Με λένε Jefry, αλλά εδώ με φωνάζουν Γιώργο.Δεν είναι και τίποτε σπουδαίο, αν και έχει τις δυνατότητές του δεν παράγει και πολλά, μάλλον για διακοπές κάνει, για ελάχιστα άλλα μπορείς να πεις ότι είναι καλό.
Κληρονομιά είναι από τον πατέρα μου που το πήρε από τον παππού μου, εγώ τώρα το μαθαίνω.
Μεγάλωσα στη φάρμα της μαμάς. Εκείνο ναι, εκείνο ήταν χωράφι. Ετούτο εδώ μόνο προβλήματα έχει.
Τα χρόνια που έλειπα, ο μπαμπάς και κάτι φίλοι έτρωγαν από τα έτοιμα, τα εποχιακά.
Κανένα καρπούζι, κανένα μήλο και περνούσε ο καιρός.
Δεν όργωσαν, δεν φύτεψαν κάτι καινούριο, μόνο κανένα λουλουδάκι να φαίνονται ωραία τα παρτέρια απ' έξω.
Α, έπαιρναν και επιδοτήσεις... γλέντια που γίνανε τότε... με ουίσκι, ζεμπεκιές και μια αεροσυνοδό χοντρή να χειροκροτεί.
Τα γκαρσόνια τρέχανε να φέρουν φαγητά, και κάποια από αυτά μπήκαν και στη διαχείριση.
Έξω ο κόσμος τσάπιζε για καινούρια λουλούδια αλλά ήταν χαρούμενος που έβλεπε το πάρτυ.
Μετά ο μπαμπάς πέθανε και έγινε αείμνηστος.
Ένα από τα γκαρσόνια μπήκε για λίγο στη διαχείριση αλλά δεν άλλαξε πολλά.
Και λίγο αργότερα ένας κουρασμένος χοντρός. Έφυγε κι αυτός, το ρήμαξε και πήγε για μπάνιο.
Τώρα η μαμά και οι φίλοι της στη φάρμα μου είπαν να πάρω εγώ τη διαχείριση.
Εντάξει, καλά είναι αλλά το χωραφάκι είναι μέσα στα χρέη.
Έχω και το γείτονα που συνέχεια μπαίνει στο χωράφι από ανατολικά και θέλει λέει να τον αφήσω να καλλιεργεί, γιατί δεν είναι και τόσο σίγουρο ότι εκείνα τα βραχάκια είναι στο δικό μου χωράφι.
Ο μπαμπάς κάποτε τον είχε απειλήσει με το δίκανο... πλάκα είχε.
Εγώ δεν ξέρω από όπλα, φαντάρος δεν πήγα, αλλά έχω τρόπους.
Τον κάλεσα λοιπόν τον γείτονα για φαγητό μαζί με τον φίλο μου τον Θόδωρο από το σχολείο.
Ναι ρε συ, τον φωνακλά τον χοντρό που όλο έκανε φασαρίες και μετά έκανε ότι δεν κατάλαβε και μας μάλωνε η δασκάλα, αυτόν.
Είπαμε λοιπόν, εντάξει, κάτι πέτρες είναι, μη σκοτωθούμε κιόλας, θα τα βρούμε.
Γιατί να αγοράζουμε τρακτέρ, αφού φτάνουν και του γείτονα για να οργώνουμε τον τόπο.
Κάτι θα μας δώσει από σοδειά, κάτι θα του δώσουμε από χώμα, θα τα βρούμε.
Χώμα είναι.
Και αν τα πράγματα τελικά δεν πάνε καλά, πάντα υπάρχει η φάρμα.
Η μαμά και οι φίλοι της που με βοηθάνε με τις ιδέες τους όταν τελειώσω τη δουλειά μου εδώ με περιμένουν με σπιτικό χάμπουργκερ και ηλεκτρικές κιθάρες.
Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν χώνεψα το κοκορέτσι και το μπουζούκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου