Θυμάμαι λοιπόν τότε κάτι μαλακισμένα στο διπλανό θρανίο να θριαμβολογούν γιατί τα θέματα ήταν εύκολα. Το θέμα βέβαια δεν αφορά τα συγκεκριμένα μαλακισμένα, αλλά είναι γενικότερο.
Κάθε χρονιά, κάθε φορά έπρεπε να βρεθεί μια φόρμουλα ώστε να μη στεναχωρηθούν τα "παιδιά"
Κάθε χρονιά έπρεπε τα θέματα να είναι "βατά", για να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Τώρα αν αυτό έβαζε στην ίδια μοίρα αυτούς που μπορούσαν και καλύτερα με αυτούς που απλά μπορούσαν δεν έχει σημασία.
Κάθε χρονιά ο εκάστοτε υπουργός έπαιρνε συγχαρητήρια γιατί ο αριθμός εισακτέων ήταν μεγαλύτερος της προηγούμενης. Τώρα αν αυτοί μπαίναμε στο τμήμα που τους ενδιέφερε, και αν αυτό μπορούσε να λειτουργήσει με τους παραπάνω εισακτέους... ποιος νοιάστηκε;
Σε λίγο αρχίζουν οι φετινές εξετάσεις.
Πάμε ένα στοίχημα;
Φέτος πάλι, τα θέματα θα είναι "βατά".
Φέτος πάλι θα μπουν περισσότεροι τενεκέδες στο πανεπιστήμιο.
Φέτος πάλι οι λίγοι καλοί θα μπουν στον ίδιο κουβά με τους μέτριους, ακόμα και τους τενεκέδες.
Φέτος μάλιστα θα έχουμε εισακτέους με βαθμό μικρότερο του 10 στα 20... μεγαλείο!
Μετά από λίγα χρόνια θα θυμηθούν άραγε να ευχαριστήσουν την ηγεσία του υπουργείου παιδείας για τους περισσότερους απόφοιτους ιατρικής, νομικής, πολυτεχνείου, άνεργους, απαίδευτους, άσχετους που θα έχουν προσφέρει στο έθνος;
'Οταν θα περιμένουν στα 30+ να βρουν θέση για ειδικότητα οι γιατροί θα θυμηθούν άραγε την υπουργό της οποίας ο γιόκας θα έχει τελειώσει το ιδιωτικό του σχολείο και το πανεπιστήμιο στο εξωτερικό για να την ευχαριστήσουν;
Ή μήπως τότε θα ευχαριστούν τον γιο αυτόν (ίσως αυτός να είναι ο τότε υπουργός παιδείας) ή κάποιον άλλο σπόρο του "πολιτικού" μας συστήματος για την επιτυχία του δικού τους τέκνου στη τότε βιομηχανία μαζικής παραγωγής τενεκέδων;
Διάβασε και αυτό:
Fucking future
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου