Συνένοχοι κοπρίτες...

Η κρίση, μας είπαν μπορεί να γίνει ευκαιρία...
Να απαλλαγούμε από τις κακές πρακτικές του παρελθόντος, να αλλάξουμε...
Εμάς εννοούν, εσένα και εμένα...
Στη λογική του μαζί τα φάγαμε, όλοι μαζί φταίμε.
Οι κοπρίτες, οι αντιπαραγωγικοί, οι διεφθαρμένοι, δηλαδή όλοι μας.
Ο χοντρός το είπε πιο ωμά απ' οτι μας άρεσε, αλλά ο αμερικάνο το λέει καιρό τώρα.
Εκείνοι δε φταίξαν και τόσο φαίνεται...
Άλλωστε παρέλαβαν καμμένη γη, δεν το ήξεραν, νόμιζαν πως "λεφτά υπάρχουν"...
Παλιά υπήρχαν, ρωτήστε τον Μαντέλη και τον Τσουκάτο, τώρα γιατί να μην υπάρχουν;
Ρωτήστε και τους συνδικαλιστές στις ΔΕΚΟ, θα σας πουν το ίδιο, λεφτά υπήρχαν πάντα!
Ρωτήστε τον Άκη, κολλητό του μπαμπά, λεφτα υπήρχαν!
Αυτούς μάλλον ρώτησε και ο Γιωργάκης, μια και μαζί τα μέτραγαν παλιότερα, όταν έπαιζαν με τα κουτιά των πάμπερς στην αυλή μιας ροζ βίλας κάπου στην Εκάλη, κάτω απ' το στοργικό βλέμμα της νέας μαμάς και του ετοιμοθάνατου μπαμπά.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε τότε παλιά υπήρχαν ΠΟΛΛΑ λεφτά, τόσα που,όταν ρώτησαν τον μπαμπά που τα βρήκε για τη ροζ βίλα εκείνος είπε με φυσικότητα ότι τα δανείστηκε και όλοι εμείς ησυχάσαμε.
Λεφτά υπήρχαν και όταν βρυκόλακας πήρε τη θέση του πεθαμένου, γι αυτό το πάρτι συνεχίστηκε με καλεσμένους κάτι γερμανούς κομπιουτεράκηδες που μας ψηφιοποίησαν το ... μας.
Ο Γιωργάκης τότε μαζί με τον χοντρό κ μερικά άλλα παιδιά βέβαια δεν ήταν καλεσμένοι, αλλά ήξεραν ότι δεν αργεί η μέρα που θα κάνουν το δικό τους πάρτι.
Και το πάρτι συνεχίστηκε, με τον κινέζο αρχηγό, μετά τον χοντρό (εκείνον τον κουρασμένο με το play station)...
Όταν λοιπόν ήρθε η σειρά του Γιωργάκη να κάνει τον αρχηγό τον έπιασε μεγάλη ταραχή.
Τα λεφτά είχαν τελειώσει...
Και μέσα στην απελπισία του, μας είπε τη σκληρή αλήθεια.
Πρέπει να αλλάξουμε!
Η κρίση είναι ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι...
Τόσα χρόνια τα τρώγαμε, ήρθε η ώρα να πληρώσουμε...
Εν το μεταξύ, κάτι κωλόπαιδα γερμανοί έπαθαν κρίση ειλικρίνειας και άρχισαν να, ξεστομίζουν ονόματα και διευθύνσεις.
Κάποια από τα λεφτά φαίνεται ότι δεν τα φάγαμε όλοι μαζί.
Ήταν λέει ο στρατηγός του κινέζου, αλλά και ο γαμίκος του χοντρού που τα έπαιρναν, όχι για την πάρτη τους, αλλά για το μαγαζί. Κάποιοι ταμίες μάλιστα είπαν ότι τα παρέλαβαν, όμως το μαγαζί δεν τα έκανε ταμείο.
Υπήρχαν φαίνεται τόσα λεφτά που δεν τα έψαξαν περισσότερο.
Όσο για τον αστυνόμο που κλήθηκε να ξεκαθαρίσει την κατάσταση, απεφάνθη ότι αφού το μαγαζί δεν τα έχει στο βιβλίο, τότε μαλακίες λένε οι γερμαναράδες, ο στρατηγός, ο γαμίκος και μερικοί άλλοι ξενέρωτοι.
Άλλωστε, τι ξέρουν οι γερμαναράδες από πάρτι;
Μαλακίες των γερμανών είπε ο Γιωργάκης!
Σας το είπα, μαζί τα φάγαμε, και για τους παραδόπιστους έβγαλε ένα φιρμάνι 2400 σελίδες που εξηγούσε πως γίνεται να τα φάγαμε μαζί, όλοι φταίμε και κανένας.
Το μαγαζί θα συνεχίσει business as usual, και αν εσύ νομίζεις ότι κάποιος τρώει περισσότερο σου λέει μην τον κάνεις παρέα!
Η κρίση λέω εγώ είναι πράγματι ευκαιρία.
Ευκαιρία όμως όχι να αλλάξουμε εμείς.
Οι περισσότεροι Έλληνες που ξέρω δε χρειάζονται καμία αλλαγή!
Αλλαγή χρειάζονται αυτοί που προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο...
Αλλαγή όχι υποσχέσεων, όχι πολιτικών, αλλά πλήρη διαγραφή!
Το μπουρδέλο δε γίνεται σχολη γραμματέων αγνών κορασίδων.
Στα σωστά μπουρδέλα μόλις μπαίνει μέσα ο πελάτης, οι πουτάνες θα στήνονται στα 4 κύριοι.
Μπουρδέλο που με το που μπαίνεις μέσα σου ζητάνε να στηθείς θέλει στον πυρήνα του φωτιά!
Ποια εναλλακτική έχουμε, ρωτάνε πολλοί.
Καμιά!
Έτσι και αλλιώς καμμένοι είμαστε, αν όμως τους βάλουμε μπουρλότο, εξαφανίσουμε τους εκπροσώπους αυτού του συστήματος, τα κόμματά τους και τα μαγαζάκια τους, ό,τι χτιστεί στ' αποκαΐδια είναι καταδικασμένο να είναι καλύτερο.
Θα μου πεις, όλοι στο ίδιο καζάνι;
Όλοι!
Κανείς δε δέχτηκε τον σοβαρό έλεγχο των κομμάτων!
Κανείς δεν κατήγγειλε νωρίτερα.
Όλοι κάνουν τους ανήξερους, όλοι κωλοτούμπες και κοροϊδία!
Όλοι συνένοχοι η ηλίθιοι.

Προσθήκη 27/1/2011
Δεν πέρασε μια μέρα και ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης χρειάστηκε να κρυφτεί στην είσοδο μιας πολυκατοικίας για να αποφύγει προπυλακισμό από κάποιους νέους...
Τις γλύτωσε τις φάπες, όμως αυτός και όλοι οι πολιτικοί του τόπου δεν πρέπει να ξεχνάνε:
Και στην Τυνησία γλυτώνανε τις φάπες για χρόνια. Ήρθε όμως κάποτε η ώρα τους.
Το ίδιο και στην Αίγυπτο...