Αρχικά η κυβέρνηση αρκέστηκε να κοιτάει τις συγκεντρώσεις στο σύνταγμα με αμηχανία.
Έβλεπε κάτι νέο που ούτε να το καταλάβει μπορούσε, ούτε τρόπο να το αντιμετωπίσει έβρισκε.
Πιθανότατα σκέφτηκαν να τηρήσουν στάση αναμονής. Πίστεψαν πως μετά από λίγες ημέρες αυτό θα ξεθυμάνει, ο κόσμος θα κουραστεί, θα πάει σπίτια του και η κυβέρνηση θα συνεχίσει απερίσπαστη το "έργο της".
Όμως αυτό το πράγμα συνεχώς μεγάλωνε και εκτός από ενοχλητικό έγινε απειλητικό για αυτούς που κρατιούνται στην εξουσία με νύχια και με δόντια.
Το επόμενο βήμα ήταν αναπόφευκτο για αυτούς τους ανθρώπους, για αυτούς που ως εκεί φτάνει η σκέψη τους.
Τρομοκρατία.
Δεν ήταν καταστολή τα 2000+ χημικά στο σύνταγμα, δεν ήταν καταστολή οι κρότου λάμψης σε σταθμούς του μετρό, δεν ήταν καταστολή τα ντου στην Ερμού ή την πλάκα, καθαρή προσπάθεια εκφοβισμού του πλήθους ήταν.
Δεν υπήρχε αντικείμενο καταστολής εκεί, μόνο πολίτες προς τρομοκράτηση!
Μετά και με την βοήθεια της καλοκαιρινής χαλάρωσης προχώρησαν και στην έξωση των πολιτών από την πλατεία συντάγματος και το ξήλωμα των εγκαταστάσεων.
Η προσπάθεια πέτυχε μόνο εν μέρη.
Ναι μεν μειώθηκε ο αριθμός των συγκεντρωμένων αλλά η απειλή παραμένει, και όσο περνάει ο καιρός μεγαλώνει.
Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερος κόσμος μαζεύεται και παραμένει στην πλατεία.
Οι αριθμοί ακόμα δεν συγκρίνονται με εκείνους του καλοκαιριού που πέρασε αλλά αυξάνονται.
Η αντίδραση από την άλλη πλευρά δεν έχει καθόλου ατονήσει.
Κάθε βράδυ ένα μικρό "29/6", κάθε βράδυ τρομοκρατία, κάθε βράδυ απομάκρυνση δια της βίας πολιτών από την πλατεία.
Και ο κύκλος της βίας μεγαλώνει.
Από τη μια ένας κόσμος απελπισμένος που παλεύει, αναστατώνεται, εξεγείρεται.
Από την άλλη οπλισμένοι ανεγκέφαλοι με την παρότρυνση των επικεφαλής τους να ξεχειλώνουν τον όρο "νόμιμη βία", να ανοίγουν κεφάλια αδιακρίτως να ψεκάζουν με χημικά και να τραμπουκίζουν.
Χθες δεν είδαμε αστυνομία, αλλά οργισμένα μπουλούκια οπλισμένων κακοποιών να χυμάνε με μίσος σε όποιον έβρισκα μπροστά τους.
Υπάλληλοι του μετρό που προσπαθούσαν να φροντίσουν τραυματία σπρώχτηκαν, γυναίκα δημοσιογράφος βρέθηκε με σπασμένα δόντια.
Οι δημοσιογράφοι στοχοποιήθηκαν όπως δεν έχει ξαναγίνει.
Τόση ήταν η λύσσα τους που ούτε ο λουκάνικος δεν γλύτωσε χωρίς μερικές κλωτσιές.
Η δράση φέρνει αντίδραση και η βία περισσότερη βία.
Τα πιο ακραία στοιχεία και από τους δύο κόσμους οδηγούνται σε σύγκρουση χωρίς όρια, χωρίς λογική.
Και η πολιτική ηγεσία με διακριτικό αλλά σαφή τρόπο να σιγοντάρει, και ο επρόσωπος της αστυνομίας να καλύπτει πλήρως ως δικαιολογημένα όσα έγιναν και να υπόσχεται άλλη μια "ΕΔΕ".
Θέλουν η κατάσταση να εκτραχυνθεί!
Δεν είναι η σιωπή τους ουδέτερη, είναι στην πράξη στήριξη των επικεφαλής των ΜΑΤ και των μεθόδων τους.
Τα γενικόλογα ευχολόγια του Παπουτσή περί "εντολών της αστυνομίας" κατ ουσία λύνουν τα χέρια των ΜΑΤ και τους εξωθούν ακόμα περισσότερο.
Αφού δεν έπιασε η μέχρι τώρα τρομοκρατία έχουν αποφασίσει να την κλιμακώσουν.
Και φυσικά δεν μπορούν να πάνε να πιάσουν έναν διαδηλωτή και να τον στείλουν στο νοσοκομείο έτσι απλά.
Θα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο να υπάρξουν σαφείς εντολές για κάτι τέτοιο, αλλά ακόμα και έτσι όσο ανεγκέφαλο και αν είναι το ζώο με την ασπίδα έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του πως αν συμβεί το μοιραίο μπορεί και να αντιμετωπίσει την δικαιοσύνη.
Βλέπεις μερικά σπασμένα δόντια, ακόμα και οι μηνύσεις πολιτών αντιμετωπίζονται εύκολα με μια ΕΔΕ, ένας νεκρός όμως ακόμα και ένας βαριά τραυματίας θα προκαλέσει πολύ μεγαλύτερα προβλήματα.
Ίσως όμως να λύσει και ορισμένα όπως έλυσαν οι νεκροί της Μαρφίν.
Ίσως να είναι αυτό το γεγονός που θα μπορέσει να λύσει επιτέλους την τόσο ενοχλητική πολιορκία της βουλής.
Βάζεις λοιπόν μερικούς οπλισμένους ανεγκέφαλους πιτσιρικάδες να κυνηγάνε τον κόσμο κάθε βράδυ.
Τους κάνεις τη σχετική πλύση εγκεφάλου, τους βάζεις να βαράνε χωρίς όριο, να βρίζουν και να βρίζονται, να ανοίγουν κεφάλια χωρίς διάκριση και χωρίς τιμωρία.
Βγάζεις και έναν εκπρόσωπο τύπου της αστυνομίας να σιγοντάρει και να καλύπτει μιλώντας για ταραξίες, και συνεχίζεις.
Συνεχίζεις το ίδιο παιχνίδι κάθε βράδυ, κάθε μέρα.
Τα ίδια και τα ίδια, μέχρι να συμβεί το κακό.
Μέχρι κάποιος πολίτης που έχει φάει λίγο παραπάνω χημικά απ' όσα μπορεί να ανεχτεί να ρίξει εκείνη την πέτρα ή την μολότοφ που θα πετύχει τον στόχο της.
Μέχρι ένας ασπιδοφόρος ηλίθιος που έχει φάει μια παραπάνω πέτρα απ όσο ανέχεται το εγώ του να γυρίσει το κλομπ ανάποδα και να ρίξει το καίριο χτύπημα.
Αν όχι σήμερα, αύριο και αν όχι τότε μεθαύριο σε κάποια στιγμή θα συμβεί.
Και τότε ο κάθε "Παπουτσής" θα ανατρέξει σε παλαιότερες δηλώσεις του πως η αστυνομία έχει εντολές να δείχνει αυτοσυγκράτηση, ή πως η αστυνομία έχει χρέος να απαντά στη βία των διαδηλωτών.
Ο κάθε "Παπουτσής" θα κρυφτεί πίσω από την "έννομη τάξη" και τους "ταραξίες" και θα ρίξει στην πυρά τον φυσικό αυτουργό που αντίθετα με άλλεςπεριπτώσεις θα βρεθεί πολύ γρήγορα.
Ακούς μικρέ με την ασπίδα;
Πρόσεχε, όταν έρθει η ώρα να σε δώσουν δεν θα το σκεφτούν δεύτερη φορά, είσαι τελειωμένος.
Τα παπαγαλάκια θα σιγοντάρουν, η κοινωνία θα βλέπει αποσβολωμένη την χαροκαμένη μάνα να κλαίει πάνω στο μνήμα, και αν γίνουν κάποιες ταραχές η αφορμή για καθολική καταστολή θα έχει δοθεί.
Δεν θέλω να είμαι μάντης κακών αλλά προς τα εκεί το πάνε, συνειδητά, οργανωμένα, μεθοδικά.
Και το ατύχημα παύει να είναι ατύχημα όταν το έχεις προκαλέσει δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες.
Ελπίζω μόνο πριν φτάσουμε εκεί κάποιοι να σκεφτούν τις ευθύνες τους.
Υγ. Δύο λεπτά αφού ανέβασα αυτή την ανάρτηση έμαθα πως ο ΜΑΤατζής που χτύπησε τη δημοσιογράφο συνελήφθη. Η είδηση από μόνη της με εντυπωσίασε. Αν και είναι δεκάδες αυτοί που θα έπρεπε σήμερα να είναι υπό κράτηση και όχι ένας, είναι κάτι και αυτό.
Τώρα το αν αυτό αλλάζει κάτι θα φανεί από την συμπεριφορά των ΜΑΤ στην επόμενη συγκέντρωση στο σύνταγμα.
Και φυσικά μέχρι το απόγευμα αφέθηκε ελεύθερος και χωρίς δίωξη!
Χρειάζονται την ιατροδικαστική έκθεση λέει ο εισαγγελέας...
Άρα, το μήνυμα είναι σαφές, βαράτε παιδιά και εμείς είμαστε εδώ...
Ενημέρωση 6/4/2012: Χθες με την αφορμή της αυτοκτονίας του Δ Χριστούλα μαζεύτηκαν για δεύτερη φορά διαδηλωτές στην πλατεία συντάγματος. Στο σύνηθες πλέον μοτίβο τα ΜΑΤ επιτέθηκαν κατά δικαίων και αδίκων τραυματίζοντας αρκετούς με σοβαρότερα τον πρόεδρο της ένωσης φωτορεπόρτερ Μάριο Λώλο, ο οποίος νοσηλεύεται με εμπιεστικό κάταγμα κρανίου και θα χειρουργηθεί σήμερα. Προφανώς χτυπήθηκε με την πίσω μεριά του γκλομπ όπως πριν από σχεδόν ένα χρόνο ο Γιάννης Καυκάς. Λογικό είναι, αφού τότε δεν τιμωρήθηκε κανείς, αφού η ηγεσία τους κλείνει το μάτι κιόλας να το ξανακάνουν. Και θα το ξανακάνουν!
Ενημέρωση 6/12/2012: Έπρεπε να το έχω προσθέσει πριν αρκετό καιρό αλλά τώρα το θυμήθηκα. Δεν θα μπορούσε να μην έχει θέση στην ανάρτηση αυτή ο κάφρος που χτυπούσε άνεργους εργαζόμενους στο "πεντάγωνο" με τη πίσω μεριά του γκλοπ. Είναι ο ίδιος που είχε ψεκάσει τον Μανώλη Γλέζο. Είναι το πρόσωπο της αστυνομίας σήμερα που δεν προσπαθεί να επιβάλει την τάξη αλλά να σακατέψει τον "εχθρό". Καμία εντύπωση δεν τους έχει κάνει το γεγονός πως αυτή η πρακτική σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις θα μπορούσε πολύ εύκολα να έχει καταλήξει με τον θάνατο του θύματος για έναν απλούστατο λόγο. Νομίζει (ή ξέρει;) πως η "υπηρεσία" τον καλύπτει στην ασυδοσία του.
Διάβασε επίσης:
Η κυβέρνηση δέρνει τα ΜΜΕ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου