Ρώτησα αν μπορώ να καπνίσω και μου είπαν όχι.
Λογικό, ο χώρος ήταν κλειστός και οφείλουμε να σεβόμαστε τους υπόλοιπους, με μία μικρή διαφορά.
Ήμουν στο πεζοδρόμιο...
Γύρω μου υπήρχε τζαμαρία με μεταλλικό σκελετό.
Προφανώς ο ιδιοκτήτης πληρώνει στο δήμο κάποιο ποσό για "τραπεζοκαθίσματα", ίσως και ομπρέλες.
Όπως όμως συνηθίζεται με τον καιρό έχει επεκτείνει το κατάστημα στο πεζοδρόμιο, σχεδόν διπλασιάζοντας το μέγεθός του τοποθετώντας μεταλλικά πλαίσια και χοντρά τζάμια.
Δε μιλάμε για καμιά πρόχειρη κατασκευή με πλαστικά, αλλά για κανονικότατη μόνιμη κατασκευή.
Και εδώ έρχεται η ελληνική παράνοια.
Μπορεί λοιπόν ο δαιμόνιος δημοτικός αστυνόμος να ανοίξει την παράνομη πόρτα, να εισέλθει στον παράνομο χώρο και να εντοπίσει το τσιγάρο στο χέρι μου...
Θα κόψει δηλαδή πρόστιμο σε εμένα το κατάστημα για το κάπνισμα και θα φύγει ήσυχος πως έχει κάνει το καθήκον του αδιαφορώντας πλήρως για τα υπόλοιπα που βλέπει μπροστά στα μάτια του.
Ερώτηση προς δικηγόρους...
Εφόσον το κάπνισμα επιτρέπεται σε ανοιχτούς χώρους, και εγώ βρίσκομαι τυπικά στο πεζοδρόμιο, πως θα απαιτήσει το όργανο να πληρώσω πρόστιμο;
Τυπικά, εγώ έχω κάθε δικαίωμα να καπνίσω εφόσον βρίσκομαι στο πεζοδρόμιο!
Με άλλα λόγια εγώ είμαι ο παράνομος που καπνίζω σε "κλειστό" χωρο, ή ο καταστηματάρχης που έχτισε το πεζοδρόμιο στο οποίο έχω κάθε δικαίωμα να καπνίσω;
Μόνο στην Ελλάδα μπορεί να τίθεται ένα τόσο παρανοϊκό θέμα...
Κανένας δικηγόρος υπάρχει να απαντήσει;
Ενημέρωση 30/1/2012:
Το εστιατόριο για το οποίο μιλούσα είναι το Αλάτσι του γνωστού δημοσιογράφου Σ Θεοδωράκη.
Δεν το θεώρησα αρχικά σημαντικό να αναφέρω το όνομα, όμως χθες παρακολούθησα μια εκπομπή του με θέμα την κρίση. Μια ώρα εκπομπή "μαζί τα φάγαμε", χωρίς καμία αναφορά σε πολιτικούς, ρουσφέτια, όπου έπιασε όλα τα γνωστά και χιλιοειπωμένα ΠΑΣΟΚικά (κυρίως) επιχειρήματα για το πόσο έφταιξε ο τελευταίος Έλληνας που μέσα σε αυτό το κλίμα ευημερίας των τελευταίων χρόνων επέτρεψε στον εαυτό του κάποιες μικρές η μεγαλύτερες πολυτέλειες.
Μέχρι και την επιτυχία της εθνικής το 2004 έπιασε ο έγκριτος με μια ματιά επικριτική για αυτούς που ένιωσαν για λίγο τη χαρά της νίκης, καταδικάζοντας ουσιαστικά όποιον επέτρεψε στον εαυτό του τα τελευταία χρόνια λίγες στιγμές απροβλημάτιστης χαράς.
Όμως πιο δυνατά φωνάζουν σε τέτοιες εκπομπές αυτά που δεν λέγονται.
Δεν ειπώθηκε λέξη για τον ρόλο των πολιτικών.
Λέξη για τον ρόλο των ΜΜΕ και συγκεκριμένων στελεχών τους όπως το αφεντικό του Σ Θεοδωράκη.
Ενώ έριξε τα βέλη της κριτικής του στην επιτυχία της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου, κουβέντα δεν είπε για τους καταστροφικούς οικονομικά ολυμπιακούς αγώνες!
Και φυσικά λέξη για το γεγονός πως και αυτός ο έγκριτος δημοσιογράφος επωφελήθηκε ακριβώς εκείνη την εποχή φτιάχνοντας το ψευτογκουρμέ εστιατόριό του (στο οποίο παρεμπιπτόντως το γαμοπίλαφο είναι επιεικώς απαράδεκτο και οι πανσέτες ελεεινές αν έχεις φάει στη ζωή σου ποτέ σωστό φαγητό)
Και φυσικά, όπως περιγράφω παραπάνω είναι το τυπικά Ελληνικό παράνομο εστιατόριο.
Ίσως να έχει δίκιο, μαζί τα φάγαμε γιατί ίσως έπρεπε και εγώ εκείνη την ημέρα να καταγγείλω στη δημοτική αστυνομία και την πολεοδομία το "κατάστημα" που δεν με αφήνει να περπατήσω ελεύθερος στο πεζοδρόμιο με το τσιγαράκι μου, αλλά δεν ήθελα να χαλάσω τη διάθεση του ασθενούς πατέρα μου αν και του την χάλασα τελικά έτσι κι αλλιώς με το φαγητό.
Φτάνει πια με την ενοχοποίηση κάθε του τι που κάναμε τα προηγούμενα χρόνια!
Ναι, όλοι φάγαμε γιατί σε μια ευημερούσα οικονομικά κοινωνία όλοι έχουν να λαμβάνουν το μερίδιο αυτής της ευημερίας.
Ίσως να στηρίξαμε όντως μια φούσκα ο καθένας μας με τις ενέργειές του ή με τις παραλείψεις μας τότε.
Όμως όταν σήμερα κάνεις μια ώρα εκπομπή για την κρίση χωρίς να αναφέρεις τον ρόλο των ΜΜΕ, των πολιτικών και τον δικό σου, στηρίζεις ουσιαστικά και σήμερα τις πραγματικές αιτίες της κρίσης.
Φτάνει πια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου