Δύο χρόνια για τα οποία ο μελλοντικός ιστορικός θα έχει τόσα πολλά να γράψει, και που πλέον οι περισσότεροι, η συντριπτική πλειοψηφία συμφωνεί πως το βασικό χαρακτηριστικό τους ήταν η αποτυχία.
Η μόνη επιτυχία που μπορώ να σκεφτώ τα τελευταία δύο χρόνια ήταν η υφαρπαγή της ψήφου του λαού με το διαβόητο πια "λεφτά υπάρχουν".
Η μόνη επιτυχία ένα ψέμα.
Αυτή η κυβέρνηση αφού κατάφερε να αναρριχηθεί στην εξουσία με αδιάντροπα ψεύδη τα οποία πλέον οι πάντες γνωρίζουν αναγκάστηκε πολύ σύντομα να αντικρύσει την σκληρή αλήθεια της επικείμενης κατάρρευσης.
Μιας κατάρρευσης για την οποία έχει και αυτή σαν αντιπολίτευση ευθύνες αλλά φυσικά οι βαρύτερες ευθύνες είναι στις πλάτες της προηγούμενης.
Είχαν τότε μια ευκαιρία να καθαρίσουν το βρώμικο τοπίο της δικομματικής κοματοκρατίας.
Μπροστά στο αδιέξοδο θα μπορούσαν να δεχτούν τις ευθύνες τους και να προσπαθήσουν όπως πολλοί ζητούσαν να φτιάξουν μια νέα κοινοβουλευτική δημοκρατία, ένα νέο πολιτικό σύστημα που θα μπορούσε να αντέξει το βάρος αυτής της κρίσης.
Παίζανε στο πολιτικό σκηνικό με μια αριστερά αδύναμη και μια Νέα Δημοκρατία στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Όμως θα έπρεπε να δεχτούν και τις δικές τους ευθύνες, θα έπρεπε να παραδεχτούν πως έλεγαν ψέματα προεκλογικά, θα έπρεπε να δεχτούν την διερεύνηση των βρώμικων υποθέσεων που σκίαζαν εξ ίσου τα δύο κόμματα "εξουσίας" που από τη μεταπολίτευση κυβερνάνε.
Θα έπρεπε να ρισκάρουν ακόμα και νέες εκλογές και κυρίως... τις καρέκλες τους, την εξουσία στην οποία με τόσο κόπο, με τόσα ψέματα, με τόσες υπόγειες συμφωνίες είχαν καταφέρει να αναρριχηθούν.
Επέλεξαν λοιπόν, όπως ήταν φυσικό, να συνεχίσουν σε αυτό τον βρώμικο δρόμο.
Συνέχισαν για μήνες το παραμύθι προετοιμάζοντας όμως ταυτόχρονα τον κόσμο για το επερχόμενο σοκ.
Συστηματικά παρουσίαζαν διάφορες κοινωνικές ομάδες σαν φταίχτες για την κατάντια μας, οι διεφθαρμένοι, οι φοροκλέπτες, οι κοπρίτες οι πολίτες φταίνε, ποτέ οι πολιτικοί, ποτέ το σύστημα που τόσα χρόνια οι ίδιοι δημιούργησαν.
Ο αρχηγός και μετά το κόμμα έπρεπε να μείνουν στο απυρόβλητο, τάζοντας την κάθαρση, την αλλαγή πορείας χωρίς ποτέ να εξηγήσουν που ήταν η βρωμιά, γιατί ήταν λάθος η πορεία.
Χωρίς περίσκεψη και χωρίς πρόγραμμα παρέδωσαν έναν ολόκληρο λαό στη χλεύη της οικουμένης και ταυτόχρονα στα ακονισμένα δόντια των κερδοσκοπικών αγορών και από τότε η πορεία ήταν διαγεγραμμένη.
Οι επιλογές του 2009 αλλά και του 2010 έβαλαν τη σφραγίδα τους σε όσα συμβαίνουν το 2011 και θα συμβούν στη συνέχεια.
Υπήρχαν επιλογές.
Δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά ακόμα και να ήμουν, χωρίς την εκ των έσω πληροφόρηση που μόνο πίσω από κλειστές δρύινες πόρτες μπορεί να έχει κανείς δεν θα μπορούσα να ξέρω αν η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει διαφορετική οικονομική πορεία.
Αυτό που ξέρω όμως είναι πως πέρα και ίσως και πάνω από την οικονομία τα τελευταία δύο χρόνια διακυβέρνησης έχουν προκαλέσει τεράστια βλάβη στο κοινοβουλευτικό σύστημά μας.
Μάλλον η βλάβη προϋπήρχε, αλλά πλέον το απόστημα έχει σπάσει, βρωμάει και ο ασθενής περιφέρει τα σάπια σαρκία του σαν να μην συμβαίνει τίποτε.
Αντί να κάνει κάτι για την πληγή την ίδια προσπαθεί να την κρύψει.
Καταργεί τα άσυλα, ρίχνει στη μάχη τα ΜΜΕ, απειλεί με αγωγές και μηνύσεις τα blogs, προσλαμβάνει χιλιάδες αστυνομικούς, αποδιαρθρώνει τις ένοπλες δυνάμεις και γενικά έχει επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου να στραγγαλίσει τους αντιδρώντες αντιμετωπίζοντάς τους σαν αντικαθεστωτικούς αντί να ελέγξει τους λόγους της αντίδρασης.
Και φυσικά αποτυγχάνει και σε αυτό.
Η οργή είναι τεράστια, το ξέρουν και κάνουν πως το αγνοούν.
Η αμφισβήτηση των δεσμεύσεων των πολιτικών είναι καθολική.
Η ανυποληψία των ΜΜΕ αφαιρεί έναν άλλο πυλώνα του συστήματος.
Τι σημασία θα έχει πια το οποιοδήποτε διάγγελμα του πρωθυπουργού ή του πρωθυπουργεύοντος αντιπροέδρου του όταν κανείς δεν τους πιστεύει;
Τι ισχύ θα έχει ο λόγος ακόμα και των λίγων ευυπόληπτων δημοσιογράφων που έχουν μείνει όταν θα μεταδίδεται από ένα μέσο που μόνο χλεύη προκαλεί;
Μέχρι και λίγο καιρό πριν ίσως να σώζονταν αυτό το σύστημα με εκλογές ή ακόμα και συγκυβέρνηση, αλλά αυτό έχει πλέον παρέλθει.
Αυτή τη στιγμή κανένα κόμμα δεν θα μπορούσε να κατακτήσει την αυτοδυναμία σε επικείμενες εκλογές.
Η συγκυβέρνηση είτε μετά από εκλογές είτε χωρίς αυτές θα ήταν μία ακόμα φαλκίδευση της λαϊκής εντολής και με τα καυτά προβλήματα της οικονομίας που αυτά τα δύο χρόνια μόνο επιδείνωσαν καταδικασμένη σε αποτυχία.
Και μετά τι;
Μετά από την επόμενη αποτυχία αυτού του ετοιμόρροπου συστήματος τι θα έρθει;
Μία μακρά περίοδος πολιτικής αστάθειας κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γεννήσει.
Χάος και πιθανά μια επίσημη δικτατορία;
Εθνικός διχασμός και βία;
Οι δυνάμεις καταστολής ως πότε θα προστατεύουν επιτυχώς το σύστημά τους;
Η επίφαση δημοκρατίας που έχουμε αυτή τη στιγμή με μία κυβέρνηση που αρνείται να καταλάβει πως την στηρίζει ποσοστό μικρότερο από το 15% του πληθυσμού σε τι θα δώσει τη θέση της όταν καταρρεύσει;
Έχω γράψει παλιότερα πως αυτοί που στελεχώνουν το πολιτικό μας σύστημα είχαν την ευκαιρία να δώσουν τις λύσεις που θα τους εξασφάλιζαν αν όχι την παραμονή τους στο προσκήνιο της εξουσίας, τουλάχιστον την προσωπική τους ασφάλεια, την σωματική τους ακεραιότητα και την ελευθερία τους.
Τώρα πια ο μόνος τρόπος να αποκτήσει ξανά νομιμοποίηση η οποιαδήποτε μορφή εξουσίας θα έχουμε είναι να αποδείξει έμπρακτα τη σύγκρουσή της με το βρώμικο παρελθόν.
Ο μόνος τρόπος πλέον να συμβεί αυτό είναι η εκ των βάθρων διερεύνηση του πως φτάσαμε ως εδώ.
Χωρίς εκπτώσεις, χωρίς ειδικές επιτροπές, χωρίς ανευθυνότητα υπουργών και χωρίς παραγραφές.
Η κωμωδία των εξεταστικών επιτροπών χωρίς καμία καταδίκη, χωρίς κανέναν ένοχο έδειξε την γύμνια των κομμάτων της βουλής.
Η άρνησή τους να καταμερίσουν ευθύνες και να ζητήσουν τιμωρία είναι δεδομένη πλέον ακόμα και για τον πιο καλόπιστο.
Καμία εξαγγελία για έξοδο από την κρίση, κανένα πολιτικό κόμμα αυτή τη στιγμή δεν θα μπορούσε να αποκτήσει ικανή κοινοβουλευτική δύναμη για την έξοδο από την κρίση.
Μόνο αυτός που θα υποσχεθεί αξιόπιστα την κάθαρση μπορεί να έχει κάποια τύχη.
Ελπίζω μόνο να βρεθεί η πολιτική δύναμη, ο πολιτικός σχηματισμός που θα δεσμευθεί για την εις βάθος διερεύνηση των πεπραγμένων των τελευταίων τουλάχιστον 5 ετών.
Δικαιούμαστε να μάθουμε, οφείλουν να διερευνήσουν και κάποιοι πρέπει να τιμωρηθούν.
Ξέρουν πως όποιος δεσμευτεί αξιόπιστα για αυτό θα έχει και τη στήριξη του λαού.
Ξέρουν πως μπροστά σε αυτή την δέσμευση κανένα "σχέδιο εξόδου" από την οικονομική κρίση δεν θα σταθεί, άλλωστε κανένας δεν θα πιστέψει πως υπάρχει έξοδος όταν θα βρίσκεται στο δρόμο.
Όμως αντιστέκονται, δεν θέλουν ούτε να το σκέφτονται πως μπορεί κάποιοι από αυτούς να συρθούν σιδηροδέσμιοι.
Αντ αυτού θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν ένα σύστημα ετοιμόρροπο, ένα σάπιο ζόμπι που δεν έχει να προσφέρει τίποτε στη χώρα παρά μόνο στους δημιουργούς του και έτσι η απόστασή τους από τον πολίτη θα μεγαλώνει συνεχώς.
Ας θυμούνται όμως μόνο πως κάποιοι ζητάνε κρεμάλες, και αν δεν φροντίσουν να οδηγήσουν το "σύστημα" σε κάποιου είδους εκτόνωση θα επέλθει η έκρηξη με απρόβλεπτες συνέπειες.
Ψήφο λοιπόν μόνο σε όποιον δεσμευτεί για ποινικές διώξεις, οτιδήποτε λιγότερο είναι απαράδεκτο!
Μπροστά στην χρεοκοπία το μνημόνιο είναι ευτυχία είπε κάποτε ο αντιπρόεδρος...
Μπροστά στην κρεμάλα η φυλακή είναι ευλογία, τους απαντώ...
Δες επίσης:
- Νίκος Χουντής : "Να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη ο Πρωθυπουργός και οι οικονομικοί υπουργοί του μνημονίου" (Οφείλω εδώ να τονίσω πως η ανάρτησή μου σε καμία περίπτωση δεν έχει επηρρεαστεί από απόψεις κομμμάτων, ούτε έχω καμία σχέση με τον Σύριζα. Δες και τις ημερομηνίες, η συνέντευξη του Νίκου Χουντή έγινε μια μέρα μετά τη δική μου ανάρτηση)
- Ο (μη) πολιτισμένος κόσμος της πολιτικής ορθότητας
- ΦΩΤΟ: Έστησαν κρεμάλες για Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου