Ήμασταν μια γενιά στερημένη. Χωρίς έπος, χωρίς πόλεμο, χωρίς χούντα.
Ακόμα και οι πολιτικές εντάσεις της δεκαετίας του '80 είχαν ατονήσει.
Ακόμα και εκείνα τα Ίμια δεν ήταν τελικά τίποτε άλλο από ένα χαστούκι (για την αποφυγή του οποίου πέθαναν τρεις ΗΡΩΕΣ) που δεχτήκαμε και ευχαριστήσαμε γι αυτό.
Φρόντισε λοιπόν η παλαιότερη γενιά, μαζί με τους λεβέντες ηγέτες τούτης, να ζήσουμε κι εμείς στιγμές ιστορικές.
Επιτέλους, θα 'χουμε κι εμεις κάτι να λέμε στα εγγόνια μας πάνω από τη φουφού.
Ιστορίες για τότε που ήρθαν οι ξένοι, όχι με όπλα αλλά με λεφτά.
Θα θυμόμαστε τη ιστορική Παρασκευή 23 Απριλίου 2010, και ώρα 13:15 και το Καστελόριζο.
Ελπίζω μόνο να θυμόμαστε και αυτούς που μας οδήγησαν σε αυτή την εξέλιξη.
Όχι κάποιους από αυτούς, ΟΛΟΥΣ
Και να τους ευχαριστούμε αναλόγως σε κάθε ευκαιρία...
Πόσο προφητικός ήταν ο Πανούσης όταν έλεγε:
"Δεν τραβάει η ομάδα αχ Ελλάδα, αγελάδα
Δεν τραβάει η εθνική θέλουμε αλλοδαπό προπονητή."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου