Το μήνυμα των εκλογών

Ο λαός επέλεξε να μπουν στην βουλή 7 κόμματα.
Για να βγάλουμε οποιοδήποτε συμπέρασμα για την λαϊκή βούληση δεν μπορούμε να πετάξουμε έξω από την εξίσωση τις ψήφους που το ΥΠΕΣ δεν μετράει για να βγάλει τελικά τους βουλευτές που εκλέγονται σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο.
Όταν μιλάμε για τον λαό εννοούμε όλους τους ψηφοφόρους, ακόμα και εκείνους που αποφάσισαν να μην ψηφίσουν.
Έτσι, τα νούμερα/ποσοστά που θα χρησιμοποιήσω είναι τα αληθινά νούμερα ψηφοφόρων και τα ποσοστά τους στο σύνολο των ψηφοφόρων.
Πάρε λοιπόν ένα πινακάκι πριν αρχίσουμε την ανάλυση:

	ΨΗΦΟΙ	ΠΟΣΟΣΤΟ
ΣΥΝΟΛΟ	9.949.401	100%
ΠΑΣΟΚ	833.529	8,38%
ΝΔ	1.192.054	11,98%
ΚΚΕ	536.072	5,39%
ΑΝΕΛ	670.329	6,74%
ΣΥΡΙΖΑ	1.061.265	10,67%
ΧΑ	440.735	4,43%
ΔΗΜΑΡ	386.116	3,88%
ΛΟΙΠΑ ΚΟΜΜΑΤΑ	1.204.004	12,10%
ΑΚΥΡΑ/ΛΕΥΚΑ/ΑΠΟΧΗ	3.625.279	36,44%

(το νούμερο του ΥΠΕΣ για 9.949.401 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους, σίγουρα δεν είναι ακριβές αλλά το πραγματικό δεν νομίζω πως είναι τόσο διαφορετικό ώστε να αλλοιώνει τα συμπεράσματα)

Ναι, ο εκλογικός νόμος είναι για τα πανηγύρια, και ένα σημαντικό 12,1% των ψήφων του λαού δεν προσμετρείται στο τελικό αποτέλεσμα λόγω του πλαφόν του 3% αλλά αυτό είναι ίσως λογικό. Κάποιο πλαφόν θα έπρεπε να υπάρχει, αλλιώς θα έπρεπε να έχουμε μια βουλή μερικών χιλιάδων βουλευτών για να χωρέσουν όλοι όσοι πήραν μερικές ψήφους.

Το αν το 3% είναι το σωστό πλαφόν ή θα έπρεπε να είναι μικρότερο ή μεγαλύτερο είναι θέμα άλλης συζήτησης, γεγονός είναι πως τώρα αυτό ισχύει και με αυτά τα δεδομένα ο λαός ψήφισε.
Και ο λαός γενικά δεν φάνηκε να συμφωνεί πως η Δημοκρατική Συμμαχία, η Δράση, το ΛΑΟΣ και πολλά άλλα κόμματα θα πρέπει να είναι στην βουλή.

Όμως το συνολικό τελικά 48,5% της αρνητικής ψήφου αν προσθέσει κανείς αποχή, άκυρα/λευκά και τα κόμματα που δεν μπήκαν στην βουλή είναι και αυτό ένα σημαντικό μήνυμα.
Όλα μαζί τα κόμματα της βουλής έλαβαν εντολή να κυβερνήσουν από μόλις το 51,46% των πολιτών, η δε ΝΔ που είναι πρώτο κόμμα από το ισχνότατο 12% των πολιτών.
Με άλλα λόγια αν και η Νέα Δημοκρατία ως πρώτο κόμμα της βουλής θεωρητικά νομιμοποιείται να προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση οφείλει να έχει ανά πάσα στιγμή στο μυαλό της πως το 88% του λαού ούτε ενέκρινε κάτι τέτοιο, ούτε απαραίτητα το εγκρίνει.

Επομένως κανένα από τα κόμματα που κατάφεραν να μπουν στην βουλή, κανείς βουλευτής, κανείς αρχηγός κόμματος δεν μπορεί να το παίζει λαοπρόβλητος και να επικαλείται γενικά την κρίση του λαού αλαζονικά.
Οφείλουν να λάβουν πολύ σοβαρά υπ όψη τους και τους πολίτες που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τους γύρισαν την πλάτη και να είναι πολύ προσεκτικοί στα λόγια και τις πράξεις τους.

Φυσικά η πρωτοφανής καθίζηση των πρώην κομμάτων εξουσίας σημαίνει επίσης πως ο λαός που τόσο αρέσει στους πολιτικούς να επικαλούνται θέλει αλλαγή σκηνικού, αλλαγή πολιτικών και εναλλακτικές λύσεις.

Τα δύο μεγάλα κόμματα έχασαν 3.282.678 ψηφοφόρους και αυτό είναι ένα από τα σαφέστερα μηνύματα αυτών των εκλογών.
Ο λαός αποφάσισε να στείλει στα σπίτια τους το 75% σχεδόν των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και αν δεν υπήρχε ο αστείος εκλογικός νόμος του Παυλόπουλου οι μισοί περίπου βουλευτές της ΝΔ θα είχαν την ίδια τύχη.
Και ένα τέτοιο αποτέλεσμα δεν μπορεί να ερμηνευτεί απλά ως αποδοκιμασία των πολιτικών που ακολούθησαν αυτά τα κόμματα, αλλά και ως προσωπική αποδοκιμασία των ηγετών τους που όμως βρίσκονται ακλόνητοι στις θέσεις τους, τόσο οι νυν, όσο και οι πρώην που έχουν τουλάχιστον τις ίδιες αν όχι μεγαλύτερες ευθύνες.
Σαμαράς και Βενιζέλος εξακολουθούν να ηγούνται των κομμάτων τους, ενώ Παπανδρέου και Καραμανλής θα συνεχίσουν να είναι βουλευτές.
Αυτό το μήνυμα των εκλογών κανείς δεν φαίνεται να θέλει να αναλύσει ή να λάβει σοβαρά υπ όψη του.

Το ο λαός μίλησε που έλεγαν κάθε φορά οι νικητές των εκλογών μέχρι πρόσφατα δεν μπορεί σήμερα να χρησιμοποιείται ως σοβαρό επιχείρημα για να στηρίξει την μία ή την άλλη πολιτική.

Και βέβαια, η άνοδος της Χρυσής Αυγής, αλλά και η αποχή, και το 12,1% της ψήφου σε άλλα μικρότερα κόμματα, πολλά εκ των οποίων αντιπροσωπεύουν απλά την αντίθεση στο πολιτικό κατεστημένο της χώρας, συμπεριλαμβανόμενης και της αριστεράς, δείχνει πως ο λαός μεταξύ άλλων καταδικάζει αυτό το κοινοβουλευτικό σύστημα συνολικά.
Σε αυτούς που δεν περιμένουν τίποτα από το κοινοβουλευτικό σύστημα μπορούμε να προσθέσουμε και τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ, αφού η ηγεσία του κόμματος έχει πει σε όλους τους τόνους πως δεν πρόκειται να συνεργαστεί με κανένα κόμμα και πως η μόνη αλλαγή που μπορεί να υπάρξει θα είναι μέσα από τους αγώνες στους δρόμους.

Επιπλέον, η εξαφάνιση του ΛΑ.ΟΣ και η τεράστια μείωση των ποσοστών της ΝΔ νομίζω στέλνουν άλλο ένα μήνυμα.
Πως ο λαός έχει βαρεθεί πια τους πολιτικούς και τα κόμματα που αλλάζουν άποψη κατά το δοκούν.
Η δε ανικανότητα της Δημοκρατικής Συμμαχίας της Ντόρας, της Κοινωνικής Συμμαχίας της των Καστανίδη-Κατσέλη και της Δράσης του Μάνου δείχνουν πως ο Έλληνας ούτε γουστάρει νεοφιλελεύθερες πολιτικές, ούτε βλέπει με καλό μάτι τους πολιτικούς της παλιάς φρουράς.
Άλλωστε εδώ μπορεί ίσως να οφείλεται και το ότι η Δημοκρατική Αριστερά με τα πολλά πρώην  στελέχη του ΠΑΣΟΚ μπήκε μεν στην βουλή, αλλά δεν κατάφερε να έχει το υψηλό ποσοστό που έλπιζε.

Πέρα από αυτά, υπάρχει το ερώτημα μνημόνιο ή αντιμνημόνιο;

Ένα ερώτημα που έχω ξαναπεί πως είναι αποπροσανατολιστικό και ψεύτικο αλλά αφού έχει κυριαρχήσει στην πολιτική επιχειρηματολογία αναγκαστικά θα πρέπει να αναφερθεί.
Εφόσον θέλουμε να μιλήσουμε για την βούληση του λαού θα πρέπει να αγνοήσουμε τις ιδιαιτερότητες του εκλογικού νόμου και να δούμε τελικά τι ψήφισαν οι πολίτες.

Αλλά εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα.

Αν βασιστείς στα προγράμματα των κομμάτων, όλα λίγο πολύ αντιμνημονιακά δηλώνουν.
Ακόμα και το ΠΑΣΟΚ τώρα μιλάει για αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και τονίζει πως η σκληρή λιτότητα δεν αποτελεί λύση.

Τα πρώην μεγάλα κόμματα που στις τελευταίες εκλογές μαζί μάζεψαν τις ψήφους του 20,36% των ψηφοφόρων προσπαθούν να βγάλουν από πάνω τους την ρετσινιά του μνημονιακού και δηλώνουν ο καθένας με τον τρόπο του πως θα προσπαθήσουν να το αλλάξουν.
Οι διαφορές λοιπόν βρίσκονται στον τρόπο με τον οποίο προτείνει ο καθένας να του φερθούμε .
Ορισμένοι θέλουν να είμαστε ευγενείς ώστε να μην τα πάρουν μαζί μας οι δανειστές μας και άλλοι θέλουν μια πιο μπρουτάλ προσέγγιση που φτάνει μέχρι και την πρόταση να απελάσουμε τους εκπροσώπους της τρόικας και να κάψουμε στην ολομέλεια της βουλής το μνημόνιο.
Για λόγους ευκολίας όμως ας διατηρήσουμε τον χαρακτηρισμό «μνημονιακός» για τους ευγενικούς και το «αντιμνημονιακός» για τους τσαμπουκάδες.

Νομίζω μπορούμε να πούμε πως περίπου υπέρ του μνημονίου τάσσονται ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, η οποία μιλάει με τα χειρότερα γι αυτό αλλά είναι σαφώς υπέρ της ευγενικής προσέγγισης, ενώ σαφώς κατά είναι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, η Χρυσή Αυγή, το ΚΚΕ που όμως έχει την δική του κοσμοθεωρία, και ο ΣΥΡΙΖΑ που αν και δεν το αναγνωρίζει είναι έτοιμος να συζητήσει με την Ευρωπαϊκή ένωση κάποια εναλλακτική.
Με τσαμπουκά μεν, πολιτισμένα δε, σε αντίθεση με ΚΚΕ, ΧΑ και Ανεξάρτητους Έλληνες.
2.441.699 ψήφους μαζεύουν όλα μαζί τα μνημονιακά κόμματα της βουλής και 2.708.401 τα αντιμνημονιακά ή 24,24% και 27,22% του εκλογικού σώματος αντίστοιχα.

Η διαφορά τους είναι μικρότερη από 300.000 ψήφους περίπου ή περίπου το 3% του λαού.
Μάλιστα για να βγει αυτή η διαφορά θα πρέπει να βάλεις στον ίδιο κουβά ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή, ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητους Έλληνες, πράγμα που είναι λίγο τραβηγμένο, αλλά ας είναι.

Ας δεχτούμε όμως πως τελικά το λεγόμενο αντιμνημονιακό μέτωπο είναι το πιο ισχυρό, εκτός και αν βάλεις μέσα στην εξίσωση και την ΔΗΜΑΡ ως αντιμνημονιακή δύναμη, που όμως στην πράξη πολύ λίγο διαφέρουν αυτά που λέει πως θα κάνει σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ.

Υπάρχει λοιπόν μια διάχυτη καταδίκη του μνημονίου αλλά σύμφωνα με τις κομματικές εξαγγελίες ο λαός φαίνεται περίπου να έχει μοιράσει τις ψήφους του μεταξύ της ευγενικής και της τσαμπουκαλεμένης άποψης για το πως θα πρέπει να απαλλαγούμε από αυτό.

Γι αυτό και κάθε κόμμα ερμηνεύει το αποτέλεσμα όπως θέλει ισχυριζόμενο πως ο λαός συμφωνεί με την δική του άποψη και απορρίπτει εκείνη όλων των άλλων.

Όσο έγραφα αυτό το κείμενο βγήκε στην δημοσιότητα μία δημοσκόπηση που δείχνει πως σε περίπτωση επαναληπτικών εκλογών ο ΣΥΡΙΖΑ θα αυξήσει σημαντικά τα ποσοστά του φτάνοντας στο 27,7%.
Αυτό δείχνει πως ο λαός φαίνεται να γουστάρει την σχετικά ήπια αλλά τσαμπουκαλίστικη προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το θέμα αυτό που άλλωστε έχει μονοπωλήσει την συζήτηση μετεκλογικά.
Όμως αυτό μένει ακόμα να αποδειχθεί, όπως επίσης και τα ποσοστά των άλλων κομμάτων σε περίπτωση νέων εκλογών και σε αυτή την περίπτωση εδώ θα είμαστε να τα δούμε συνολικά.

Να δούμε όμως λίγο και το ζήτημα της Ευρωπαϊκής ένωσης;

Εκεί σίγουρα τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα, αφού ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ δηλώνουν ξεκάθαρα πως επιθυμούν την παραμονή στην Ε.Ε. (και το Ευρώ), ενώ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είναι υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε. αφήνοντας έστω την πιθανότητα αν η Ε.Ε. μας πιέσει ασφυκτικά να υπάρξει έξοδος από αυτή.

Οι μόνες δυνάμεις που είναι κατά της παραμονής στην Ε.Ε. και το ευρώ είναι το ΚΚΕ και η ΧΑ που συμπληρώνουν μεταξύ τους  976.807 ψήφους ή στον λαό, που όλοι επικαλούνται για να αναλύσουν το μήνυμα των εκλογών, το 9,82% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, με τους Ευρωπαϊστές να μαζεύουν συνολικά 4.143.293 ψήφους ή το 41,64%.

Η διαφορά είναι ξεκάθαρη και προφανώς ο κυρίαρχος λαός καθόλου δεν γουστάρει την συζήτηση περί εξόδου από το ευρώ ή την Ε.Ε.

Όσο για το θέμα του σχηματισμού κυβέρνησης, τα ποσοστά των κομμάτων που σήμερα μπήκαν στην κυβέρνηση είναι ενδεικτικά.

Όχι μόνο κανένα κόμμα δεν έχει αυτοδυναμία, αλλά χρειάζεται να συνεργαστούν τουλάχιστον τρία κόμματα για να έχουν πλειοψηφία στην βουλή και να σχηματίσουν κυβέρνηση.
Άρα ο λαός δεν μάσησε τα περί ακυβερνησίας και με απόλυτη σαφήνεια πως θέλει κυβέρνηση συνεργασίας κάποιου είδους, αν εξαιρέσουμε το 5,39% (του λαού) που επέλεξε να ψηφίσει το ΚΚΕ και να περιμένει την επόμενη ημέρα για να παλέψει στους δρόμους για την κατάρρευση του καπιταλισμού ή το 4,43% που θέλει να μπουν οι φουσκωτοί της Χρυσής Αυγής στην βουλή και να αρχίσουν στις φάπες τους υπόλοιπους.

Αν μάλιστα βάλουμε στην εξίσωση και το ότι ΑΝΕΛ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και νομίζω και ΧΑ στο πρόγραμμά τους ζητούν απλή αναλογική ο λαός όχι μόνο θέλει να απαλλαγεί από τον δικομματισμό και προτιμάει κυβέρνηση συνεργασίας τώρα, αλλά αυτός θέλει να είναι ο τρόπος σχηματισμού και των κυβερνήσεων στο μέλλον.

Άρα μπορούμε να πούμε ως συμπέρασμα πως τα μηνύματα των εκλογών είναι:
1.    Καθολική καταδίκη και των δύο πρώην κομμάτων εξουσίας συνολικά, αλλά και των αρχηγών τους προσωπικά.
2.    Ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, με τον λαό να θέλει να απαλλαγεί όχι μόνο από τα παλιά κόμματα εξουσίας, αλλά και από τα παλιά πρόσωπα εξουσίας που προσπάθησαν να σχηματίσουν νέα κόμματα.
3.    Καθολική καταδίκη των πολιτικών ακροβατισμών. Ο λαός έχει αποφασίσει φαίνεται να γυρνάει την πλάτη σε εκείνους που αλλάζουν άποψη όσο και αν αυτοί προσπαθούν να δικαιολογήσουν αυτές τις αλλαγές.
4.    Καθολική καταδίκη μεν του μνημονίου, αλλά με αρκετούς αστερίσκους στον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να γίνει αυτό.
5.    Παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ζώνη του Ευρώ.
6.    Οριστική κατάργηση των αυτοδύναμων μονοκομματικών κυβερνήσεων και έναρξη μιας νέας περιόδου όπου θα οι κυβερνήσεις θα είναι αποτέλεσμα συνεργασιών μεταξύ κομμάτων. Όποιος κυβερνήσει στο μέλλον, είτε ως πρωθυπουργός, είτε ως υπουργός, είτε ως βουλευτής κυβερνώντος κόμματος θα πρέπει να θυμάται πως κυβερνά ουσιαστικά με την ανοχή της πλειοψηφίας και να προσέχει τι λέει και τι κάνει.

*Τώρα πως γίνεται να συμβιβαστούν η παραμονή στην ΕΕ και το Ευρώ με την καταγγελία του μνημονίου είναι μία άλλη μεγάλη κουβέντα και  θα πρέπει κάποιος να αναλάβει να το εξηγήσει σοβαρά και με σαφήνεια.

Σίγουρα τα επιτελεία των κομμάτων τα έχουν λάβει όλα αυτά τα μηνύματα, αλλά το ερώτημα είναι αν θέλουν και αν μπορούν να τα καταλάβουν και να προσαρμοστούν.

Ειδικά για τα πρώην μεγάλα κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αμφιβάλλω.

Τα κόμματα αυτά αποτελούνται από ανθρώπους που έχουν μάθει χρόνια τώρα να λειτουργούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο και μηχανισμούς που για να ξηλωθούν θα τους πάρει πολύ καιρό.
Δεν είναι συμβατά με τόσο μεγάλες και γρήγορες αλλαγές και τώρα που είναι εκτός κυβέρνησης αυτό ίσως να είναι καλό.
Πιστεύω πως θα δυσκολευτούν πολύ στο άμεσο μέλλον να προσαρμοστούν στο νέο περιβάλλον που διαμορφώθηκε.
Αυτό θα συμβάλλει στην ακόμα μεγαλύτερη αποσάθρωσή τους και αν είμαστε τυχεροί μπορεί κάποτε να ζήσουμε κάποια προεκλογική περίοδο χωρίς ΠΑΣΟΚ η/και ΝΔ.

Όσο για τα μικρότερα κόμματα, δεν θυμάμαι ποιος το είπε πρόσφατα, το παλιό έχει πεθάνει αλλά το νέο ακόμα δεν έχει γεννηθεί.

Η αδυναμία της ΝΔ να συσπειρώσει τους δεξιούς ψηφοφόρους αφήνει χώρο σε κόμματα χωρίς σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό σαν τους Ανεξάρτητους Έλληνες και ακραία φασιστικά μορφώματα σαν την Χρυσή Αυγή.
 Δεν νομίζω πως τελικά αυτή είναι και η πραγματική φυσιογνωμία της δεξιάς στην Ελλάδα σήμερα και οι παλιοί δεξιοί του ΛΑΟΣ, της ΔΗΣΥ και της Δράσης δεν είναι ικανοί να γεμίσουν αυτό το κενό.

Η δε κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ έχει δώσει χώρο για την δημιουργία νέων κομμάτων και συσχετισμών στον κεντροαριστερό χώρο που όμως δεν μπορεί να εκφραστεί από τους πρώην ΠΑΣΟΚους της κοινωνικής συμμαχίας και εν μέρει της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι το μόνο σχετικά μεγάλο κόμμα με τάσεις να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο την εκλογική του επιρροή, αλλά φαίνεται να πάσχει από τις παιδικές ασθένειες της αριστεράς με τις πολλές τάσεις και συνιστώσες του να δυσχεραίνουν τον σχεδιασμό και την εφαρμογή μίας σαφούς πολιτικής.
Για να μπορέσει να κυβερνήσει θα χρειαστούν ρήξεις στο εσωτερικό του ώστε να υπάρξει μία κυρίαρχη γραμμή και όχι η σημερινή πολυφωνία που είναι χρήσιμη ίσως σε άλλες συνθήκες, δεν βοηθάει όμως στην λήψη αποφάσεων.

Θα χρειαστεί καιρός για να σταθεροποιηθεί το νέο πολιτικό σκηνικό και μόνο να ελπίζω μπορώ όταν γίνει αυτό οι τότε πολιτικοί να έχουν αφήσει πίσω τους πρακτικές του παρελθόντος.

Ελπίζω οι σημερινοί πρωταγωνιστές να έχουν λάβει το μήνυμα και εκείνοι που πρέπει να πάνε σπιτάκι τους, ενώ οι υπόλοιποι να μην ακολουθήσουν το παράδειγμα των πρώτων.

Τότε θα υπάρχει λόγος να είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον.