Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

Ποιος είναι ο πολιτικός της πενταετίας;

Την περίοδο 2010 – 2015 αναδείχτηκαν κάποιοι νέοι ή «νέοι» πολιτικοί ενώ πολλοί παλιοί εξαφανίστηκαν. Λίγο η οικονομική κρίση, λίγο οι κωλοτούμπες των κομμάτων, το ασταθές πολιτικό σκηνικό υπήρξε μεταξύ άλλων πεδίο ανάδειξης ενός νέου τύπου πολιτικού.

Του καταφερτζή. Του επιτυχημένου που με κατάλληλες στρατηγικές κινήσεις κατάφερε να βγει στον αφρό από την αφάνεια στην οποία βρίσκονταν ή που κινδύνευε να βρεθεί.

Μέχρι και τις εκλογές του 2009 τα πράγματα πηγαίνανε σχετικά στρωτά. Θα έπρεπε κάποιος να έχει κάποια οικογενειακή σχέση με το κόμμα, ή ισχυρούς φίλους εκεί, ή να λιώσει κάμποσα ζευγάρια παπούτσια στον δρόμο ως αφισοκολλητής για να έχει την οποιαδήποτε πιθανότητα να βγει βουλευτής, πόσο μάλλον να γίνει υπουργός. Ακόμα και αν το κατάφερνε, με την παραμικρή στραβοτιμονιά η διαγραφή του περίμενε μόνο την υπογραφή του προέδρου του κόμματος.
Πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει και οι συνθήκες ευνοούν την ανάδειξη ενός λιγότερο συμβατικού τύπου πολιτικού.

Με το 2016 να έρχεται σε λίγες ημέρες έχει έρθει η ώρα για ένα αφιέρωμα σε αυτούς τους ξεχωριστούς πολιτικούς.

Η προσωπική μου επιλογή είναι ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος.

Άγνωστος ουσιαστικά μέχρι χθες, χαμηλού προφίλ πολιτικός που εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο την διάλυση της ΔΗΜΑΡ και κατάφερε να είναι από τους πολύ λίγους πολιτικούς, όχι μόνο της ΔΗΜΑΡ, αλλά όλων των κομμάτων, που είχαν σίγουρη την είσοδό τους στην βουλή τον Ιανουάριο του 2015. Αφού κατάφερε, το όχι και τόσο δύσκολο τελικά, να εκλεγεί πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ (με 312 ψήφους), κανόνισε με την Φωφάρα του επίσης ψιλο-διαλυμένου ΠΑΣΟΚ να κάνουν την «δημοκρατική συμπαράταξη» με τον ίδιο να μπαίνει στην πρώτη θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας. Η ΔΗΜΑΡ ουσιαστικά έτσι διαλύθηκε και τυπικά, κάποια σοβαρά στελέχη που είχαν μείνει, όπως η Γιαννακάκη, πήραν τα μπογαλάκια τους και την έκαναν αλλά ο ίδιος είχε εξασφαλίσει την είσοδό του στην βουλή. Οι υπόλοιποι, στελέχη, πρώην βουλευτές, υποστηρικτές και ψηφοφόροι ας πρόσεχαν. Ευφυής και ευέλικτος νέος που έδειξε από νωρίς ότι σε ένα τέτοιο φαύλο πολιτικό σύστημα έχει μέλλον.

Για τους ίδιους ακριβώς λόγους θα πρόκρινα και την Ντόρα Μπακογιάννη.

Η Ντόρα, αφού έχασε πανηγυρικά τις εσωκομματικές στις οποίες εμφανιζόταν ως ακλόνητο φαβορί και διαγράφτηκε τελικά από τη ΝΔ_ του Αντώνη Σαμαρά έφτιαξε για ένα φεγγάρι το δικό της κόμμα, την Δημοκρατική Συμμαχία. Μετά την συντριβή της και στις εκλογές του Μαΐου του 2012 κάνει στα γρήγορα ένα ωραίο ντιλ με τον Σαμαρά, διαλύει το κόμμα, κανονίζει για την πάρτη της και λίγους εκλεκτούς να μπούνε σε εκλόγιμες θέσεις στις λίστες (με την ίδια στην 1η θέση του επικρατείας), και εξασφαλίζει έτσι την προσωπική της πολιτική επιβίωση. Όπως και με την ΔΗΜΑΡ, στελέχη, υποστηρικτές και ψηφοφόροι… ας πρόσεχαν.

Γερή υποψηφιότητα βάζει όμως και ο Βασίλης Οικονόμου.

Ο κύριος παρών του ΠΑΣΟΚ, του Άρματος Πολιτών, της ΔΗΜΑΡ και της ΝΔ και βλέπουμε. ΠΑΣΟΚος από νεολαίος, εκλέγεται διαδοχικά βουλευτής από το 2000 μέχρι και το 2009 με το ΠΑΣΟΚ, γέννημα θρέμμα ΠΑΣΟΚ θα έλεγε κανείς. Όταν όμως ήρθαν τα ζόρια του μνημονίου ο Βασίλης δεν έμεινε άπραγος. Αφού ψήφισε παρών στο πρώτο μνημόνιο και διαγράφηκε γι αυτή την «γενναία» του στάση (ούτε όχι ούτε ναι). Μαζί με τον Δημαρά ίδρυσαν το άρμα πολιτών, έφτιαξε και μια «πολιτική κίνηση» που ονόμασε «Ελεύθεροι πολίτες», και κατέληξε για λίγο στην ΔΗΜΑΡ, με την οποία εκλέχθηκε τελικά βουλευτής το 2012 την εποχή που το ΠΑΣΟΚ φυλλορροούσε. Όταν όμως η ΔΗΜΑΡ άρχισε να φαίνεται ότι δεν τραβάει ο Βασίλης τράβηξε τον δικό του δρόμο, μένοντας βέβαια στην βουλή ως ανεξάρτητος. Στο ενδιάμεσο ξεχάστηκε στο καφενείο της βουλής κατά την ψήφιση του δεύτερου μνημονίου στο οποίο τελικά αφού ήταν σίγουρο ότι περνούσε και χωρίς την δική του ψήφο ψήφισε πάλι… παρών. Μετά ήρθε η προεδρική εκλογή στην οποία μέχρι την τελευταία στιγμή δήλωνε ότι θα ψηφίσει … παρών. Σύντομα μεταπείστηκε από το διάγγελμα Σαμαρά, ψήφισε υπέρ του Δήμα και βρέθηκε τελικά σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας της ΝΔ. Η πορεία του Βασίλη θυμίζει κάτι ηλεκτρονικά παιχνίδια όπου ο πρωταγωνιστής πηδάει από πετρούλα σε πετρούλα η οποία αμέσως βυθίζεται στο ποτάμι αλλά ο ίδιος προλαβαίνει την τελευταία στιγμή να φτάσει στην επόμενη. Επιβίωσε από την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, την εξαφάνιση του Άρματος Πολιτών και της ΔΗΜΑΡ για να προσγειωθεί σε εκλόγιμη θέση στην μνημονιακή ΝΔ ελισσόμενος αριστοτεχνικά. Σίγουρα τον περιμένει λαμπρό μέλλον στην πολιτική, σε κάποιο κόμμα. Οποιοδήποτε.

Δυνατός και ο Κώστας Μαρκόπουλος.

Αν και έχει λιγότερες μετακινήσεις από τους προηγούμενους, ο γιατρός ήταν από τους εντυπωσιακότερους. Από υπουργός κυβερνήσεων της ΝΔ, αφού μπήκε στην βουλή με τη ΝΔ και το 2012 και ενώ είχε υπερψηφίσει το 1ο μνημόνιο, το 2ο του μύριζε και δεν το ψήφισε. Το αποτέλεσμα ήταν να διαγραφεί από τον Αντώνη Σαμαρά. Κανένα πρόβλημα, ο Κώστας βρήκε αμέσως στέγη στους αντιμνημονιακούς (τότε) ΑΝΕΛ και έγινε Σαμαροκυνηγός. Το τι έχει πει κατά του Σαμαρά (και του Βενιζέλου) την περίοδο που ήταν στους ΑΝΕΛ δεν περιγράφεται. Το «αρχιερείς του ψεύδους και οι χοροδιδάσκαλοι της κωλοτούμπας» είναι ένα μόνο παράδειγμα. Όμως φαίνεται το κλίμα στους ΑΝΕΛ δεν του πήγαινε και επέστρεψε στη ΝΔ ένα χρόνο μετά, όπου επέδειξε την αξιοθαύμαστη ελαστικότητα της ράχης του αναδεικνυόμενος σε περιφερόμενο θαυμαστή και υμνητή του Αντώνη Σαμαρά. Ναι, του ίδιου που ελάχιστους μήνες πριν χαρακτήριζε «αρχιερέα του ψεύδους». Η διαδρομή ΝΔ-ΑΝΕΛ-ΝΔ που έκανε ο γιατρός δεν είναι και η μεγαλύτερη των τελευταίων ετών αλλά ο τρόπος με την οποία την έκανε τον βάζουν σίγουρα στην 1η δεκάδα. Σίγουρα όχι τόσο επιτυχημένος όσο οι προηγούμενοι, αφού δεν κατάφερε τελικά να μείνει στην βουλή αλλά τέτοιοι πολιτικοί δεν πάνε χαμένοι. Θα τον ξαναδούμε σύντομα.

Για περίπου τους ίδιους λόγους με τον Μαρκόπουλο σε αυτή την λίστα πρέπει να είναι και ο Άδωνις Γεωργιάδης.

Ο άνθρωπος που δεν διεκδικεί κανένα ρεκόρ αλλαγής κομμάτων αλλά έχει μεταβάλει εντυπωσιακά τις θέσεις του τα τελευταία χρόνια. Από «Σαμαροκυνηγός» και διώκτης του κάθε νεοδημοκρατικού η πασοκικού ο Άδωνις τα τελευταία χρόνια έγινε θερμότατος θαυμαστής του Σαμαρά, όλων των Καραμανλήδων, ακόμα και του Βενιζέλου. Ο άνθρωπος που έλεγε ότι ο Σαμαράς κρύβεται και δεν απαντάει στο τηλέφωνο για να μην κυβερνήσει, εκείνος που έλεγε ότι η χρεοκοπία της χώρας έχει και την υπογραφή Σαμαρά, ο ίδιος που έλεγε ότι όποιος ψηφίσει ΝΔ (και ΠΑΣΟΚ) ψηφίζει κλέφτες, έγινε ένθερμος οπαδός της ΝΔ και του Αντώνη Σαμαρά. Την εντυπωσιακή έλλειψη οστικού ιστού στην σπονδυλική του στήλη την έδειξε καλύτερα λίγο πριν τις εκλογές του 2012, όταν σε εκπομπή του με φοβερό οίστρο παρομοίασε τον Σαμαρά με τον στρατηγό Μιλτιάδη και τους ψηφοφόρους με την φάλαγγα. Ο πολιτικός τον οποίο το ίδιο το κεντρικό ισραηλιτικό συμβούλιο χαρακτήριζε αντισημίτη τώρα, ενόψει εσωκομματικών εκλογών έχει δύο προβεβλημένους εβραίους να τον στηρίζουν και προσκυνάει σε μνημεία εβραίων θυμάτων του ναζισμού. Μέχρι και το σύμφωνο συμβίωσης δήλωσε ότι θα ψηφίσει ο πρώην(sic) ακροδεξιός βουλευτής του εθνικοπατριωτικού ΛΑΟΣ. Θυμίζω ότι ακόμα και για το 1ο μνημόνιο, ο «μνημονιακότερος πολιτικός» όπως θέλει να λέει, δεν έχανε ευκαιρία ότι ως ΛΑΟΣ το ψήφισε μόνο επί της αρχής. Η υπουργοποίησή του από μόνη της μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία, ακόμα μεγαλύτερη θα έλεγα επιτυχία του είναι το ξέπλυμα του παρελθόντος του από ΜΜΕ και κόμματα (όπως τα πάντα πρόθυμα να συνεργαστούν με αυτόν και τον Βορίδη ΠΑΣΟΚ και ποτάμι). Οι εσωκομματικές φαίνεται ότι θα είναι το Βατερλό του αλλά θα δούμε. Αξίζει όμως τόσο για την ευελιξία του όσο και για την επιτυχημένη πορεία του μία αναφορά.

Μην ξεχνάμε όμως τον Παναγιώτη - 80% - Μελά.

Από τα ιδρυτικά στελέχη της ΝΔ, στο κόμμα από το '74, ο παλιός της παρέας μας, με τις καραμπόλες της κρίσης κατέληξε στους ΑΝΕΛ την κρίσιμη περίοδο της προεδρικής εκλογής. Ο γιατρός Παναγιώτης Μελάς αμφιταλαντευόταν για το αν θα ψηφίσει τον Δήμα. Ιστορικές θα μείνουν οι δηλώσεις του στις οποίες έδινε ποσοστά, 80% να ψηφίσει, 50% να ψηφίσει, το ποσοστό έπαιζε. Τελικά τον ψήφισε τον Δήμα για πρόεδρο και ταυτόχρονα προσχώρησε στη ΝΔ. Τυχαία στις επόμενες εκλογές με τη ΝΔ κατέβηκε υποψήφιος βουλευτής ο υιός του Γιάννης Μελάς. Αν δεν κάνω λάθος τόση ευελιξία πήγε χαμένη γιατί ο υιός Μελάς τελικά δεν κατάφερε να μπει στην βουλή αλλά θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τόσο την προσπάθεια όσο και τις ευφάνταστες δηλώσεις με τα ποσοστά και να βάλουμε τον Παναγιώτη Μελά σε αυτή την λίστα.

Μια τέτοια λίστα θα ήταν ατελής χωρίς την Θεοδώρα Τζάκρη.

Η Θεοδώρα με το ακριβό γούστο ήταν το τυπικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που στην κυβέρνηση του ΓΑΠ έγινε και υπουργός (εσωτερικών, αποκέντρωσης και τα ρέστα), ψήφισε με πόνο καρδιάς το 1ο μνημόνιο, αλλά κάπου εκεί τερμάτισε και κατέληξε να ψηφίσει υπέρ της πρότασης μομφής της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου για να διαγραφεί από το ΠΑΣΟΚ και να μείνει ανεξάρτητη βουλευτής. Δεν ξαφνιάστηκε κανείς όταν η Θεοδώρα κατέληξε βουλευτής του αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, για να ψηφίσει με ακόμα μεγαλύτερο πόνο το 3ο μνημόνιο, το αριστερό. Και μόνο για τον πόνο αξίζει μια τιμητική αναφορά αλλά θα πρέπει να εκτιμήσει κανείς και την επιτυχία της τακτικής της. Η Θεοδώρα παραμένει βουλευτής και σήμερα όταν άλλα, τρανταχτά ονόματα του ΠΑΣΟΚ έχουν πάει, επιτέλους, στο σπιτάκι τους. Εδώ που τα λέμε για τους ίδιους λόγους θα μπορούσαν να μπουν σε αυτή την λίστα και πολλοί ακόμα ΠΑΣΟΚοι που τελικά επέστρεψαν στην πολιτική μέσω της πλαγίας οδού του ΣΥΡΙΖΑ, είτε ως βουλευτές είτε ως εξωκοινοβουλευτικά στελέχη. Ας πούμε ότι η Θεοδώρα είναι απλά ένα από τα γνωστότερα και πιο καλοντυμένα παραδείγματα. Δες την και σαν τυπικό δείγμα. Ας πούμε ότι στο πρόσωπό της εκφράζεται και ο ανώνυμος ή και επώνυμος ευέλικτος πρώην ΠΑΣΟΚος νυν ΣΥΡΙΖΑίος.

Αναφορά αξίζει και ο Αχμέτ Ιλχάν.

Από τη ΝΔ όπου "στεγάζονταν" μέχρι το 2009, βρέθηκε στην Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας τον Μάιο του 2012 και στην ΔΗΜΑΡ τον Ιούνιο, για να κατέβει στις εκλογές του 2015 με το ποτάμι. Δεν μπορεί κανείς να μην εκτιμήσει τον αριθμό κομμάτων και ιδεολογικών ρευμάτων που άλλαξε, αλλά και την ταχύτητα. Από τους λίγους που μέσα σε ένα μήνα πρόλαβε να αλλάξει από ένα καθαρά φιλελεύθερο και μάλλον δεξιό κόμμα σε ένα θεωρητικά έστω σοσιαλιστικό και ολίγον αριστερό. Επίσης η ευελιξία του ήταν επιτυχημένη αφού είναι σήμερα βουλευτής με το ποτάμι.

Ξεχωριστή θέση διεκδικεί, φυσικά, ο Αλέξης Τσίπρας (αν και στην λίστα αυτή δεν ήθελα να βάλω προέδρους κομμάτων αφού είναι λίγο άδικο να τους ανταγωνιστούν απλοί βουλευτές ή υπουργοί).

Όχι για τις κωλοτούμπες περί μνημονίου. Αν και υπήρξε εκείνος που συνέδεσε περισσότερο από όλους την πολιτική του με το δίλημμα μνημόνιο-αντιμνημόνιο, σχεδόν όλοι οι πολιτικοί σε αυτό το θέμα έχουν να δείξουν λαμπρό έργο. Ο Αλέξης ξεχωρίζει για άλλα. Για τον αριστοτεχνικό τρόπο με τον οποίο άδειασε το κόμμα του από Λαφαζάνη Κωνσταντοπούλου και ΣΙΑ χωρίς να χρειαστεί να συγκρουστεί ευθέως με κανέναν από αυτούς. Ή έστω χωρίς να το κάνει θέμα ο ίδιος. Με χαμόγελο και εκλογές. Εκπληκτική τακτική ευελιξία έδειξε και με το δημοψήφισμα. Κίνηση υψηλού ρίσκου έλεγαν αναλυτές. Τι θα κάνει αν του βγει ανάποδα από ότι θέλει ανησυχούσανε. Κανένα πρόβλημα. Ο Αλέξης βάπτισε το όχι… κάτι σαν ναι και προχώρησε χαμογελαστός στο ξεκαθάρισμα του κόμματος από περίεργους. Και το ναι να έβγαινε θα το βάπτιζε κάτι σαν όχι πιθανότατα. Όπως βολεύει κάθε φορά. Και του βγήκε. Μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις και ένα δημοψήφισμα κανείς δεν τον αμφισβητεί. Και με τη ΝΔ να παίζει τον χαβά της θα περάσει γιορτές ζάχαρη. Δεν άλλαξε κόμμα ο Αλέξης όπως οι άλλοι της λίστας μας, άλλαξε το κόμμα. Δεν άλλαξε απόψεις, άλλαξε το νόημα των απόψεων. Ιδιοφυές! Και τώρα βάζει το κόμμα να διαδηλώνει κατά των μέτρων που ο ίδιος υπογράφει. Μεγαλειώδες. Εξακολουθώ να θεωρώ ότι την πρωτιά θα έπρεπε να πάρει ο Θεοχαρόπουλος πάντως. Αν και όσα έχει κάνει ο ΔΗΜΑΡίτης είναι σαφώς μικρότερης εμβέλειας και μας επηρεάζουν πολύ λιγότερο τα κατάφερε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα στο οποίο δεν «έπαιζε» μόνος όπως ο Αλέξης. Σαν γενικό αποτέλεσμα βέβαια ο Αλέξης δεν έχει αντίπαλο.

Οι πολιτικοί και τα κόμματα είναι πρώτα από όλα παρασιτικοί οργανισμοί. Το πρώτο τους μέλημα είναι να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.

Λίγοι πολιτικοί κατάφεραν να αναδειχτούν στα τελευταία χρόνια της κρίσης.
Πολλοί εξαφανίστηκαν, άλλοι απλά επιβίωσαν ως κεντρικά στελέχη πρώην μεγάλων κομμάτων. Κράτησαν το κεφάλι τους χαμηλά, γραπώθηκαν γερά στο σύστημα και επιβίωσαν.
Άλλοι ως νεόφερτοι, όπως για παράδειγμα οι ποταμίσιοι, βρέθηκαν στο κατάλληλο όχημα που τους οδήγησε στην επιτυχία.

Κάποιοι όμως, κατάφεραν να ελιχθούν με τον κατάλληλο τρόπο ώστε την στιγμή που τα κόμματά τους κατέρρεαν κατάφεραν να βελτιώσουν την θέση τους στην πολιτική σκακιέρα. Αδειάζοντας πρώην συνεργάτες, αδιαφορώντας για ιδεολογίες και τέτοια χαζά, απέδειξαν ότι έχουν θαυμαστή ευελιξία και προσαρμοστικότητα.
Απέδειξαν δηλαδή ότι είναι φτιαγμένοι από εκείνο το σπάνιο όσο και απεχθές υλικό που χρειάζεται για να είσαι επιτυχημένος πολιτικός στην Ελλάδα. Αυτές είναι οι προτάσεις μου.

Η λίστα σίγουρα δεν μπορεί να είναι πλήρης, έχουμε μπόλικους τέτοιους.
Είμαι ανοικτός σε προτάσεις λοιπόν και λέω στο τέλος να κάνουμε ένα διαδικτυακό δημοψήφισμα να δούμε ποιος θα αναδειχτεί ο πολιτικός της πενταετίας. Μόνο παρακαλώ να είναι στο πνεύμα της ανάρτησης αυτής και να είναι σχετικά τεκμηριωμένες γιατί δεν προλαβαίνω να ψάχνω. Επίσης να μπορούν να ανταγωνιστούν στα ίσια τις προτάσεις μου. Τέτοιους έχουμε πολλούς, οι κορυφαίοι είναι το θέμα.

Update 16/12/2015:
Το "τεφτέρι" παρατήρησε ότι εδώ θα πρέπει να μπει και ο Βασίλης Λεβέντης.
Θεωρώ ότι ένα δίκιο το έχει, αλλά μπαίνει εκτός συναγωνισμού, ως τιμητική αναφορά. Ο Βασίλης Λεβέντης παίζει σε δική του κατηγορία, μόνος. Ως ο μακροβιότερος πολιτευτής, ο πιο επίμονος που στο τέλος τα κατάφερε να μπει  στην βουλή και μάλιστα ως αρχηγός κόμματος. Όχι τόσο όμως από δικές του ενέργειες ή ελιγμούς όπως οι υπόλοιποι της ανάρτησης αυτής, αλλά επειδή ευνοήθηκε από τις συνθήκες και τα ΜΜΕ. Παρ' όλα αυτά,  αξίζει μία τιμητική αναφορά. Ως ο απόλυτος ρέκορντμαν σε αριθμό συμμετοχών στις Ελληνικές εκλογές, που ακόμα και παγκοσμίως λίγους αντιπάλους θα είχε.

9 σχόλια:

  1. Βασίλης Λεβέντης. Επειδή κατάφερε να μπει στη βουλή μετά από χρόνια προσπάθειας. Και το μόνο που χρειάστηκε ήταν να ρίξει λίγο νερό στο κρασί του. Εδώ δεν χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ένα δίκιο το έχεις, αν και θα έπρεπε να μπει εκτός συναγωνισμού, τιμητική αναφορά ας πούμε, αφού έχει διακριθεί σε ένα τομέα όπου μόνο αυτός "παίζει". Ο μακροβιότερος πολιτευτής. Δεν "κατάφερε" κάτι ο ίδιος κατά την γνώμη μου, οι συνθήκες και λίγο σπρώξιμο από τα ΜΜΕ τον έβαλαν στην βουλή, ο ίδιος έκανε ό,τι κάνει 25 χρόνια τώρα με παταγώδη αποτυχία πριν, επιτυχία τώρα. Σίγουρα όμως τόσα χρόνια προσπάθεια πρέπει να αποτελεί κάποιου είδους ρεκόρ. Σίγουρα στην Ελλάδα δεν έχει προηγούμενο ούτε θα έχουμε άλλο τέτοιο παράδειγμα, πιθανότατα και σε όλο τον κόσμο δύσκολα θα βρεις τόσο επίμονο πολιτευτή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νομίζω ότι καμία τέτοια λίστα δεν θα ήταν επαρκής χωρίς τον Πάνο Καμμένο.
    Μέγας λαϊκιστης και κλασσικότατος πατριδοθρησκοοικογενιοπροστάτης. Δηλωσεις του συμπεριλαμβάνουν γερμανοτσολιάδες, προδότες, στα τεσσερα, και λοιπα, αλλά με την κωλοτούμπα όλα αυτά βρήσκει τον τρόπο να τα βάζει στην ΑΝΕΛήστικη λογική ως απλώς φυσιολογικά.
    Μέγας λασπορίχτης (πχ κατηγορούσε τον Μεϊμερακάκη για σκάνδαλα και τώρα τον προτιμάει για πρόεδρο της ΝΔ)
    Έχει αδειάσει καμιά 30αρα πρωην συνεργάτες του (Μαρκόπουλος, Ξουλίδου, Νικολόπουλος, Μαριας, κλπ) και όλοι είναι προδότες. Έχει κάνει την δήλωση ότι αν ψηφίσει μνημόνιο θα παραιτηθέι απο την πολική και παραμένει γαντζωμένος στην υπουργική καρέκλα.
    Τέλος, προσφατα προσπάθησε να αποδείξει ότι δεν είναι ομοφοβικός με ομοφοβικά σχόλια.

    Υπουργάρα, Προεδράρα. Δεν υπάρχει άλλος σαν κι αυτόν.

    Γιαπανταπαντου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το είχα βάλει αρχικά ως υστερόγραφο αλλά το έβγαλα γιατί δεν μου αρέσουν τα υστερόγραφα:

    "Προβληματίζομαι αν θα πρέπει να βάλω εδώ και τον Καμμένο. Ο Πάνος θα μπορούσε ως ένα από τα προβεβλημένα στελέχη να έχει επιβιώσει παραμένοντας και στη ΝΔ αν δεν μιλούσε πολύ. Αν και έφτιαξε δικό του κόμμα δεν έχει δείξει την ικανότητα άλλων να αλλάζουν κόμματα σαν πουκάμισα ή να αδειάζουν τους συνεργάτες τους. Ούτε έχει αλλάξει χαρακτήρα σε βασικά εθνικοπατριωτικά θέματα. Παραμένει πυροβολημένος όπως και πριν. Η κωλοτούμπα στην μνημονιακή – αντιμνημονιακή πολιτική δεν μου φτάνει. Θέλω πιο εντυπωσιακές υποψηφιότητες. Αυτούς που έχουν δείξει εκπληκτική προσαρμοστικότητα και πλήρη αδιαφορία για συνεργάτες κόμματα, ιδεολογίες και άλλα τέτοια χαζά. Ο Πάνος και γενικώς οι ΑΝΕΛ θα έμπαιναν σε άλλη λίστα, αυτή με τους γραφικούς της πενταετίας"

    Όπως έγραψα και για τον Τσίπρα, δεν αρκεί η κωλοτούμπα από μνημονιακός σε αντιμνημονιακός, αν αρκούσε θα έμπαιναν σχεδόν οι πάντες εδώ.

    Ούτε βέβαια το "πατριδοθρησκοοικογενιοπροστάτης" ή ότι τους έλεγε γερμανοτσολιαδες. Πάλι θα μπορούσαν με αυτά τα κριτήρια να μπουν ενας σωρός πολιτικοί.

    Όσο για τους συνεργάτες, δεν τους παράτησε αυτός, εκείνοι τον παράτησαν. Ενοχλημένοι για κάτι; Ίσως. Έφταιγε; Πάλι ίσως, καμία σχέση όμως με την Ντόρα πχ που τους παράτησε ΟΛΟΥΣ διαλύοντας το κόμμα (ΔΗΜ.ΣΥΜ).

    Από την αρχή το αναφέρω ότι προσπαθώ να βρω τους "καλύτερους", όχι στην κωλοτούμπα, αυτό θα ήταν τεράστιο project. Ούτε τους αθλιότερους, τους πιο λαϊκιστές, τους πιο ανόητους, τους πιο whatever.

    Ψάχνω τους "καλύτερους" μακιαβελίσκους, εκείνους που αναδείχτηκαν μέσα από τα συντρίμια των κομμάτων τους κάνοντας συμφωνίες ο σκοπός των οποίων ήταν μόνο η προσωπική τους επιβίωση αδιαφορώντας για άλλους.

    Επιπλέον αναφέρω ότι δεν θέλω αρχηγούς κομμάτων. Θα ήταν αθέμιτος ανταγωνισμός για άλλους, απλούς βουλευτές ή υπουργούς. Ο Τσίπρας εξαιρέθηκε από αυτό τον κανόνα γιατί οι πράξεις του παραήταν εντυπωσιακές για να μην τον βάλω.

    Με αυτό το σκεπτικό ο Καμμένος ακόμα και αν έμπαινε στην λίστα αυτή δεν θα ήταν στο top 10.

    Επιμένω λοιπόν ότι αν και ο Καμμένος μπορεί να μπει σε πολλές λίστες με τους top πολιτικούς της 5ετίας δεν τον θέλω στην συγκεκριμένη για πολύ συγκεκριμένους λόγους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. -Ψαριανός
    -Σαμαράς διοτι το μνημονιο-αντιμνημονιο, τα Ζαπεια και τα παραλληλα προγραμματα κτλ αυτος τα ξεκινησε. Διοτι μας εχει γαμησει την χωρα 2 φορες. Διοτι στην ΝΔ δεν γυριζε ουτε ως προεδρος. Διοτι η ΠΟΛΑΝ ειναι ακομα ενεργο κομμα (!) διοτι εχει χρεη και αν την κλεισει τα πλερώνει. Διοτι...... the list goes on
    -Μιχελογιαννάκης
    -Λαφαζανης. Οχι στο προγραμμα Θεσ/κης, ναι στην κυβερνηση με ΑΝΕΛ, οχι στο Μνημονιο, στηριζω ομως κυβερνηση αλλα τελικα δεν την στηριζω
    -Πως την λεγανε εκεινη την πατσολα που δεν θα ψηφιζε προεδρο με τπτ, τελικα ψηφισε και ηταν και υποψηφια εκ νεου με την ΝΔ
    -Σοφια Βουλτεψη. Η μοναδικη συνεπής στις θεσεις της. Η μόνιμη κυρατσα. Οποτε την βλεπω την φαντάζομαι να φωνάζει με τη φωνη της Αννας Παναγιωτοπούλου "που πας μωρή με το ξώφτερνο;"
    -Κουτσουμπας για την αποθεωση του παραλόγου που εινια η θέση του για το Συμφωνο συμβίωσης
    -Βενιζέλος, γιατί πιστεύει ειλικρινά πως μας έχει σώσει όλους γενικώς και ειδικώς


    love &kisses

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλές προτάσεις και σε ευχαριστώ.

      Για τον Σαμαρά δεν συμφωνώ. Αν και έχεις δίκιο, θα μπορούσε να μπει αν ήταν της 25ετίας το αφιέρωμα για τις μαγκίτσες του με ΠΟΛΑΝ και δίκτυο 21 και διάφορα άλλα τέτοια αλλά είναι παλιότερα αυτά. Για τα Ζάππεια κλπ επισκιάζεται από τον Αλέξη και άλλους, την κωλοτούμπα του την έκανε αθόρυβα και γρήγορα χωρίς να γίνει πολύ πολύ θέμα οπότε και να έμπαινε θα έχανε από άλλους που έχουν δείξει πολύ μεγαλύτερη έφεση στις πιρουέτες. Δεν είναι κακός, δεν είναι όμως ο καλύτερος και ψάχνω πρωταθλητές, όχι απλά καλούς οπότε δεν θα τον έβαζα.

      Ψαριανός είναι καλή υποψηφιότητα αλλά δεν ξέρω όλα όσα έκανε την 5ετία. Θα κάτσω να το ψάξω λίγο όταν βρω χρόνο και μάλλον θα τον βάλω.

      Ο Μισελιζιανάκης είναι σε μια κατηγορία μόνος του, γραφικός όσο ο Λεβέντης, ευέλικτος όσο λίγοι άλλοι, και αυτός καλή υποψηφιότητα νομίζω, και αυτού την στάση πρέπει να ψάξω λίγο να δω τι έχει παιχτεί.

      Λαφαζάνης (και άλλοι της ΛΑΕ) νομίζω δεν παίζουν γιατί οι στροφές τους στην πίστα της πολιτικής δεν με εντυπωσίασαν. Οκ, είπαν αρκετές μαλακίες προσπαθώντας να ισορροπήσουν μεταξύ των πιρουέτων του Αλέξη και της παραμονής στην κυβέρνηση αλλά λίγα πράγματα συγκριτικά με άλλους. Και το κυριότερο δεν τους λες επιτυχημένους. Εκτός βουλής και ουσιαστικά εκτός πολιτικής πια, δεν απασχολούν παρά ελάχιστους. Μάλλον τους κόστισε η ανικανότητά τους να ελιχθούν παρά τους βοήθησε η όποια ευελιξία.

      Η πατσόλα που λες μάλλον είναι η Μίκα Ιατρίδη. Καλούτσικη αλλά δεν την βάζεις να ανταγωνιστεί τα θηρία. Από ΝΔ, ΑΝΕΛ και πίσω ΝΔ δεν είναι και καμιά φοβερή διαδρομή. Αν και τελευταία στιγμή "πείστηκε" να ψηφίσει Δήμα και να μπει τελικά στην βουλή με ΝΔ. Θα έμπαινε αλλά δεν έχει αυτό το wow factor που ψάχνω. Και αν αρχίσουμε να τους βάζουμε όλους δεν έχει τελειωμό η λίστα.

      Η Βούλτεψη είναι έξοχο δείγμα κυράτσας όπως το λες αλλά δεν έχει τα χαρακτηριστικά των άλλων. Θα έμπαινε σε λίστα πολιτικών τύπου "που πας μωρή με το ξώφτερνο;", έχουμε και άλλες τέτοιες.

      Ο Κουτσούμπας είναι ΚΚΕ. Ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ. Δεν κρίνεται με πολιτικά κριτήρια αλλά με θεολογικά. Αν δεις το ΚΚΕ ως θρησκεία, με εκκλησία και ιερατείο τότε μόνο μπορείς να τους καταλάβεις. Παίζει σε δική του κατηγορία. Δεν θα ήξερα με ποιόν να τον συγκρίνω και με ποια κριτήρια.

      Βενιζέλος. Ενδιαφέρουσα πρόταση. Μόνο που δεν έδειξε αυτή την ευελιξία που ψάχνω και σίγουρα δεν ήταν επιτυχημένος. Οκ είναι στην βουλή αλλά μιλάμε για ένα από τα πιο δυνατά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, θα έπρεπε να εξαφανιστεί εντελώς το ΠΑΣΟΚ για να μην είναι βουλευτής ο Μπένι. Κάτι που σχεδόν κατάφερε οπότε δεν τον λες επιτυχημένο.

      Αυτά και ευχαριστώ για τις προτάσεις. Πάω να ψάξω Ψαριανό και Μισελοζανάτση

      Διαγραφή
  6. Aμα ψαχνεις ανθρωπους πουθεναδες που βγηκαν στον αφρο υπαρχουν, χωρις κατ αναγκη πιρουέτες, και οι :
    -Μαρια Σπυρακη. Συνομιλητρια μαξιλαριου, αχρηστη δημοσιογραφος, τωρα στην Ευρωβουλη
    -Πάκης που θυσιάστηκε γινόμενος προεδρος για να σπρώξουν το καροτσι οι καραμανλικοι αν πηγαίναμε σε ρήξη με ΕΕ
    -Ζαγοράκης. Ουγκ.
    - Το κουφο ο Βορίδης που ακροδεξιος σε ακροδεξιο κομμα κατέληξε ακροδεξιος που το παιζει κεντροδεξιος σε δεξιο κομμα και παει για νο 2 του Τζιτζι αμα βγει
    - Ο ιδιος ο Τζιτζι που τον εβαλε για να πιάσει τα σογια ο Ψωμιάδης, εγινε κατά λάθος νομάρχης, μετά περιφερειάρχης κοντρα στην ΝΔ και τώρα πάει για αρχηγός
    -Μαρια Δαμανάκη ως ο Μητσοτάκης της κεντροαριστεράς
    -Αλλά με τον ορισμο που θέτεις μάλλον ο πιο πετυχημένος ειναι από αυτούς που προτείνεις ο Άδωνης, το αγαπημένο μοβόρικο σκυλί της εκάστοτε εξουσίας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ. Όλοι αυτοί και άλλοι έχουν ξεχωρίσει για διάφορους λόγους. Αυτό που ψάχνω και έπρεπε να έχω κάνει πιο σαφές από την αρχή είναι οι καταφερτζήδες. Εκείνοι που ενώ τα κόμματά τους κατέρρεαν κατάφεραν να μείνουν στον αφρό, όχι λόγω προηγούμενης παρουσίας τους ή του προφίλ τους αλλά με αριστοτεχνικές κινήσεις. Αυτοί που δεν το είχαν σε τίποτα να γράψουν στα ... ιδεολογίες, κόμματα, υποστηρικτές, ψηφοφόρους, τα πάντα και τους πάντες για να εξασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση. Εκείνοι που κάνανε τα καλύτερα ντιλ. Και φυσικά όσοι το έκαναν επιτυχημένα. Αυτοί, κατά την γνώμη μου είναι που θα βρίσκονται στην πολιτική και αύριο. Δεν τους σταματάει τίποτα.

      Διαγραφή