Η ιατρική είναι "λειτούργημα", αλλά κάθε φορά που ένας μή ιατρός ξεστομίζει αυτή τη λέξη θα μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.
Η δουλειά του γιατρού είναι να εξετάσει με σοβαρότητα και προσοχή τον ασθενή.
Δεν είναι όμως να τον θέσει σε κίνδυνο λαθεμένης διάγνωσης με το να βιάζεται επειδή το σύστημα έχει φροντίσει να περιμένουν άλλοι 10 έξω από την πόρτα του φωνάζοντας!
Τότε επικαλούνται κάποιοι το λειτούργημα!
Δουλειά του είναι να γράψει τις κατάλληλες εξετάσεις για τον ασθενή.
Δεν είναι δουλειά του να παρακαλάει το μικροβιολογικό να του δώσει τις απαντήσεις και δεν είναι δουλειά του να τρέχει από όροφο σε όροφο να μαζεύει αποτελέσματα!
Η δουλειά του τελειώνει σε αυτό το ζήτημα όταν γράψει το παραπεμπτικό.
Τότε επικαλούνται κάποιοι το λειτούργημα!
Η δουλειά του είναι όταν χρειαστεί να ζητήσει αξονική, μαγνητική ή οποιαδήποτε εξειδικευμένη εξέταση, όχι να παρακαλάει τον κάθε υπάλληλο για να κανονίσει το ραντεβού!
Τότε επικαλούνται κάποιοι το λειτούργημα!
Αν κρίνει ότι ο ασθενής χρειάζεται εισαγωγή πρέπει να γράψει ένα σωστό παραπεμπτικό και να στείλει τον ή την ασθενή στο ανάλογο τμήμα.
Όχι να ψάχνει να του βρεί κρεβάτι!
Ούτε βέβαια να τον πάρει απ' το χεράκι για να του δείξει που είναι το τμήμα, ή ακόμα χειρότερα να σπρώχνει το φορίο μέχρι εκεί!
Τότε επικαλούνται κάποιοι το λειτούργημα!
Αν χρειαστεί χειρουργείο δεν είναι δουλειά του γιατρού να παρακαλάει τους υπόλοιπους συντελεστές του χειρουργείου να είναι στις θέσεις τους ώστε αυτό να γίνει κιόλας!
Τότε επικαλούνται κάποιοι το λειτούργημα!
Όταν τελειώσει το ωράριό του, δουλειά του γιατρού είναι να ενημερώσει την επόμενη βάρδια για τις εκκρεμότητές του και να πάει να ξεκουραστεί, γιατί και αύριο έχει "λειτούγρημα"!
Τότε επικαλούνται κάποιοι το λειτούργημα!
Και τέλος, σήμερα ειδικά η δουλειά του γιατρού οφείλει να πληρώνεται και μάλιστα ακριβά.
Πολύ ακριβά, αφού μάθαμε και σε αυτή τη χώρα να καταγγέλλουμε και να απαιτούμε αποζημειώσεις στα αστικά δικαστήρια για το παραμικρό.
Για να ασκήσει λοιπόν το λειτούργημα χωρίς να πεθάνει στην ψάθα πληρώνοντας αστικές αποζημειώσεις ο γιατρός πρέπει να πληρώνεται αρκετά ώστε να έχει και μια σοβαρή κάλυψη αστικής ευθύνης.
Όποιος διαφωνεί με τα παραπάνω προφανώς έχει στο νου του τον παλιό γιατρό που με ένα στηθοσκόπιο και ένα εξεταστικό τραπέζι έκανε τον κόσμο καλά μέσα από ένα γραφείο.
Όμορφες εποχές που ο λειτουργός ιατρός υπήρχε γιατί μπορούσε να υπάρξει, όμως αυτό το είδος έφυγε ανεπιστρεπτή.
Τώρα χωρίς σοβαρά εργαστήρια, νοσηλευτικό προσωπικό, γραμματειακή και διοικητική υποστήριξη, χωρίς εξοπλισμένα χειρουργεία και χωρίς πόρους, ιατρική δεν γίνεται.
Όταν λοιπόν μου μιλάνε για λειτούργημα έχουν στο νου τους ένα γιατρό "Βέγγο", που για ψίχουλα τρέχει να εξυπηρετήσει τον ασθενή, που σε 2 λεπτά έχει βάλει διάγνωση, δεν κάνει ποτέ λάθη, που σπρώχνει φορία στον διάδρομο, μαζεύοντας στο δρόμο εξετάσεις, παρακαλώντας για ραντεβού τον αξονικό, μένει πέρα απ το ωράριό του για να ξαναδεί τους ασθενείς του και το άλλο πρωί αν και άυπνος ξαναρχίζει τον ίδιο γολγοθά, απλήρωτος αλλά χαμογελαστός.
Ο Βέγγος λειτουργός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου