Καιρός να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους

Εικόνα από τη Sibilla

Μάθαμε απ το σχολείο μας, από τους πατεράδες μας, από την κοινωνία, να θαυμάζουμε τα λάθος σύμβολα λάθος αξίες, λάθος ιδανικά.
Τους ήρωες του 21, το έπος του 40, τους ήρωες του πολυτεχνείου, τους αγωνιστές της ελευθερίας, της εθνικής αξιοπρέπειας, της δημοκρατίας.
Τρίχες!
Αν δει κανείς την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας μετά την επανάσταση του '21 μια χαρά ήμασταν υπό Τουρκική διοίκηση.
Η ίδια η Γαλλική επανάσταση και τα ιδανικά που εξέθρεψε φαίνεται πως είναι πια ξεπερασμένη, ίσως να ήταν και λάθος, μια παρένθεση στην ιστορία που πρέπει να διορθωθεί.
Αν κοιτάξει κανείς την Ελλάδα μετά το έπος του '40, καλύτερα θα ήμασταν αν είχαμε συνεργαστεί με τις δυνάμεις του άξονα.
Αν εξετάσει κανείς τις επιπτώσεις που είχε η εθνική αντίσταση στους απλούς Έλληνες πολίτες εύκολα μπορεί να την χαρακτηρίσει ανεύθυνη και καταστροφική.
Και στην τελική κάτι Λαμπράκηδες που αγωνιζόταν για διεθνή ύφεση και ειρήνη, ποιοί νόμιζαν πως ήτανε που αψηφούσαν τις εντολές της αστυνομίας και τις απαγορεύσεις των συγκεντρώσεων τους;
Αποσταθεροποιητικά στοιχεία!

Κάτι άλλοι γραφικοί που παρανόμως κατέλαβαν την νομική και το πολυτεχνείο σκέφτηκαν την αντίδραση των αγορών;
Την αποσταθεροποίηση της Ελληνικής πολιτείας που προκάλεσαν, τις φθορές στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, την δυσλειτουργία της παιδείας;
Και τι κατάλαβαν;
Η Ελλάς μπήκε σε ακόμα βαθύτερη κρίση, χάθηκε η μισή Κύπρος και μερικοί από αυτούς έφαγαν και το κεφάλι τους και άφησαν τις μανάδες τους να κλαίνε.

Ας κάψουμε λοιπόν συμβολικά τη ματωμένη σημαία του πολυτεχνείου να την αντικαταστήσουμε με την αστερόεσσα της Ευρωπαϊκής ένωσης!

Παραδείγματα υπάρχουν πολλά και δεν θέλω να σε κουράσω.
Παραδείγματα ανθρώπων που έβαλαν πάνω από το προσωπικό τους συμφέρον και την ασφάλειά τους ανώτερα ιδανικά όπως η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η δημοκρατία.
Όλοι αυτοί δεν σκέφτηκαν πως θα αντιδράσουν οι αγορές, δεν σκέφτηκαν πως παρανομούσαν, δεν τους απασχόλησε η βλάβη που οι ενέργειές τους έκαναν στον τουρισμό.
Από όποτε θυμάμαι όμως τον εαυτό μου, είτε στο σχολείο, είτε στο σπίτι, είτε στην κοινωνία όλοι τους θυμούνται με σεβασμό.
Οι καιροί όμως φαίνεται έχουν αλλάξει.
Τώρα πια η εθνική αξιοπρέπεια έρχεται δεύτερη όταν συγκρούεται με το οικονομικό συμφέρον.
Η δημοκρατία μπορεί να περιμένει, έχουμε οικονομική κρίση, οι εκλογές θα ήταν βλαπτικές.
Οι λαϊκές διεκδικήσεις κάνουν κακό στον τουρισμό και την οικονομία.
Ας πούμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομά τους.
Ας αποκαθηλώσουμε τα παλιά μας σύμβολα, να σταματήσουμε να θαυμάζουμε τους "ταραξίες" του παρελθόντος και να τους αντικαταστήσουμε με νέους ήρωες.
Ήρωες σύγχρονους, τους τραπεζίτες, τους κομπιναδόρους παπάδες, τους τεχνοκράτες της τρόικας.
Όλους αυτούς που συμβιβάστηκαν με το "σύστημα" της εποχής τους και έσκυψαν το κεφάλι φοβισμένοι προκειμένου να υπάρξει ασφάλεια, ηρεμία...
Αφού οι αγώνες του παρελθόντος είναι πια ξεπερασμένοι, τα πρότυπα πασέ, οι αγώνες βλαπτικοί, ας το πούμε ξεκάθαρα επιτέλους.
Να αντικατασταθεί ο άγνωστος στρατιώτης της βουλής με τον άγνωστο τουρίστα που στηρίζει την οικονομία μας.
Οι Λαμπράκηδες, οι Παναγούληδες, οι Βελουχιώτηδες να αντικατασταθούν στην ιστορία μας από τους Παπαδήμους, τους Προβόπουλους, τους Κωστοπουλαίους και άλλα λαμπρά στελέχη των τραπεζών που ξέρουν καλύτερα από εμάς την πορεία που θα πρέπει να κρατήσει η χώρα για να αποφύγει τους υφάλους.
Θα πάρει ίσως μια δύο γενιές αλλά θα το συνηθίσουμε, θα μάθουμε.
Εγώ βέβαια θα αργήσω λίγο να πειστώ.
Εγώ έμαθα τώρα και δεν αλλάζω εύκολα.
Έμαθα πως η δημοκρατία, η ελευθερία, η δικαιοσύνη δεν μπορεί να υποτάσσονται απέναντι στην οικονομία και την ασφάλεια και την σταθερότητα αλλά το αντίθετο.
Έμαθα να τιμώ αυτούς που ανιδιοτελώς θυσιάστηκαν για να έχουμε σήμερα τα δικαιώματα που απολαμβάνουμε ως σήμερα.
Έμαθα πως οι κοινωνίες προοδεύσανε χάρη σε ανθρώπους που ήταν διατεθειμένοι να συγκρουστούν με τους ισχυρούς και να θυσιάσουν την σταθερότητα και την ασφάλεια διεκδικώντας ανώτερα ιδανικά.
Έμαθα όταν κινδυνεύει η δημοκρατία ή η εθνική κυριαρχία να γράφω στα αρχίδια μου το τι θα πει ο Γερμανός τουρίστας που θα βρει κλειστή την Ακρόπολη.
Ναι, ανησυχώ κι εγώ για την οικονομία, την ασφάλεια και την κοινωνική ειρήνη αλλά τελικά τα "ιδανικά" μου είναι διαφορετικά.
Θα ήθελα να μπορώ να συνδυάσω τις διεκδικήσεις για δημοκρατία με την ασφάλεια θα το προτιμούσα.
Αν μπορούσαμε να κρατήσουμε την εθνική μας κυριαρχία χωρίς να βλάψουμε άλλο την οικονομία θα το επιδίωκα με κάθε τρόπο.
Όμως κάποιοι αποφάσισαν πως δεν επιτρέπεται.
Δεν επιτρέπεται ο λαός να εκφραστεί ειρηνικά και με ασφάλεια μέσω εκλογών.
Δεν μπορεί η χώρα να διατηρήσει την εθνική της αξιοπρέπεια προσπαθώντας ταυτόχρονα να επανορθώσει την οικονομία της.
Και δεν μπορεί να υπάρξει δικαιοσύνη με αυτό το πολιτικό σύστημα.
Αυτά αποφάσισαν κάποιοι και μας έβαλαν στο δίλημμα πολιτική "ομαλότητα", οικονομία και ασφάλεια ή δικαιοσύνη, εθνική κυριαρχία και δημοκρατία;
Έχω μάθει πως τα δεύτερα είναι απείρως σημαντικότερα από τα πρώτα.
Έχω μάθει πως δεν τίθεται θέμα όταν αυτά συγκρούονται τι βαραίνει περισσότερο.
Πιστεύω πως θα μπορούσαμε να τα συμβιβάσουμε, υπάρχουν τρόποι αλλά θα απαιτούσαν μεγάλες υποχωρήσεις από το πολιτικό και οικονομικό σύστημα που αυτή την στιγμή μας κυβερνάει και αυτό δεν δείχνει καμία τέτοια πρόθεση.
Όταν λοιπόν κινδυνεύουν θεμελιώδη δικαιώματα, βασικές αρχές, ιδανικά δεν μπορώ να σκεφτώ τους τουρίστες και τα μαγαζιά που πουλάνε τσολιαδάκια, συμπαθάτε με.
Έμαθα αλλιώς.
Κι έμαθα πως αυτό το δικό μου αλλιώς δεν χρειάζεται εξήγηση, το θεωρώ δεδομένο.
Δεν χωράει σε λογική ανάλυση, είναι βαθιά μέσα μου εντυπωμένο.
Εμένα δεν θα μπορέσετε να μου αλλάξετε κεφάλι, υπάρχει ελπίδα όμως για την νέα γενιά.
Αν εγώ κάνω λάθος διορθώστε με.
Τον τελευταίο καιρό είναι πολλοί αυτοί που εμμέσως πλην σαφώς στηρίζουν την αντίθετη άποψη αλλά κανείς δεν το λέει ξεκάθαρα.
Πολλοί εξ αυτών μάλιστα σε κάθε ευκαιρία επικαλούνται τα ανώτερα ιδανικά του παρελθόντος την στιγμή που υπηρετούν τα νέα.
Καθαρές κουβέντες λοιπόν!
Αποκαθηλώστε τα σύμβολα του παρελθόντος, τις παρωχημένες ιδέες, τους τάχα μου ήρωες της ιστορίας και της δημοκρατίας.
Ας πει κάποιος τα πράγματα με το όνομά τους όμως.
Να σας δω, να μετρηθούμε, να ξέρουμε ποιόν θεό λατρεύει ο καθένας μας.
Κοπιάστε, αποκαθηλώστε τα ιδανικά μου, βάλτε τα δικά σας να τα δω.
Καιρός να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Διάβασε επίσης:
Εκλογές και νομιμότητα
Εγκλωβισμένοι στις λέξεις ή το πιο σύντομο ανέκδοτο: Εκλογές