Τα αυτονόητα...

Έλεγα να μην τιμήσω τον χοντρο#@!!^&*!, ξέρετε ποιόν, τον "αντιπρόεδρο" επαγγελματία προβοκάτορα.
Οι μπουρδολογίες του δεν έχουν αντίλογο.
Αυτά που λέει είναι αυτονόητα ανοησίες που δεν είναι δυνατόν να απαντηθούν με επιχειρήματα.
Φυσικά αναφέρομαι στις δηλώσεις περί αντιπαραγωγικών ενόπλων δυνάμεων.
Όμως έπεσα πάνω σε άρθρο του Ανδρέα Πετρουλάκη ο οποίος ένοιωσε την ανάγκη να υπερασπιστεί τον χοντρό και τις δηλώσεις του.
Με επιχειρήματα...
Ναι, λοιπόν κύριε Πετρουλάκη, ίσως οι ένοπλες δυνάμεις κατά την αυστηρά οικονομική "αντιπαραγωγικές". Είναι αυτονόητο...
Άλλωστε "Μιλάμε για μια κατηγορία ανθρώπων που διάλεξαν ένα συγκεκριμένο επάγγελμα. Δεν μιλάμε για τα ιερά και όσια της φυλής" καταλήγει στο άρθρο.
Με την ίδια έννοια, την αυστηρά οικονομική τότε, "αντιπαραγωγικά" είναι τα ορφανοτροφεία.
Τα γηροκομεία;
Οι κοινωνικές υπηρεσίες;
Η σχολή τυφλών;
Τα κέντρα θεραπείας τοξικομανών;
Γιατί όχι το χαμόγελο του παιδιού;
Αντιπαραγωγική είναι η δημιουργία γέφυρας για ένα χωριό 50 κατοίκων στην άκρη του πουθενά... δεν πρόκειται ποτέ να κάνεις απόσβεση του κόστους.
Η αστυνομία, γιατί όχι;
Η λίστα μπορεί να γίνει πολύ μεγάλη.
Όλα τα παραπάνω μπορούν με τη μία ή την άλλη έννοια να χαρακτηριστούν αντιπαραγωγικά, αλλά τα χρειαζόμαστε, και το κυριότερο, τα θέλουμε.
Θέλουμε να υπάρχει αστυνομία, και ευχόμαστε να μην την χρειαστούμε ποτέ, όπως θέλουμε να υπάρχει κοινωνική πρόνοια, υπηρεσίες που αν κάποτε βρεθούμε σε μια δύσκολη κατάσταση θα μπορούμε να πάρουμε κάποιου είδους βοήθεια.
Θέλουμε να υπάρχει και ο στρατός, δυνατός, και αποτρεπτικός και μακάρι να μην τον χρειαστούμε ποτέ.
Και τελικά αντιπαραγωγικός με την ουσιαστική έννοια του όρου δεν είναι ο στρατός, αλλά αυτός που ξεστομίζει άχρηστους και αναίτιους χαρακτηρισμούς για έναν ολόκληρο κλάδο.
Αντιπαραγωγικός είναι εκείνος που δεν κάνει τη δουλειά του.
Τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης τον πληρώνουμε για να εκτελεί τον θεσμικό του ρόλο, και όχι να μπουρδολογεί αυθαίρετα.
Δηλαδή, να στηρίζει το κράτος εκεί που χρειάζεται και να το αλλάζει εκεί που πρέπει

Ο φλοέρας που λέγαμε...

Ναι, τα έλεγα σε παλιότερη ανάρτηση...
Ένας άνθρωπος που δεν ψηφίζει ναι, αλλά ούτε όχι.
Ένας άνθρωπος που δεν διαφώνησε με τον αρχηγό του γιατί "ντράπηκε" να τον πάρει τηλέφωνο...
Αυτός ήταν που κατά κύριο λόγο εξέφρασε το αντιμνημόνιο στις τελευταίες εκλογές και μετά με στόμφο ανακοίνωσε ότι «από 1η Ιανουαρίου, μένοντας πιστός στην υπόσχεσή μου, παραιτούμαι από το βουλευτικό μου αξίωμα».
Διαβάζω σήμερα στους πρωταγωνιστές ότι ο Γιάννης το μετάνιωσε...
Το κακό είναι ότι αυτός ήταν ίσως ο μοναδικός υποψήφιος στις πρόσφατες εκλογές που υποτίθεται ότι εξέφρασε τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ που ήθελε να στείλει αντιμνημονιακό μήνυμα...

Το πόρισμα...

Περί εξεταστικής ο λόγος, και ναι, αισθάνομαι δικαιωμένος για αυτά που έγραφα παλαιότερα.
Σήμερα, και μετά από μήνες δουλειάς, τα ξεφτέρια της βουλής αποφάσισαν να παραπέμψουν 3 συναδέλφους τους στον ανακριτή.
Μετά από μήνες που προσποιούνταν τους δικαστές, το θέατρο συνεχίζεται.
Παραπέμπουν Δούκα, Μπασιάκο και Κοντό για το αδίκημα της απιστίας...
Αδίκημα που, σύμφωνα με όλους τους νομικούς που έχω ακούσει ή διαβάσει, έχει παραγραφεί.
Στέλνουν λοιπόν την υπόθεση στον ανακριτή για να αποφανθεί... ότι δεν μπορεί να διώξει.
Οι διώκτες έχουν καθαρή τη συνείδησή τους και εμφανίζονται στο λαό ως αδιάφθοροι που επιδιώκουν την κάθαρση.
Τιμωρία φυσικά δεν θα υπάρξει, αλλά το κυριότερο δεν θα υπάρξει ούτε δίκη...

Ψωμί, παιδεία, ελευθερία...

37 χρόνια μετά το σύνθημα ξαναγίνεται επίκαιρο... Η γενιά του πολυτεχνείου απέτυχε σε τέτοιο βαθμό που και τα τρία αιτήματα του τότε συνθήματος λείπουν σήμερα, και ζητούν ξανά θυσίες.
Τα απλά, τα αυτονόητα, αυτά για τα οποία έγιναν θυσίες ετών εξανεμίστηκαν.
Δεν είμαι ειδικός για να ξέρω τις αιτίες.
Όμως νομίζω ένα φαινόμενο είναι ενδεικτικό...
37 χρόνια πριν κάτω από μια σημαία ελληνική και ένα απλό σύνθημα φοιτητές διαφορετικών ιδεολογικών αφετηριών, ενωμένοι αντιστάθηκαν στον κοινό εχθρό, τη χούντα για να φέρουν πάλι τη δημοκρατία.
37 χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει μια ενιαία φοιτητική οργάνωση.
Δεν έχει καταφέρει να ανακοινώσει ούτε μία φορά κοινά αποτελέσματα φοιτητικών εκλογών!
Όσο για τη σημαία εκείνη, τη βαμμένη με το αίμα κάποιων αγωνιστών ακόμα, 37 χρόνια μετά δεν έχουν καταφέρει να συνεννοηθούν ώστε να βρει τη θέση της σαν κειμήλιο του πολυτεχνείου.
Τη φυλάει η ΠΑΣΠ αν δεν κάνω λάθος, στην ουσία κάποια μέλη της και την μεταφέρει στο πολυτεχνείο τις ημέρες των εορτασμών.
Δεν έχει σημασία ποια οργάνωση κρατάει τη σημαία, είναι όμως ενδεικτικό σαν φαινόμενο.
37 χρόνια δημοκρατικών διαδικασιών στο πολυτεχνείο, ακόμα δεν έχουν μπορέσει να συνεννοηθούν ούτε για τα πιο αυτονόητα!
37 χρόνια μετά...

Διαβάστε επίσης:
Πολυτεχνείο-Cola του Κώστα Γιαννακίδη

Τα ποσοστά της νίκης...

Εικόνα από το
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/

Μικρή παρένθεση, επέστρεψα μετά από μικρή απουσία για προσωπικούς λόγους, κλείνει η παρένθεση...

Εκλογές λοιπόν και όλοι νίκησαν, όλοι θριαμβολογούν.
Δε θα το σχολιάσω, είναι γνωστό συνήθειο των πολιτικών μας, είναι αντανακλαστικό η μπουρδολογία.
Ειδικά όταν δεν έχουν κάτι θετικό να πουν (συνήθως δηλαδή), η μπούρδα και το παραμύθι βγαίνει αυτόματα από το στόμα τους. Είναι σαν το σκυλί του Παυλώφ, εξαρτημένο αντανακλαστικό.
Θα σταθώ όμως στον τρόπο που ανακοινώνονται τα ποσοστά της νίκης...
Ο κάθε εκλεγμένος περιφερειάρχης καμαρώνει για το κατιτίς παραπάνω από το 50%, το υπουργείο εσωτερικών συμφωνεί, οι δημοσιογράφοι υπερθεματίζουν και κανείς μα κανείς δεν αναφέρει τα πραγματικά ποσοστά.
Τα ποσοστά είναι μαθηματικά κυρίες και κύριοι, δεν είναι λάστιχο να τα λέτε όπως θέλετε...
Ίσως παλαιότερα με μικρά ποσοστά άκυρων, λευκών και αποχής να μην είχε και τόσο μεγάλη σημασία, αλλά ειδικά στην τελευταία εκλογή έχει τεράστια.
Κάθισα λοιπόν και έφτιαξα ένα excelάκι με τα ποσοστά που ανακοινώνει το υπουργείο εσωτερικών.

Script

Περαίωση...



http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=19/09/2010&id=204402



Η περαίωση βήμα βήμα

Με την περαίωση υπάρχει ένα νέο χαράτσι, που επιβάλλεται με εκβιαστικό τρόπο...

Σε ό,τι αφορά τα εκλογικά έσοδα και δαπάνες των κομμάτων ο έλεγχος δεν διαπίστωσε υπερβάσεις στα όρια των εκλογικών δαπανών, όπως επίσης δεν εντόπισαν παραβάσεις στους ισολογισμούς εσόδων και δαπανών του οικονομικού έτους 2009 δηλαδή χρήση 2008

Τι να σχολιάσει κανείς;

Γειά σου ρε πρόεδρε...

Ήθελα από καιρό να σχολιάσω το πέρασμα του Κωνσταντόπουλου από τον Παναθηναϊκό και να που ήρθε η ευκαιρία με την επίσημη πια ανάληψη καθηκόντων προέδρου από τον Πατέρα.
Όμως αν και το σκεφτόμουνα καιρό τώρα, δε βρίσκω λόγια!
Θα ήταν τουλάχιστον γελοίο να προσπαθήσω εδώ να ασχοληθώ σοβαρά με το θέμα, να αναφέρω ας πούμε πως ένας πολιτικός γίνεται υπαλληλάκος μεγαλομετόχων και πως όταν δεν τον χρειάζονται πια τον πετάνε στην άκρη με ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη και λίγο χαρτζιλίκι στην τσέπη...
Όμως το θέμα είναι αστείο και ως τέτοιο μόνο μπορεί κανείς να το αντιμετωπίσει...
Λοιπόν, προτείνω όποτε τον βλέπει κάποιος να φωνάζει... γειά σου ρε πρόεδρε...
Και στη συνέχεια: Που πας ρε Καραμήτροοο...

Δε θα κληθούν πρώην πρωθυπουργοί...

Φωτο από τον παρατηρητή

Η εξεταστική επιτροπή για τη Siemens λίγο πριν παραδώσει το πόρισμά της αποφάσισε να μην καλέσει πρώην πρωθυπουργούς.
Στην Ισλανδία η διερεύνηση των πολιτικών ευθυνών για την κατάρρευση της οικονομίας ξεκίνησε απ' τον πρώην πρωθυπουργό.
Το δε σκάνδαλο της Siemens είναι σίγουρα πολιτικό, διακομματικό και διαχρονικό.
Άρα γιατί η σπουδή να μην κληθούν οι πρώην;
Αν και το έχω γράψει παλιότερα, θα επανέλθω.
Οι πρώην πρωθυπουργοί, αν και ουσιαστική πολιτική επιρροή ελάχιστη έχουν πλέον, πρέπει να παραμείνουν στο απυρόβλητο, γιατί αφενός πιθανότατα ξέρουν πολλά για τις αμαρτίες των κομμάτων των οποίων υπήρξαν αρχηγοί, αφετέρου σαν σύμβολα του πολιτικού-κομματικού συστήματος δεν πρέπει να τσαλακωθούν.
Όσο για τους νύν, πάλι έχω γράψει παλιότερα.
Αφού λοιπόν προσπαθούν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι ήταν τόσο ηλίθιοι που δεν κατάλαβαν τίποτε απ' το πάρτι που γίνονταν γύρω τους, παράλληλα προσπαθούν να μας πείσουν πως είναι κατάλληλοι να μας κυβερνήσουν...

Δημοκρατικές διαδικασίες...

Ο βαθμός του σεβασμού των μεγάλων κομμάτων στις δημοκρατικές διαδικασίες φαίνεται από τον τρόπο που πορεύονται στις εσωτερικές τους διαδικασίες.
Όπως λοιπόν έγραφα για την εκλογή του Ανδρέα Λυκουρέντζου στη Νέα Δημοκρατία πριν λίγο καιρό, έτσι και με την εκλογή του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Μιχάλη Καρχιμάκη αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα του πως εννοούν όλοι αυτοί οι υπηρέτες της δημοκρατίας την έννοια αυτή.
Ο Μιχάλης Καρχιμάκης λοιπόν εκλέχθηκε με 282 ψήφους, ποσοστό 85%, γραμματέας του ΠΑΣΟΚ.
Μόνο που όταν τα εγγεγραμμένα στελέχη είναι 412, 12 τα άκυρα και 42 τα λευκά, τότε το πραγματικό ποσοστό του είναι το 68,4%, με 10,1% λευκά και 2,9% άκυρα.
Όμως τα πραγματικά ποσοστά μικρή σημασία έχουν όταν μιλάμε για μια διαδικασία όπου υπάρχει ένας μόνο υποψήφιος.
Αν μάλιστα μπουν στην εξίσωση και οι καταγγελίες στελεχών του ίδιου του κόμματος ότι τα λευκά ψηφοδέλτια δίνονταν μόνο αν τα ζητούσε κάποιος, τότε καταλαβαίνουμε πώς πραγματικά εννοούν τη δημοκρατία αυτοί που επαγγέλλονται την εφαρμογή της.
Τι απομένει;

Βουλή άβουλη...

Φωτογραφία από:
http://prezatv.blogspot.com

Διαβάζω στους πρωταγωνιστές (protagon.gr) το άρθρο της Κατερίνας Γκίκα και μου' ρχεται να φωνάξω, εγώ τα' λεγα...
Πριν από αρκετό καιρό, και όπως συνηθίζω εδώ εκτός επικαιρότητας είχα αναφερθεί στην περίφημη βουλή των εφήβων...
Η φαντασία στην εξουσία... τρομάρα μας!
Αυτές τις ημέρες λοιπόν το πανηγυράκι ολοκληρώθηκε με την "κατάληψη" της βουλής από τα... άβουλα παιδάκια που επιλέχθηκαν μεταξύ περίπου 11.000 μαθητών της Β λυκείου.
Η επιλογή έγινε από γραπτά δοκίμια των μαθητών, από μία επιτροπή καναδυό συγγραφέων, σχολικών συμβούλων, ενός δημοσιογράφου, αλλά και ενός παππά... συγνώμη, ενός παπά, καθηγητή πανεπιστημίου στη θεολογία...
Αδιάβλητα φυσικά...
Και στη συνέχεια, οι τελικοί 300 κληρώθηκαν(!!!), με αδιάβλητο φυσικά, ηλεκτρονικό τρόπο!
Η φαντασία στην εξουσία, ή μήπως η φαντασία της εξουσίας;

Διατροφής και άσκησης...

Το νέο ευέλικτο, ολιγομελές σχήμα της κυβέρνησης του ΓΑΠ ανέβηκε Θεσσαλονίκη.
Φυσικά με 48 υπουργουφυπουργούς ολιγομελές δεν είναι, όσο για το ευέλικτο... αν εννοούν τους ελιγμούς που θα πρέπει να κάνει κάποιος πολίτης ή φορέας από υπουργείο σε υπουργείο μέχρι να βρει τον αρμόδιο...
Αλλά εκτός από τους συναρμόδιους και αναρμόδιους υπουργούς ο ΓΑΠ ανακάτωσε την τράπουλα και με τα υπουργεία.
Αλλάζουν αρμοδιότητες, δημιουρούνται νέα υπουργεία, και ... φυσικά αλάζουν ονόματα.
Μου θυμίζει παιδική χαρά.
Ο μικρός Γιωργάκης παίζει με τα ονόματα, τις αρμοδιότητες και τα νεύρα μας...

Πολύ πρόσφατη ιστορία...

Εικόνα από whatevaland.blogspot.com

Τότε: "Λεφτά υπάρχουν"
Τώρα: "Λεφτά υπάρχουν"

Κουΐζ...

Να και ένα copy-paste από εμένα... ;-)
Ξέρω, έχω κατηγορήσει άλλους για τη μέθοδο αυτή, αλλά το κείμενο είναι πολύ καλό, και ταυτόχρονα πολύ μικρό για να γράψω εδώ περίληψη...
Από το http://yperpasok.blogspot.com/:

"Αν σήμερα παγώσουμε τους μισθούς, θα παγώσουμε την αγορά. Αν αυξήσουμε τους φόρους στη μεσαία τάξη, θα μειώσουμε την αγοραστική της δύναμη, θα βαθύνουμε την ύφεση, θα μειώσουμε τα έσοδα του κράτους. Και θα επέλθει ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης… Δεσμευόμαστε λοιπόν για στήριξη του εισοδήματος. Με αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό».


Ποιός, που και πότε είπε τα παραπάνω?
 
http://yperpasok.blogspot.com/2010/09/blog-post_04.html