Καλλικράτης

Οι Δήμοι σε αυτή, αλλά και σε άλλες δημοκρατικές με εισαγωγικά ή χωρίς χώρες έχουν δημιουργηθεί και λειτουργήσει από πολιτικές και ιστορικές συγκυρίες μέσα από μια ιστορία αιώνων.

Από την άλλη η τόσο συζητημένη και κακοποιημένη έννοια της δημοκρατίας εκεί δημιουργήθηκε, εκεί λειτούργησε και εκεί διαμορφώθηκε σε σύστημα διακυβέρνησης.
Η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνησή μας τώρα αποφάσισε με παρόμοιο αλλά ακόμα πιο ισοπεδωτικό τρόπο με την προηγούμενη να καταργήσει με μια υπογραφή τους υφιστάμενους δήμους και να τους αναγκάσει να συγχωνευτούν.
Τότε το ονομάσαν Καποδίστριας, τώρα Καλλικράτης.
Μερικοί τεχνοκράτες παρέα με λίγους υπουργούς αποφασίζουν την κατάργηση των δομών τοπικών κοινωνιών τις οποίες πιθανότατα ούτε ξέρουν που είναι, ούτε έχουν πάει ποτέ.
Τα επιχειρήματα πολλά, αλλά στη δημοκρατία ποιό είναι δυνατότερο επιχείρημα από την λαϊκή βούληση των άμεσα ενδιαφερομένων;
Φυσικά τις τοπικές κοινωνίες δεν τις ρώτησε κανείς.
Αντί να προσπαθήσουν να πείσουν τους πολίτες του εκάστοτε χωριού για το ορθό της σκέψης τους αποφασίζουν και διατάσσουν βασιζόμενοι στην πλειοψηφία των τελευταίων εκλογών η οποία προφασίζονται πως τους δικαιώνει.
Όμως συχνά οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι της συγκεκριμένης κοινότητας διαφωνούν.
Η τοπική πλειοψηφία λοιπόν όχι μόνο δεν εκφράζεται, αλλά αγνοείται συχνά παντελώς από τους ισχυρούς σε κάποιο γραφείο στην Αθήνα.
Παράλληλα αποφασίζεται η συμμετοχή των μεταναστών στις τοπικές, αλλά όχι στις βουλευτικές εκλογές, από τους... βουλευτές.
Πρόκειται για μια διπλή επίθεση στην φυσιογνωμία της τοπικής κοινωνίας.
Δηλαδή αλλάζουμε το τοπογραφικό της προφίλ και προσθέτουμε άλλους πληθυσμούς, όχι μόνο λίγο ξένους με τη στενά τοπική έννοια, αλλά ακόμα και νέους πολίτες που πιθανά δεν ξέρουν ούτε τη γλώσσα!
Η κάθε κοινωνία, μικρή ή μεγάλη θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα να αυτοδιοικείται όπως αυτή νομίζει σωστό.
Η προσφορά κινήτρων θα μπορούσε να λειτουργήσει, σίγουρα όχι στο σύνολο αλλά σε πολλές περιπτώσεις οι πολίτες θα ζητούσαν και μόνοι τους συγχωνεύσεις, αλλά με μια υπογραφή δεν γίνονται ντε φάκτο συγχωνεύσεις πληθυσμών.
Για φανταστείτε να αποφάσιζε η ευρωπαϊκή ένωση να συγχωνευόμασταν με τη Βουλγαρία για παράδειγμα.
Αν αυτό αποτελεί δημοκρατία, τότε κάτι δεν πάει καλά με τη δημοκρατία.