Φυσικά όχι μόνο, οι συντάξεις, τα εργασιακά, όλα έχουν μπει στο τραπέζι σε μια λογική πεινάστε για να μην πτωχεύσουμε.
Ακούω πως θα χρειαστεί να είναι κάτι περισσότερο από τα 500 ευρώ μεικτά, δηλαδή κάτι παραπάνω από 400 καθαρά.
Και βλέπουμε...
Με αυτά θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε, να πληρώνουμε το νοίκι, το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό και ότι νέο φόρο φέρει το ευρηματικό μας υπουργείο οικονομικών προκειμένου να "ισοσκελίσει" τον προϋπολογισμό.
Είναι αλήθεια πως τα δανεικά στέρεψαν, οι αγορές θα κάνουν χρόνια να εμπιστευτούν το Ελληνικό κράτος για να το δανείσουν αλλά και η τρόικα μετά από τόσες αστοχίες (για να το πω ευγενικά) του πολιτικού μας προσωπικού αποφάσισε τα λεφτά που θα μας δίνει από εδώ και πέρα να πηγαίνουν σχεδόν εξ ολοκλήρου για την αποπληρωμή των χρεών παρά για μισθούς και συντάξεις.
Άρα σου λέει ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί ή κόψτε το κεφάλι σας.
Δεν μπορείς και να τους κατηγορήσεις, όταν ο ΓΑΠ πήρε "το μεγαλύτερο δάνειο που έχει δοθεί ποτέ" έταξε στους δανειστές λαγούς με πετραχήλια.
Δεν θέλω να πιάσω τις προθέσεις του εδώ, θέλει πολλή συζήτηση το πράγμα, γεγονός είναι πως έβαλε μη ρεαλιστικούς στόχους, και έκανε μια τρύπα στο νερό.
Και λογικούς τρόπους να είχε βάλει εδώ που τα λέμε, με αυτό το υπουργικό παιδική χαρά, με αυτούς τους υπουργούς που το μόνο που έμαθαν ποτέ στη ζωή τους ήταν να βολεύουν τα δικά τους παιδιά, με αυτόν τον υπερφίαλο ανεπαρκή ηγέτη λίγες πιθανότητες υπήρχαν να τους πιάσει.
Πιθανότατα βέβαια και η τρόικα το ήξερε εξ αρχής, δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτά τα κοράκια με χρόνια προϋπηρεσία σε μεγάλες τράπεζες και διεθνείς οργανισμούς είναι τόσο άσχετοι ώστε να μην μπορούν να προβλέψουν κάτι τόσο εξόφθαλμο.
Όπως και να έχει το αποτέλεσμα είναι πως μετά την πλήρη και παταγώδη αποτυχία της κυβέρνησης Καραμανλή ήρθε αυτή του Παπανδρέου να αποτύχει με την σειρά της πλήρως και παταγωδώς με την πολύτιμη βοήθεια της "τρόικας".
Τώρα μας λένε κόψτε το λαιμό σας, εφαρμόστε αυτά που σας λέμε εμείς και ίσως να σας βοηθήσουμε, ίσως να σας αφήσουμε να παραμείνετε στην Ευρωζώνη, ίσως να έχετε κάποτε ανάπτυξη, ίσως να έρθουνε καλύτερες ημέρες, σίγουρα όμως θα μάθετε να ζείτε χωρίς πολλά πολλά.
Δανεικά γιοκ!
Υπάρχει από την άλλη ο αντίλογος που λέει να πάει να κουρευτεί η τρόικα, το ΔΝΤ, η ευρωζώνη, μπουρδέλο μπορούμε να το κάνουμε και μόνοι μας, πάρτε το 50% κούρεμα και βάλτε το στον κώλο σας.
Κάνουμε ένα ωραιότατο κούρεμα 100% (στάση πληρωμών), και τα βγάζουμε πέρα μόνοι μας, χωρίς SPREAD, CDS και άλλες τέτοιες παπαριές, άμα λάχει και εκτός Ευρωπαϊκής ένωσης, εκτός ευρώ, εκτός των πάντων.
Ότι και να γίνει όπως έχω ξαναγράψει τέρμα τα δανεικά, θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με λιγότερα.
Οι πεφωτισμένοι ηγέτες μας αποφάσισαν όμως να παραμείνουμε δεμένοι στο άρμα της ευρωπαϊκής ένωσης.
Θα χρειαστεί θυσίες μας λένε αλλά αξίζει μακροπρόθεσμα να είμαστε εντός.
Βέβαια κρίνοντας από τις μέχρι τώρα επιδόσεις αυτού του πολιτικού προσωπικού που καλείται να αντιμετωπίσει την κρίση θα αποτύχουν πάλι αλλά ας το αγνοήσουμε αυτό για άλλη μια φορά.
Ας πούμε πως έχουν δίκιο, ας υποθέσουμε πως αξίζει η παραμονή στην Ευρωζώνη ακόμα και μερικές δύσκολες δεκαετίες.
Αυτό μας λένε πρέπει να γίνει μειώνοντας τον βασικό μισθό ή και καταργώντας τον, διαλύοντας τα εργασιακά, εξαρθρώνοντας βασικές κατακτήσεις δεκαετιών.
Οι αγορές το ζητάνε, κόψτε το λαιμό σας, ισοσκελίστε, αυξήστε την ανταγωνιστικότητα και βλέπουμε.
Μέχρι εδώ δεν νομίζω μπορεί κανείς να διαφωνήσει με αυτά που γράφω, από όποια πλευρά και αν βλέπει το ζήτημα, είτε είναι "μηνμονιακοί" είτε "αντιμνημονιακοί".
Γιατί όμως 400 κάτι καθαρά και όχι 200;
Γιατί όχι 100;
Αν πράγματι οι μισθοί είναι το ανάχωμα στην ανταγωνιστικότητα γιατί να μην τους κάνουμε 100 ευρώ να ξεμπερδεύουμε.
20% κοντεύει η ενεργεία, ας γίνει ο μισθός 100 ευρώ να έχουν όλοι δουλειά, αφού με τέτοιους μισθούς θα σπεύσουν όλες οι εταιρίες του κόσμου να στήσουν τα εργοστάσιά τους εδώ.
Ευελφάλεια σου λέει, γιατί να μην μπορεί ο εργοδότης να σε πληρώνει με την ώρα, το ημερομίσθιο λένε θα γίνει 26 ευρώ, ας γίνει 15 για το 8ωρο, και αν είσαι δουλευταράς και δουλέψεις 16ωρο να παίρνεις 30! Εντάξει, θα χρειαστεί να τρως στη δουλειά, ίσως και να κοιμάσαι εκεί αλλά σκέψου πως θα γλυτώνεις και έξοδα από πάνω.
Και να σε απολύσει, γεμάτη εργοστάσια θα είναι η Ελλάδα, δυο βήματα πιο κάτω βρίσκεις το επόμενο και πιάνεις δουλειά αμέσως.
Ίσως όμως να μη φτάνει αυτό, αν και έτσι θα έχουμε ανάπτυξη θα πρέπει και το δημόσιο να σφίξει το ζωνάρι.
Οι συντάξεις είναι το επόμενο, και γιατί όχι, ας πέσουν κι αυτές στα 100 ευρώ.
Ας πέσουν και τα επιδόματα ανεργίας, αλλά θα πρέπει αυτά να είναι πιο χαμηλά απ τον βασικό μισθό, γιατί όχι 50 ευρώ τον μήνα, να μην βολεύεται ο κάθε τεμπέλης στην ανεργία, να έχει κίνητρο να ψάξει δουλειά να κάνει τα 50 100.
Γιατί όχι και τα νοσοκομεία ή τα σχολεία;
Ας κλείσουν στην τελική μερικά, με την ανάπτυξη ο κόσμος θα έχει λεφτά και θα μπορεί να τα πληρώνει από την τσέπη του.
Υπάρχουν πολλά άλλα τέτοια που θα μπορούσα να προσθέσω αλλά θα μου πεις όπα μεγάλε ξέφυγες.
Ξέφυγα όντως, κανένας δεν νομίζω θα μπορούσε στα σοβαρά να προτείνει τέτοιες λύσεις.
Γιατί όμως;
Γιατί ενώ "συμφωνούμε" πως το πρόβλημα είναι ο βασικός μισθός κάτι παθαίνουμε όταν λέω ας τον κάνουμε 100 ευρώ τότε;
Γιατί ακόμα και ο ποιό φανατικός υποστηρικτής της πολιτικής των τελευταίων δύο ετών, του μνημονίου, της τρόικας δεν θα έφτανε να συμφωνήσει σε κάτι τέτοιο (ελπίζω δηλαδή);
Και ας παίξουμε και λίγο την κολοκυθιά, πόσος πρέπει να είναι ο βασικός μισθός;
100 ευρώ, 200, 400, 800 ή 2000;
Αυτό καθορίζεται σου λένε από την ανταγωνιστικότητα της χώρας σε συνδυασμό με την κατάσταση της οικονομίας διεθνώς.
Όμως αν δεν κάνω λάθος η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας δεν είναι και η καλύτερη, η παγκοσμιοποίηση έχει ως αποτέλεσμα η κάθε χώρα να μπορεί να ανταγωνιστεί την κάθε άλλη και η ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας έχει πέσει χαμηλότερα από της Αλβανικής ή της Βουλγαρικής.
Γιατί όχι λοιπόν 100, άντε 200 ευρώ κατώτατο μισθό;
Γιατί όχι συντάξεις 150 ευρώ;
Μήπως επειδή πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι;
Άνθρωποι που θα πρέπει να ζήσουν.
Άνθρωποι που έχουν βασικά δικαιώματα.
Άνθρωποι που αν πιεστούν αρκετά θα βγουν στους δρόμους αγνοώντας κάθε λογική, κάθε νόμο και θα γκρεμίσουν ότι βρουν μπροστά τους.
Και ο πιο κυνικός οφείλει να δεχτεί πως ακόμα και αν βάλουμε στην άκρη ηθικά διλλήματα μιας τέτοιας λύσης, αυτή θα ήταν ανεφάρμοστη γιατί θα έφερνε τέτοια αναταραχή αν κάποιος προσπαθούσε να την επιβάλλει που θα κατέρρεαν τα πάντα.
Άρα όποια λύση και αν αποφασιστεί θα πρέπει να εξασφαλίζει ένα μίνιμουμ βιοτικό επίπεδο για τους πολίτες αυτής της χώρας ναι;
Σε κάθε άλλη περίπτωση, μέτρα που απειλούν την επιβίωση μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων είναι εκτός από ανήθικα και ανεφάρμοστα, εκτός και αν ονειρεύεσαι ένα αστυνομοκρατούμενο κράτος με σιδερόφρακτες περιοχές που θα κρατάνε μακριά τους χιλιάδες εξαθλιωμένους από τους λίγους εύπορους.
Συμφωνούμε ελπίζω μέχρι εδώ.
Για ποιούς πολίτες μιλάμε όμως;
Ποιών πολιτών οφείλουν τα όποια μέτρα να λαμβάνουν υπ όψιν τους την επιβίωση;
Για τους εργαζόμενους μόνο ή και για τους συνταξιούχους;
Για τους άνεργους;
Τους άστεγους, τους ασθενείς, τις μονογονεικές οικογένειες, τους μετανάστες, τους τρελούς τι θα τους κάνουμε;
Ελπίζω να συμφωνούμε πως δεν είναι της αισθητικής μας να φτιάξουμε στρατόπεδα συγκεντρώσεων και να τους τσουβαλιάζουμε όλους αυτούς επειδή αποτελούν "βάρος" στην οικονομία μας.
