Η ληστεία αυτή έγινε λίγο καιρό μετά από την ληστεία της εθνικής πινακοθήκης που επίσης φαίνεται πως είχε πλημμελή φύλαξη.
Και οι δύο ληστείες έκαναν τον γύρο του κόσμου μέσω των ΜΜΕ και συνέτειναν στην εικόνα της χώρας ως τριτοκοσμικού κρατιδίου.
Μετά την ληστεία στην αρχαίο Ολυμπία ο υπουργός πολιτισμού και καθ ύλην αρμόδιος για τα μέτρα φύλαξης έθεσε την παραίτησή του στην διάθεση του πρωθυπουργού, ο οποίος όμως αργότερα δεν την έκανε δεκτή, ανανεώνοντας εμμέσως πλην σαφώς την εμπιστοσύνη του στον υπουργό του.
Η παραίτηση του Γερουλάνου αντιμετωπίστηκε από τους περισσότερους ως μια συμβολική κίνηση που έγινε για να δείξει την ευθιξία του.
Όμως η παραίτηση ενός προϊστάμενου οποιασδήποτε βαθμίδας μετά από μια σημαντική αποτυχία του οργανισμού στον οποίο προΐσταται δεν είναι μόνο συμβολική.
Έχει κυρίως πρακτική αξία.
Στην περίπτωση του Γερουλάνου δικαίως ή αδίκως, καλόπιστα ή κακόπιστα υπήρξαν πολλές κατηγορίες για άμεσες ευθύνες του υπουργού και στα δύο περιστατικά.
Δύο περιστατικά που αν μη τι άλλο τραυμάτισαν περεταίρω την όχι πολύ καλή έτσι κι αλλιώς εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.
Θα περίμενε λοιπόν κανείς να γίνει μια σοβαρή έρευνα αν όχι για τις ευθύνες του ίδιου του υπουργού, τουλάχιστον για όλες τις καταγγελίες περί πλημμελούς φύλαξης.
Πως όμως μπορεί κάποιος να προβεί σε μια σοβαρή έρευνα για το θέμα όταν ο υπουργός εξακολουθεί να είναι στη θέση του;
Αν όντως υπάρχουν ευθύνες του υπουργού, ποιός υπάλληλος θα έχει το σθένος να καταθέσει κατά του φυσικού του προϊσταμένου στον οποίο μάλιστα την υποστήριξη έδειξε ξεκάθαρα ο ίδιος ο πρωθυπουργός;
Το αποτέλεσμα είναι πως αν και τα αγαλματίδια του μουσείου ή οι πίνακες της πινακοθήκης έκαναν φτερά, ποτέ δεν θα μάθουμε αν έχει κάποιος ευθύνη για αυτό.
Και το χειρότερο, αφού δεν θα μάθουμε ποτέ τι έφταιξε είμαστε καταδικασμένοι να κάνουμε τα ίδια λάθη.
Το ίδιο περίπου θέμα προέκυψε με την συμπεριφορά των ΜΑΤ κατά διαδηλωτών σε πάρα πολλές περιπτώσεις, αλλά και με τον πυρπολισμό του κέντρου της Αθήνας πριν από μερικές ημέρες.
Η παραίτηση του αρμόδιου υπουργού ζητήθηκε επανειλημμένα, αλλά αυτός όχι μόνο δεν έκανε την έστω συμβολική κίνηση του υπουργού πολιτισμού αλλά επί πλέον αθώωσε προκαταβολικά την Ελληνική αστυνομία, από την ηγεσία της μέχρι τον τελευταίο τραμπουκίζοντα ΜΑΤατζή.
Σε κάποιες περιπτώσεις διατάχθηκαν ΕΔΕ βέβαια, όπως στην περίπτωση του βαρύτατου τραυματισμού του δημοσιογράφου Μανώλη Κυπραίου.
Όμως όπως θα περίμενε κανείς αυτές όλες οι έρευνες δεν έχουν καταλήξει πουθενά.
Η παραίτηση του υπουργού ή της ηγεσίας της αστυνομίας σε αυτή την περίπτωση ίσως να άνοιγε τον δρόμο για μια σοβαρή έρευνα.
Ακόμα και το να τεθούν σε προσωρινή αργία κάποιοι αξιωματικοί θα ήταν ένδειξη πως κάποιοι επιθυμούν την διερεύνηση του θέματος, αλλά φυσικά κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Άλλωστε όταν ο υπουργός παραμένει στη θέση του και προκαταβολικά αθωώνει τους πάντες πριν ακόμα ξεκινήσει η όποια έρευνα, ποιός υφιστάμενός του θα είχε το σθένος να διεξάγει μια σοβαρή έρευνα;
Ποιός αξιωματικός της αστυνομίας θα τολμούσε να καταθέσει κατά των προϊσταμένων του και ποιός θα είχε το θάρρος να βγάλει ένα πόρισμα που να επιρρίπτει ευθύνες στην ηγεσία της αστυνομίας, ίσως και στον ίδιο τον υπουργό;
Το αποτέλεσμα και πάλι είναι πως ποτέ δεν θα μάθουμε τι πήγε στραβά, ποτέ δεν θα μάθουμε ποιός έφταιξε για τον τραυματισμό του Μ Κυπραίου, ποτέ δεν θα μάθουμε τι έγινε στην Μαρφίν, ποτέ δεν θα μάθουμε τι έγινε στις 12/2/2012 και παραδόθηκε στην βία το κέντρο της Αθήνας.
Οι υπεύθυνοι όχι μόνο δεν θα κληθούν να λογοδοτήσουν αλλά θα παραμείνουν στις θέσεις τους για να επαναλάβουν τις ίδιες πράξεις με τα ίδια ή και χειρότερα αποτελέσματα την επόμενη φορά.
Η σοβαρή διερεύνηση τέτοιων περιστατικών δεν πρέπει να γίνεται για λόγους συμβολισμού αλλά είναι θεμελιώδης διαδικασία ώστε να μπορεί ένας οργανισμός να μαθαίνει από τα λάθη του και έτσι να αποφεύγει να τα επαναλάβει.
Και η παραμονή των προϊσταμένων στις θέσεις τους το μόνο που κάνει είναι να δυσχεράνει αυτή τη διαδικασία.
Δυστυχώς στην Ελλάδα ένα πράγμα που λείπει είναι και αυτό, δεν διερευνούμε σοβαρά τα πεπραγμένα και δεν μαθαίνουμε από τα σφάλματά μας.
Ίσως γι αυτό είμαστε καταδικασμένοι να τα επαναλαμβάνουμε διαρκώς.
Όμως θα το πάω το θέμα ένα βήμα πιο κάτω.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πια πως η χώρα είναι οικονομικά κατεστραμμένη.
Ο καβγάς γίνεται σήμερα για το ποιά είναι η καλύτερη λύση, να παραμείνουμε στο ευρώ, ή να φύγουμε και να γυρίσουμε στην δραχμή, το PSI αξίζει τον κόπο ή είναι καταδίκη, το χρέος είναι βιώσιμό ή όχι;
Όμως όλοι, από όποια πλευρά κι αν στέκονται συμφωνούνε πως η χώρα βρίσκεται σε μια από τις χειρότερες περιόδους της από τον εμφύλιο και μετά.
Όλοι παραδέχονται πως μας περιμένουν πολλά χρόνια οικονομικής εξαθλίωσης, με ή χωρίς ευρώ, με ή χωρίς PSI.
Αυτή δεν είναι θεωρητική, δεν αφορά μόνο αριθμούς αλλά και ανθρώπους που πεθαίνουν είτε από την εγκατάλειψη του κοινωνικού κράτους είτε αυτοκτονούν από την απόγνωση της ανέχειας.
Και αυτή η κρίση δεν είναι φυσικό φαινόμενο αλλά αποτέλεσμα πολιτικών.
Πολιτικών εγκληματικών, που έχουν απτά τραγικά αποτελέσματα για τους πολίτες και για την χώρα.
Όμως οι υπεύθυνοι αυτών των πολιτικών, όπως και στα προηγούμενα παραδείγματα, όχι μόνο δεν αποχώρησαν από την πολιτική σκηνή της χώρας ώστε να επιτρέψουν την σωστή εκτίμηση των αιτιών της κρίσης που προκάλεσαν αλλά διεκδικούν και μελλοντικά αξιώματα.
Μπορεί ο Καραμανλής να μην είναι πλέον πρωθυπουργός και ο Παπαθανασίου υπουργός οικονομικών αλλά παραμένουν πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματος που συγκυβερνά και που ετοιμάζεται να διεκδικήσει περισσότερη εξουσία στις επόμενες εκλογές.
Έχουν το θράσος να ζητάνε μέχρι και αυτοδυναμία για να κυβερνήσουν απρόσκοπτα!
Μπορεί επίσης ο Παπανδρέου να μην είναι πρωθυπουργός και ο Παπακωνσταντίνου υπουργός οικονομικών πια αλλά ο ένας παραμένει πρόεδρος του ισχυρότερου κόμματος της βουλής (και ας είναι πλέον σίγουρο πως είναι πρώην μεγάλο κόμμα) ενώ ο δεύτερος υπουργός της σημερινής κυβέρνησης.
Την στιγμή που στην μία περίπτωση με τον πιο επίσημο τρόπο έχει αποδειχτεί πως είναι ένοχοι παραποίησης των στατιστικών στοιχείων του κρατικού προϋπολογισμού ενώ στην δεύτερη υπάρχουν τουλάχιστον σοβαρές υπόνοιες και επώνυμες καταγγελίες.
Η παραμονή αυτών αλλά και των υπόλοιπων στελεχών των δύο ένοχων κομμάτων στην εξουσία προδικάζει ένα μόνο πράγμα.
Πως οι ευθύνες τους δεν πρόκειται ποτέ να διερευνηθούνε σοβαρά, ποτέ δεν πρόκειται να μάθουμε τι έφταιξε και πόσο συνέβαλε στη σημερινή κατάντια, και το σημαντικότερο, οι επόμενοι θα είναι ελεύθεροι να ξανακάνουνε τα ίδια αν όχι χειρότερα "λάθη".
Όμως ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας, ακόμα και τα μικρότερα κόμματα δεν δείχνουν καμία πρόθεση για σοβαρή διερεύνηση του πως φτάσαμε εδώ και το ποιοί έφταιξαν.
Όπως λοιπόν και με τα προηγούμενα παραδείγματα δεν θα μάθουμε ποτέ.
Έτσι ακόμα και αν εξαφανιζόταν με κάποιο μαγικό τρόπο αύριο όλοι οι βουλευτές των κομμάτων που καθόρισαν τις τύχες μας από τη μεταπολίτευση και μετά, οι επόμενοι γιατί να μην κάνουν τα ίδια;
Το μόνο που θα με έκανε να εμπιστευτώ ξανά τον οποιονδήποτε πολιτικό μου ζητούσε την ψήφο μου θα ήταν να ξέρει πως κάποιοι πριν από αυτόν πλήρωσαν τις απάτες τους, ή την εγκληματική τους αμέλεια.
Μεταξύ σοβαρού κι αστείου θα μπορούσα να ισχυριστώ πως για την οικονομική κρίση της χώρας φταίει ο ανάδρομος Ερμής η πως η Αφροδίτη είναι καβάλα στον Σκορπιό!
Απόδειξέ μου πως έχω λάθος.
Όχι με θεωρίες οικονομικές ή αφορισμούς "μαζί τα φάγαμε", ούτε με στατιστικές και συγκρίσεις με άλλα κράτη, απόδειξέ μου τι έφταιξε στην χώρα μου.
Μη μου λες το χρέος, δείξε μου πως συσσωρεύτηκε, ποιός υπέγραψε, με ποιούς όρους και για ποιά ανταλλάγματα και τότε το συζητάμε.
Μέχρι τότε η θεωρία πως φταίει ο ανάδρομος Ερμής είναι εξ ίσου σοβαρή με οποιαδήποτε άλλη.
Και μέχρι τότε θα διεκδικούν να μας οδηγήσουν στην σωτηρία μας οι ίδιοι άνθρωποι που μας οδήγησαν στην καταστροφή.
Μέχρι να μάθουμε επιτέλους πως οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμα θα είμαστε καταδικασμένοι να ξανακάνουμε τα ίδια λάθη και να υποστούμε τις ίδιες αν όχι χειρότερες συνέπειες.
Αλλά για κάτι τέτοιο θα χρειαζότανε σοβαρή διερεύνηση και υπάρχει ο κίνδυνος να βρεθούν ακόμα και υπεύθυνοι.
Και μετά μπορεί να βρισκόταν κανένας παράξενος να ζητούσε ακόμα και την τιμωρία τους.
Φταίει μάλλον ο ανάδρομος Ερμής...
Διάβασε επίσης:
Οπως στην Ισλανδία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου