Που σαι ρε Παπαδόπουλε...

Ναι, τώρα τελευταία όλο και περισσότερο ακούμε αυτή την κραυγή.
Κάποιοι νοσταλγούν τον Παπαδόπουλο και τη χούντα.
Βλέπεις, δεν υπήρχε δημοκρατία και οι φάπες στα υπόγεια της ΕΣΑ έπεφταν σύννεφο, αλλά η οικονομία έστω και εικονικά φαινόταν να λειτουργεί.
Η χουντική κυβέρνηση προκειμένου να κρατήσει τις αντιδράσεις όσο το δυνατόν χαμηλότερα το είχε ρίξει στα δημόσια έργα, έδωσε άδειες ταξί και φορτηγών, έριξε χρήμα και τελικά αν και αρχικά οι ημέτεροι ήταν που κυρίως επωφελήθηκαν, πολύς κόσμος έφαγε ψωμί από αυτή την κατάσταση.
Αν μάλιστα δεν υπήρχαν κάποιοι παράξενοι σαν τη Μαρία Δαμανάκη ή τον Χρήστο Παπουτσή και μερικούς άλλους να κάνουν καταλήψεις σε Πολυτεχνείο και Νομική τότε ποιος ξέρει;
Ίσως η Ελλάδα να είχε βγει οικονομικά ωφελημένη από αυτή την κατάσταση με τη βοήθεια και της Αμερικής που δεν κοιτούσε τη χούντα με καθόλου κακό μάτι.
Παρεμβλήθηκε βέβαια εκείνη η ιστορία με την Κύπρο, αλλά θα μπορούσαμε να το έχουμε καταπιεί και να συνεχίσουμε το δρόμο προς μια πιο δυνατή οικονομικά χώρα.
Κάποιοι όμως επέμεναν να ζητούν δημοκρατία, και δεν τους ένοιαζε καθόλου τι επιπτώσεις θα είχε μια εξέγερση στην οικονομία της χώρας.
Κάποιοι έδωσαν ακόμα και την ίδια τους τη ζωή για κάτι το τόσο ασαφές όσο η ελευθερία.
Δεν νομίζω κανένας από αυτούς να σκέφτηκε τότε τι θα πουν οι αγορές, αν θα αυξηθούν τα spread ή αν ο προϋπολογισμός της χώρας αντέχει μια τέτοια αναταραχή.
Ακόμα και πριν την εξέγερση των φοιτητών, πριν την τραγωδία της Κύπρου σε όλη τη διάρκεια της επταετίας οι Έλληνες ζητούσαν από τα ξένα κράτη εμπάργκο, ζητούσαν να μην στηρίζεται οικονομικά αυτό το καθεστώς, ζητούσαν την οικονομική απομόνωση της χώρας τους χωρίς να νοιάζονται αν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, ή αν οι τράπεζες θα αντιμετωπίσουν προβλήματα
Τότε είχαμε βάλει την δημοκρατία και την ελευθερία πάνω από την οικονομία, παρότι ακόμα και η εθνική μας κυριαρχία ήταν σε κίνδυνο με μια Τουρκία έτοιμη για όλα.
Με τη δημοκρατία όμως δεν καλύπτεις ελλείμματα, με την ελευθερία δεν πληρώνεις μισθούς και συντάξεις.
Αυτό μας λένε τώρα!
Οι καταλήψεις λέει η γενιά του πολυτεχνείου δεν είναι ο σωστός τρόπος διαμαρτυρίας.
Το πανεπιστημιακό άσυλο δεν έχει θέση σήμερα, υπό αυτάς τας συνθήκας...
Οι πορείες πλήττουν βάναυσα τον τουρισμό.
Αν και χρειάζονται γιατροί και καθηγητές θα προσληφθούν μπάτσοι για την ασφάλεια του συστήματος.
Η εθνική μας κυριαρχία έχει απολεστεί λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε σύμφωνα με τον ίδιο τον πρωθυπουργό και δεν μπορεί να γίνει τίποτε για αυτό.
Η οικονομική καταστροφή είναι προ των πυλών και θα πρέπει να υπακούμε την κυβέρνηση ακόμα και όταν βουλευτές και στελέχη του κυβερνώντος κόμματος χαρακτηρίζουν τα μέτρα λαθεμένα, άδικα και αναποτελεσματικά.
Όσο για τη δημοκρατία, αυτή μπορεί να περιμένει...
Η λαϊκή κυριαρχία δεν είναι για τέτοιες δύσκολες εποχές, οι κυβερνώντες άλλωστε παρέα με τους τεχνοκράτες ξέρουν καλύτερα.
Οι εκλογές σήμερα θα επιδείνωναν την οικονομική κατάσταση!
Το ΠΑΣΟΚ μπήκε δυναμικά στην πολιτική σκηνή με ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των στελεχών του δαφνοστολισμένο από την περίοδο της χούντας και από τους αγώνες τους για ελευθερία και δημοκρατία.
Τώρα, οι ίδιοι ως κατεστημένο πια, μας λένε πως η δημοκρατία, οι δημοκρατικοί θεσμοί πρέπει πάση θυσία να υποταχθούν στην οικονομική συγκυρία, στην ανάγκη.
Οι εκλογές θα ήταν καταστροφή, η ψήφος κατά συνείδηση των βουλευτών άστοχη σε αυτή τη συγκυρία, τα ΜΜΕ θα πρέπει να βάλουν πλάτη, τα συνδικάτα να υπακούσουν...
Κάποτε κάποιοι έδωσαν τη ζωή τους για μια ιδέα χωρίς να ζυγίσουν τίποτε άλλο, σήμερα πρέπει λένε όλοι να ανταλλάξουμε αυτή την ιδέα για ένα πιάτο ψωμί...
Και μας το λένε οι ίδιοι άνθρωποι, η γενιά του πολυτεχνείου!
Εσύ συμφωνείς;