Άρα θα πρέπει να εξασφαλιστεί ένα μίνιμουμ βιοτικού επιπέδου και για αυτούς, ανεξάρτητα της οικονομικής κατάστασης, ανεξάρτητα πολιτικών πεποιθήσεων, ανεξάρτητα θεωριών.
Ακόμα και ο πιο ένθερμος υποστηρικτής του νεοφιλελεύθερου μοντέλου που εφαρμόζουμε σήμερα μπορεί να διαφωνήσει στα παραπάνω;
Μένει λοιπόν να συμφωνήσουμε στο τι σημαίνει ελάχιστο βιοτικό επίπεδο.
Δεν είναι πολύ δύσκολο να συμφωνήσουμε πως μια μονογονεϊκή οικογένεια δεν ζει με τον ελάχιστο μισθό των 400 ευρώ.
Ένας συνταξιούχος δεν ζει σήμερα με 350 ευρώ όταν το χαμηλότερο ενοίκιο είναι 300.
Με την ανεργία στο 20% δεν γίνεται να έχεις επίδομα ανεργίας μόνο για 3 μήνες και μετά τίποτα.
Με τέτοια ποσοστά φτώχιας και ανεργίας δεν μπορείς να έχεις ανασφάλιστους και να τους ζητάς χρήματα στα δημόσια νοσοκομεία.
Δεν μπορείς να μην έχεις δωρεάν παιδεία για όλους.
Δεν μπορείς να μειώνεις το κοινωνικό κράτος.
Δεν γίνεται να αυξάνεις τον ΦΠΑ σε βασικά αγαθά.
Απλά δεν γίνεται, δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση, με καμία θεωρία.
Όλα αυτά και πολλά ακόμα είναι τα ελάχιστα που οφείλει κάθε κοινωνία να εξασφαλίζει για όλα τα μέλη της αν θέλει να λέγεται δίκαιη, ανθρώπινη.
Όλα αυτά δεν είναι προνόμια του πολίτη αλλά αναντίρρητα δικαιώματά του.
Το κάθε σύστημα, η κάθε οικονομική θεωρία, η κάθε ηγεσία οφείλει πρώτα να εξασφαλίζει αυτά και μετά να ασχολείται με οτιδήποτε άλλο.
Το θέμα δεν είναι μόνο ηθικό αλλά και πρακτικό όπως είπα παραπάνω, απλά δεν γίνεται να τα πάρεις όλα από τους πολλούς για να τα δώσεις σε κάποιους, θα προκαλέσεις κοινωνική αποσάθρωση και θα καταλήξεις με μια ζούγκλα που δεν αξίζει να στηρίζεται από κανέναν.
Και όλα αυτά έχουν κάποιο κόστος.
Για το κράτος, για όλους μας.
Και το κόστος αυτό καθορίζεται κάθε φορά από τις τιμές που επικρατούν.
Αν το καρβέλι ψωμί έκανε 10 λεπτά, ο καφές 30, το ένα κιλό κρέας 1 ευρώ και το νοίκι 40, τότε ίσως ο κατώτατος μισθός των 100 ευρώ να ήταν κάτι απόλυτα λογικό και παράλογοι αυτοί που ζητάνε 700 ευρώ τον μήνα.
Όμως θα μου πεις η τρόικα λέει κόψτε το λαιμό σας, βρείτε χρήματα.
Βρείτε τα λοιπόν αλλά αν ακουμπήσεις το ελάχιστο θα σου κόψω τα χέρια φίλε.
Μέχρι τώρα δεν διαφωνήσαμε σε κάτι, τώρα ας το κάνουμε.
Κόψε το λαιμό σου, βρες τα από αλλού!
Δεν θα τα πάρεις ούτε από τον ελάχιστο βασικό μισθό, ούτε από τον χαμηλοσυνταξιούχο, ούτε από την ανύπαντρη μητέρα, ούτε από τον άρρωστο, τον ανάπηρο, τον άστεγο.
Σε εκείνους οφείλεις να δώσεις και αυτά που τους έχεις μέχρι τώρα πάρει, οφείλεις να τους στηρίξεις, να τους δώσεις διέξοδο από την κατάθλιψη.
Κόψε το λαιμό σου!
Κόψτα από τους βουλευτές, τα κόμματα, τους άχρηστους οργανισμούς που έστησες τα τελευταία δύο χρόνια και όχι μόνο.
Κόψτα από τους 50 άχρηστους υπουργούς και υφυπουργούς σου.
Από τον διακοσμητικό πρόεδρο της δημοκρατίας που ήταν αντάρτης στα 15 ναουμε.
Από τον πρωθυπουργό που κρατάει και θέση καθηγητή στο Ελληνικό πανεπιστήμιο.
Από τους εκατομμυριούχους της βουλής, από τους γενικούς γραμματείς και φαρισαίους των υπουργείων που οι κομματικοί μηχανισμοί κουβαλάνε μαζί τους.
Κόψε από τους μεγαλοεργολάβους, τους άρχοντες των ΜΜΕ, τους εφοπλιστές, την εκκλησία, τους ανώτατους δικαστικούς που κατάφεραν εν μέσω κρίσης να πάρουν καναδυό δισεκατομμύρια ευρουδάκια δωράκι.
Με άλλα λόγια κόψε το λαιμό σου, την ίδια την σάρκα σου.
Δυστυχώς όλα τα τελευταία είναι η ίδια η σάρκα του πολιτικού συστήματος που μας κυβερνάει και που αυτή τη στιγμή αποφασίζει πόσα θα κόψει και από ποιούς.
Και αυτό το σύστημα δεν πρόκειται ποτέ να αγγίξει τους στυλοβάτες του ή τα μέλη του.
Βουλευτές, αξιωματούχοι, διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες, κόμματα θα παραμείνουν στο απυρόβλητο τη στιγμή που ο χαμηλόμισθος και ο χαμηλοσυνταξιούχος θα αγωνίζεται να επιβιώσει.
Είναι πολύ να ζητάς από κάποιον να τραυματίσει την ίδια του τη σάρκα.
Όμως αν δεν αποφασίσει να αυτοτραυματιστεί αυτό το σύστημα προκειμένου να διατηρήσει έστω τις ελάχιστες κοινωνικές ισορροπίες την ελάχιστη κοινωνική συνοχή, τότε κινδυνεύει από την κοινωνική έκρηξη που σιγοβράζει και τότε δεν θα κινδυνεύει από τραυματισμό, αλλά από σφαγή.
Κόψε λοιπόν τον λαιμό σου, έστω και λίγο, έστω και συμβολικά.
Αν δεν το κάνεις μπορεί να έρθει η ώρα που θα σου τον κόψει κάποιος άλλος, οργισμένος, τρελός, ασυγκράτητος, που δεν θα σταματήσει πριν δει το αίμα σου να τρέχει ποτάμι.
Τότε θα είναι αργά.
Εδώ που φτάσμαμε ίσως να είναι ήδη αργά...
Διάβασε επίσης:
Δικά μου:
Άδικα αλλά αναγκαία
Αλλάζουμε;
Και άλλων:
Τελευταία ευκαιρία
Δικαστές, Εισαγγελείς, Βουλευτές, Μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους: Η άσχημη πλευρά του θέματος των αποδοχών τους
Γιώργος Δελαστίκ: "Ανατροπή Παπαδήμου αν πάρει νέα μέτρα"
Το Νέο Όχι
Ναυάγιο PSI: το μη χείρον βέλτιστον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου