Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Τίποτα λιγότερο από φονικό στα χέρια ενός φονιά


Η Ελληνική αστυνομία απέκτησε νέο παιχνιδάκι.
Δεν ξέρω αν το απέκτησε πρόσφατα ή το έχει από παλιά, πάντως χθες αν δεν κάνω λάθος ήταν η πρώτη φορά που το εμφάνισε.
Πάντως ούτε στο “Διαύγεια”, ούτε στην ιστοσελίδα της βουλής, ούτε σε κάποια άλλη ιστοσελίδα δεν μπόρεσα να βρω κάποιο στοιχείο σχετικά με την αγορά του.
Πάντως ο Χ. Παπουτσής τον Οκτώβριο του 2010 σε σχετική ερώτηση του Κ. Βελόπουλου απαντούσε πως έχει γίνει αγορά για τους Ολυμπιακούς συστημάτων μετατροπής υφιστάμενων όπλων σε όπλα που εκτοξεύουν χρωμοσφαιρίδια και πως μετά από αυτό δεν είχε γίνει μέχρι τότε άλλη σχετική παραγγελία ή εισήγηση, εμμέσως αρνούμενος την ύπαρξη όπλων που εκτοξεύουν πλαστικές σφαίρες έως τότε.
Αργότερα ο Ν. Δένδιας απαντώντας σε ερώτηση της Κατερίνας Ιγλέζη του ΣΥΡΙΖΑ για χρήση πλαστικών σφαιρών στην Ιερισσό Χαλκιδικής αρκείται να πει πως "οι δυνάμεις που διατέθηκαν στην συγκεκριμένη περιοχή δεν κατέχουν τέτοιο υλικό".
Δυστυχώς σε αυτή την χώρα ακόμα και οι απαντήσεις υπουργών σε βουλευτές στην βουλή δεν είναι απολύτως αξιόπιστες.

Όπως και να έγινε αυτό πάντως, η ΕΛ.ΑΣ απέκτησε νέο "παιχνιδάκι", το Manuhrin MR-35 punch gun.
Και είναι αυτό που λένε “less than lethal” ή όπως θα λέγαμε στα Ελληνικά “λιγότερο από φονικό” πυροβόλο όπλο.
Έχει την σημασία του το γεγονός πως αυτά τα όπλα δεν ονομάζονται “μη φονικά” ή “non lethal”, όπως και το γεγονός πως ένας άλλος όρος που χρησιμοποιείται γι αυτά είναι το “less lethal” ή “λιγότερο φονικά” για λόγους που θα δούμε παρακάτω.
Ας δούμε όμως πρώτα για τι ακριβώς μιλάμε.

Το όπλο που παρουσίασε η ΕΛ.ΑΣ χθες ήταν το Manurhin (και όχι Manuhrin όπως κάποιος έγραψε και σχεδόν όλη η Ελληνική μπλογκόσφαιρα αναμετάδωσε) MR-35 “Punch Gun”.
Πρόκειται για ένα όπλο που εκτοξεύει λαστιχένιες σφαίρες διαμέτρου 35mm και βάρους 21 γραμμαρίων από έναν αλουμινένιο σωλήνα με ταχύτητα 120-140m/s (περίπου 430-500km/h) και ενέργεια 150-200 Joule που προέρχεται από εκρηκτικό φυσίγγιο, με δραστικό βεληνεκές 25 μέτρα.

Δέχεται γεμιστήρα με 5 τέτοιες σφαίρες.

Η ενέργεια με την οποία φεύγει από την κάνη η σφαίρα αυτή είναι ίδια με την ενέργεια του .38 special περίστροφου, και η ευθυβολία του είναι περίπου στα 17cm2 στα 7 μέτρα.
Αυτό που το κάνει “less than lethal” ή "less lethal" είναι η μεγαλύτερη επιφάνεια της σφαίρας που την κάνει αφενός να χάνει γρηγορότερα την ταχύτητά της στον αέρα και αφετέρου να κατανέμει την ενέργειά της κατά την πρόσκρουση σε μεγαλύτερη επιφάνεια μειώνοντας τις πιθανότητες διείσδυσης στο δέρμα και βλαβών σε υποκείμενους ιστούς.
Στην θεωρία δηλαδή το όπλο αυτό εκτοξεύει μία αρκετά μεγάλη λαστιχένια σφαίρα η οποία προκαλεί έντονο πόνο, ικανό να ακινητοποιήσει τον στόχο.

Αυτά στην θεωρία.
Στην πράξη το αποτέλεσμα της σφαίρας που εκτοξεύει αυτό το όπλο εξαρτάται από την απόσταση, το σημείο στο οποίο θα χτυπήσει και τον στόχο.
Ένας νέος υγιής και γυμνασμένος θα αντιμετωπίσει πολύ πιο εύκολα την σφαίρα αυτή από έναν μεγαλύτερο που πιθανώς έχει κάποιο πρόβλημα υγείας.
Στον ίδιο άνθρωπο μία τέτοια σφαίρα μπορεί να του κάνει μία απλή μελανιά αν τον χτυπήσει στην πλάτη ή να τον "αφήσει στον τόπο" αν τον χτυπήσει στο κεφάλι ή τον λαιμό.
Ακόμα και τα ρούχα που φοράει το θύμα παίζουν ρόλο, χοντρά ρούχα απορροφούν μεγάλο ποσοστό ενέργειας.

Το όπλο θεωρείται επικίνδυνο για βαριές σωματικές βλάβες ακόμα και θάνατο σε αποστάσεις κάτω των 6,5 μέτρων, αλλά είναι ανακριβές σε αποστάσεις πάνω από 7 μέτρα με απόκλιση στα 18 μέτρα μέχρι 30cm2.
Ακόμα όμως και σε απόσταση μεγαλύτερη από την «ασφαλή» των 7 μέτρων η σφαίρα που εκτοξεύει διατηρεί αρκετή ενέργεια ώστε χτύπημα στο κεφάλι ή άλλα ευαίσθητα σημεία του σώματος (θώρακας, ήπαρ) μπορεί να προκαλέσει από βαριές σωματικές βλάβες, μέχρι και τον θάνατο.


Επειδή το βλήμα συνήθως δεν διαπερνά το δέρμα τα τραύματα που προκαλεί εξαρτώνται κυρίως από την κινητική ενέργεια που έχει κατά την πρόσκρουση.
Για παράδειγμα παραθέτω στοιχεία από το “Wound Ballistics” του Kneubehl σχετικά με τα τραύματα που μπορεί να προκληθούν χωρίς διείσδυση βλήματος:
Ενέργεια μεταξύ 40 και 120 Joules μπορεί να προκαλέσει τραύματα (μώλωπες, εκδορές, κάταγμα πλευρών, διάσειση, τύφλωση και βλάβη οργάνων που βρίσκονται κοντά στο δέρμα όπως το ήπαρ)
Με ενέργεια πάνω από 120 Joules θα πρέπει να αναμένονται σοβαρές βλάβες όπως σύνθλιψη ιστών/θλάσεις, κάταγμα κρανίου, ρήξη νεφρού ή καρδιάς και βαριά αιμορραγία.
(US Army Land Warfare Laboratory (Jones 2000))

Στο ίδιο βιβλίο βρίσκουμε ένα ενδιαφέρον πίνακα θεωρητικών πιθανοτήτων για θανατηφόρο τραύμα από το συγκεκριμένο όπλο:

Από το γράφημα βλέπουμε πως σε πολύ κοντινές αποστάσεις η (θεωρητική) πιθανότητα θανατηφόρου τραυματισμού είναι πάνω από 20% και παραμένει γύρω στο 20% για λίγο κάτω από τα 6 μέτρα, ενώ μέχρι και τα 10 μέτρα η υπολογισμένη πιθανότητα για θανατηφόρο τραυματισμό είναι κοντά στο 15%!
Σε αποστάσεις από 2 έως και 5 μέτρα, μπορεί να προκαλέσει κατάγματα κρανίου ή άλλων οστών, ακόμα και να λειτουργήσει σαν κανονική σφαίρα σπάζοντας τον φραγμό του δέρματος (η ενέργεια που απαιτείται για αυτό είναι 0,1J/mm2) και διεισδύοντας στους υποκείμενους ιστούς.
Στην Ευρωπαϊκή ένωση δεν υπάρχουν σαφείς περιορισμοί στην χρήση τέτοιων όπλων.
Στις ΗΠΑ το όριο της ενέργειας βλήματος ώστε ένα τέτοιο όπλο να θεωρείται “λιγότερο από φονικό” είναι στα 122J.
Στο συγκεκριμένο όπλο, το βλήμα διατηρεί μέχρι και τα 20m ενέργεια 128J ή στον στόχο (density energy) 0,133J/mm2 (στα 10 μέτρα έχει 154J και 0,160J/mm2).

Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με ένα επικίνδυνο όπλο που επιπλέον είναι και ιδιαίτερα αναξιόπιστο.
Η ενέργεια του βλήματος ποικίλει από βολή σε βολή και η στόχευση είναι ανακριβής.
Το αποτέλεσμα είναι πως ο ίδιος αστυνομικός με το ίδιο όπλο μπορεί να ρίξει δύο βολές και η μία να μην ακινητοποιήσει τον στόχο επειδή είτε δεν θα έχει αρκετή ενέργεια, είτε θα αστοχήσει (τραυματίζοντας πιθανώς “αθώο” περαστικό) ενώ η δεύτερη θα του προκαλέσει σοβαρό τραύμα απειλητικό για την ζωή του, είτε επειδή θα προσκρούσει με μεγαλύτερη κινητική ενέργεια, είτε επειδή θα τον χτυπήσει στο κεφάλι για παράδειγμα παρά του ότι ο αστυνομικός δεν στόχευε εκεί.

Θα μπορούσα να συνεχίσω να παραθέτω στοιχεία από την χρήση τέτοιων όπλων αλλά νομίζω αρκεί το γεγονός πως τα περισσότερα στοιχεία από τα αποτελέσματα της εφαρμογής τέτοιων όπλων έρχονται από την Β. Ιρλανδία, την Ν. Αφρική και τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη και πως καταγράφονται αρκετοί νεκροί σε όλες αυτές τις περιοχές από την χρήση τέτοιων όπλων.
Ακόμα και στην Αμερική όμως έχουν σημειωθεί αρκετοί βαριοί τραυματισμοί και θάνατοι από την χρήση παρόμοιων όπλων.

Σύμφωνα μάλιστα με δημοσιεύματα η ΕΛ.ΑΣ έχει προμηθευτεί περισσότερα από 100 τέτοια όπλα.


Δεν υπάρχουν μη θανατηφόρα πυροβόλα όπλα.
Ακόμα και το περίφημο Καλάσνικοφ θα πρέπει να πετύχει κάποιο ζωτικό όργανο για να σκοτώσει.
Από την άλλη, ένα βλήμα από “λιγότερο από φονικό” όπλο από κοντινή απόσταση στο κεφάλι είναι σίγουρο πως θα προκαλέσει βαρύτατο τραυματισμό που είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει στον θάνατο.

Τα όπλα αυτού του είδους κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορούν να σώσουν ζωές και μόνο τότε δικαιολογείται η χρήση τους.
Τέτοιες περιπτώσεις είναι εκείνες στις οποίες η μόνη εναλλακτική στην χρήση ενός τέτοιου όπλου είναι η χρήση κανονικού πυροβόλου όπλου.
Όταν για παράδειγμα ένας παρανοϊκός οπλισμένος με μαχαίρι σε έναν πολυσύχναστο δρόμο αρνείται να παραδοθεί, τότε η αστυνομία θα πρέπει να κάνει χρήση μέχρι και θανατηφόρας βίας προκειμένου να μην κινδυνέψουν είτε περαστικοί είτε οι ίδιοι οι αστυνομικοί.
Η σωστή χρήση ενός όπλου όπως το Manuhrin MR-35 σε μία τέτοια περίπτωση μπορεί να σώσει την ζωή του θύματος αφού η μόνη εναλλακτική θα ήταν η δικαιολογημένη χρήση συμβατικού πυροβόλου όπλου.
Κάθε άλλη περίπτωση δεν μπορεί να δικαιολογήσει την χρήση του, πόσο μάλλον σε έναν κλειστό χώρο εναντίων καταληψιών που μπορεί κανείς να πει πως παρανομούν, αλλά δεν απειλούν κανενός την ζωή.
Η χρήση του όπλου αυτού υπό τέτοιες συνθήκες είναι απολύτως απαράδεκτη, ανεύθυνη και εγκληματική.
Εκτός και αν δεχτούμε πως για “ανομίες” σαν αυτή η δικαιολογείται ως ποινή βαριά βλάβη στην υγεία του δράστη, συχνά μόνιμη και πιθανώς και ο θάνατος με δικαστή και εισαγγελέα τον αστυνομικό.


Αυτό το όπλο όμως αποφάσισε η ηγεσία της ΕΛΑΣ να χρησιμοποιήσει κατά την καταστολή της κατάληψης των γραφείων της ΔΗΜ.ΑΡ.
Σε έναν κλειστό χώρο όπου ακόμα και αν ο συγκεκριμένος αστυνομικός που θα αποφάσιζε να το χρησιμοποιήσει, ήθελε να τηρήσει τις προδιαγραφές χρήσης του όπλου (7 μέτρα απόσταση για παράδειγμα) αντικειμενικά αυτό θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο.
Όλα αυτά η ηγεσία της αστυνομίας και ο ίδιος ο υπουργός, ο Δένδιας, τα ήξερε πολύ καλά.
Ήξερε πως το όπλο αυτό δεν είναι για τέτοια χρήση, ήξερε τους κινδύνους αλλά αδιαφόρησε.
Αδιαφόρησαν για την πιθανότητα να υπάρχει βαρύτατος τραυματισμός, ακόμα και θάνατος!
Νομίζω αυτό αρκεί για να καταλάβουμε για τι ετοιμάζεται αυτή η κυβέρνηση και πως είναι διατεθειμένη να αντιμετωπίσει τους απείθαρχους πολίτες.


Τα ΜΑΤ μέχρι τώρα έπρεπε να προσπαθήσουν ιδιαίτερα για να σκοτώσουν κάποιον διαδηλωτή (αν και έχουν κοντέψει αρκετές φορές να τα καταφέρουν) αφού δεν έχουν τον κατάλληλο οπλισμό.
Όχι πως δεν είναι επικίνδυνες οι κρότου-λάμψης ή τα γκλομπ των ΜΑΤ, αλλά από τον σχεδιασμό τους χρειάζεται να προσπαθήσει ο χρήστης τους για να προκαλέσει σοβαρή βλάβη στην υγεία του θύματος όπως να χτυπάει με την πίσω μεριά του γκλομπ ή να ρίχνει την κρότου λάμψης πολύ κοντά ή και σε κλειστούς χώρους. Σου θυμίζουν αυτά κάτι;
Τώρα μπαίνουν στο παιχνίδι της καταστολής και τα όπλα αυτά.

Ο “ίδιος” αστυνομικός που επανειλημμένα χτυπούσε αλύπητα διαδηλωτές με την πίσω μεριά του γκλομπ, ο ίδιος που πέταγε στα μούτρα τους τις κρότου λάμψης, εκείνος που έπαιρνε σβάρνα διαδηλωτές με την μηχανή του, που ήξερε πως για όλα αυτά δεν θα έχει καμία κύρωση, αφού διαχρονικά η ηγεσία της αστυνομίας και οι εκάστοτε υπουργοί τον κάλυπταν παρά τις καταγγελίες, τώρα έχει στα χέρια του άλλο ένα εργαλείο.


Και όσο τηρούσε τους κανονισμούς χρήσης του εξοπλισμού του μέχρι τώρα, άλλο τόσο θα τους τηρήσει και με αυτό.
Αυτό το όπλο στα χέρια ενός φονιά δεν είναι τίποτα λιγότερο από φονικό.

Διάβασε επίσης (ενημερώνονται συνεχώς):
 

**Για να γράψω αυτό το κείμενο διάβασα μεταξύ άλλων (πολλά από αυτά είναι ήση στο κείμενο  ως links):


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου