37 χρόνια μετά το σύνθημα ξαναγίνεται επίκαιρο... Η γενιά του πολυτεχνείου απέτυχε σε τέτοιο βαθμό που και τα τρία αιτήματα του τότε συνθήματος λείπουν σήμερα, και ζητούν ξανά θυσίες.Τα απλά, τα αυτονόητα, αυτά για τα οποία έγιναν θυσίες ετών εξανεμίστηκαν.
Δεν είμαι ειδικός για να ξέρω τις αιτίες.
Όμως νομίζω ένα φαινόμενο είναι ενδεικτικό...
37 χρόνια πριν κάτω από μια σημαία ελληνική και ένα απλό σύνθημα φοιτητές διαφορετικών ιδεολογικών αφετηριών, ενωμένοι αντιστάθηκαν στον κοινό εχθρό, τη χούντα για να φέρουν πάλι τη δημοκρατία.
37 χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει μια ενιαία φοιτητική οργάνωση.
Δεν έχει καταφέρει να ανακοινώσει ούτε μία φορά κοινά αποτελέσματα φοιτητικών εκλογών!
Όσο για τη σημαία εκείνη, τη βαμμένη με το αίμα κάποιων αγωνιστών ακόμα, 37 χρόνια μετά δεν έχουν καταφέρει να συνεννοηθούν ώστε να βρει τη θέση της σαν κειμήλιο του πολυτεχνείου.
Τη φυλάει η ΠΑΣΠ αν δεν κάνω λάθος, στην ουσία κάποια μέλη της και την μεταφέρει στο πολυτεχνείο τις ημέρες των εορτασμών.
Δεν έχει σημασία ποια οργάνωση κρατάει τη σημαία, είναι όμως ενδεικτικό σαν φαινόμενο.
37 χρόνια δημοκρατικών διαδικασιών στο πολυτεχνείο, ακόμα δεν έχουν μπορέσει να συνεννοηθούν ούτε για τα πιο αυτονόητα!
37 χρόνια μετά...
Διαβάστε επίσης:
Πολυτεχνείο-Cola του Κώστα Γιαννακίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου