Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

Θέλει αρετή και τόλμη...

Το διαδίκτυο είναι πια το τελευταίο μέσο που μπορεί κανείς να μιλήσει ελεύθερα.
Το μόνο μέσο που μπορεί κανείς χωρίς να περάσει από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ να προβάλλει τις απόψεις του, και καμμιά φορά και να ακουστεί από πολλούς.
Και η ανωνυμία που προσφέρει το μέσο βοηθάει στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών.
Η ανωνυμία προστατεύει τον καταγγέλλων.
Πριν μερικά χρόνια ακόμα και δημοσιογράφοι του CNN χρησιμοποιούσαν blogs για να πούν αυτά που έκοβε το κανάλι.
Όμως μαζί με την ισχύ που προσφέρει το μέσο, μαζί με την ασυλία της ανωνυμίας έρχονται και κάποιες ευθύνες.

Όταν χρησιμοποιείται για να εξυπηρετήσει τους εμπαθείς, για να χτυπίσει προσωπικά και χωρίς κανένα στοιχείο τον όποιον αντίπαλο, όταν υπηρετεί την άκριτη και αδιάκριτη συκοφαντία, κινδυνεύει.
Οι συκοφάντες, εμπαθείς bloggers στρώνουν βούτυρο στο ψωμί αυτών που θέλουν να καταργήσουν την ανωνυμία των blogs.
Δίνουν επιχειρήματα σε αυτούς που ισχυρίζονται πως πρέπει το μέσο να μπορεί να υποστεί τον δικαστικό έλεγχο, και τελικά βλάπτουν αυτό που υποστηρίζουν.
Και δεν έχω πρόβλημα να υπερασπιστώ τους επικρητές της ανωνυμίας των blogs, ακόμα και να παλέψω για αυτή, έχω πρόβλημα να βρω επιχειρήματα ως προς το γιατί οι λιβελογράφοι και οι συκοφάντες πρέπει να έχουν δικαίωμα στην ανωνυμία τους.
Αυτοί λοιπόν που θέλουμε την ανωνυμία των blogs πρέπει να προβληματιστούμε για την διείσδυση σε αυτό το μέσο της νέας, εμπαθούς δημοσιογραφίας.

Η τόλμη της καταγγελίας δεν φτάνει μόνη της.
Θέλει και αρετή...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου