαβε αυτή η συμμορία την εξουσία άρχισε και η απονομιμοποίησή της.
Μπορεί τον πρώτο χρόνο και υπό το βάρος των απανωτών σοκ που προκάλεσε η κυβέρνηση αυτή στους πολίτες το παραμύθι να κράτησε, αλλά σήμερα ελάχιστοι είναι αυτοί που τους στηρίζουν πια, ο σκληρός πυρήνας ουσιαστικά αυτών που έχουν συμφέροντα.
Εδώ και αρκετό καιρό, πριν από το καλοκαίρι η κυβέρνηση αυτή έχει χάσει κάθε λαϊκό έρεισμα, και απλά κρατιέται μαγκωμένη στην εξουσία.
Οι ταραχές του καλοκαιριού αλλά και οι δημοσκοπήσεις που έχουν βγει στη δημοσιότητα από τότε το αποδεικνύουν.
Η κυβέρνηση αυτή λοιπόν δεν έχει νομιμοποίηση πια να ψηφίσει κανένα νομοσχέδιο, καμιά αλλαγή στα εργασιακά ούτε καν τροπολογία, τίποτε!
Ακόμα και αν αποφάσιζαν αύριο να αυξήσουν μισθούς και συντάξεις, να μοιράσουν ότι λεφτά μπορούν να βρουν, με ποιο δικαίωμα θα το κάνουν, εξ ονόματος ποίου;
Αφού υπεξαίρεσαν την λαϊκή εντολή, αφού την πέταξαν στα σκουπίδια, αφού πλέον δεν εκφράζουν ούτε εκπροσωπεύουν ούτε καν αυτούς που παραδοσιακά τους στηρίζανε δεν δικαιούνται να νομοθετούν τελεία.
Δεν έχει σημασία αν πρόκειται για το μεσοπρόθεσμο, το μνημόνιο, άρθρο 37, ή το άρθρο 11880, ούτως ή άλλως κατ ουσία αυτή η κυβέρνηση έχει πέσει στα μάτια της πλειοψηφίας των Ελλήνων.
Η έλλειψη εναλλακτικής δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία όταν μιλάμε για τον υπέρτατο πολιτειακό θεσμό, τη βουλή των Ελλήνων.
Η επίπλαστη δημοκρατία είναι το ίδιο αν όχι πιο επικίνδυνη από την έλλειψη δημοκρατίας, τη δικτατορία.
Μια παράνομη κυβέρνηση δεν αποτελεί εναλλακτική στη δημοκρατία, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες!
Αν λειτουργήσουν οι θεσμοί, η δημοκρατία θα βρει τη διέξοδο.
Οφείλει να τη βρει!
Κάθε άλλη λύση είναι απαράδεκτη, κάθε άλλη σωτηρία επικίνδυνη.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι το κάθε νομοσχέδιο, καλό ή κακό, επιτυχημένο ή αποτυχημένο που θα μας σώσει ή θα μας καταστρέψει, αλλά η δημοκρατική λειτουργία, οι θεσμοί, η ελευθερία.
Οι βουλευτές που αφήνουν την έδρα τους σε αυτή την κυβέρνηση, που παραιτούνται σε χάρη κάποιου άλλου που θα στηρίξει αυτή την παράνομη κυβέρνηση παίζουν τον ίδιο ακριβώς ρόλο με αυτούς που σιωπηλοί τη στηρίζουν.
Οι βουλευτές που διαμαρτύρονται για οποιοδήποτε άρθρο οποιουδήποτε νομοσχεδίου αλλά στηρίζουν τη γενικότερη πολιτική δεν έχουν κανένα ελαφρυντικό.
Και τέλος, εμείς, ο λαός δεν πρέπει να εστιάζουμε στο ένα ή το άλλο νομοσχέδιο, είναι αποπροσανατολισμός.
Το θέμα είναι αν δεχόμαστε μια παράνομη πια κυβέρνηση, μια συμμορία που με το πρόσχημα της λαϊκής εντολής κατεδαφίζει τη χώρα.
To θέμα είναι η γενικότερη πολιτική, ο τρόπος άσκησης της εξουσίας, η νομιμοποίηση αυτής της συμμορίας και όχι το ένα ή το άλλο νομοσχέδιο.
Αυτό άλλωστε είναι και το μόνο επιχείρημα που αργότερα θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον οποιονδήποτε θα θελήσει να ανατρέψει τις διεθνείς συμφωνίες που αυτή η "κυβέρνηση" έχει υπογράψει.
Επιπλέον μόνο έτσι θα μπορέσουμε να απαιτήσουμε την τιμωρία τους, μόνο ως παράνομους, προδότες, που σφετεριστές της λαϊκής εντολής μπορεί να διωχθούν και να τιμωρηθούν.
Δεν μπορούμε να δεχόμαστε πως αυτή η "κυβέρνηση" έχει το δικαίωμα να νομοθετεί, αλλά αντιδρούμε επειδή ένα συγκεκριμένο νομοθέτημα δεν μας αρέσει.
Το ίδιο ισχύει για τον λαό και για τους βουλευτές, του ΠΑΣΟΚ αλλά και των υπολοίπων κομμάτων.
Η δέχεσαι την ύπαρξη αυτής της κυβέρνησης ως νόμιμη και αντιπροσωπευτική και επομένως υπακούς στην κοινοβουλευτική της πλειοψηφία, ή αμφισβητείς το δικαίωμά τους να κυβερνούν.
Η στηρίζεις αυτό το σύστημα ή προσπαθείς να το ανατρέπεις!
Χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς υποσημειώσεις χωρίς ναι μεν αλλά.
Το επιχείρημα πως μπροστά στην καταστροφή πρέπει να επιλέξουμε δυνάστη ακούστηκε ξανά στην Ελλάδα παλαιότερα.
Τότε πολλά καλά νομοσχέδια, ψηφίστηκαν, ανάπτυξη (έστω στα χαρτιά) υπήρξε και πολλά χωριά απόκτησαν δρόμους ή ηλεκτρικό ρεύμα.
Ελπίζω μόνο να μην μας πάρει πάλι 7 χρόνια να αντιδράσουμε και να μην χρειαστεί μια νέα εθνική καταστροφή...
Διάβασε επίσης:
Δικαιοσύνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου