Συναίνεση...

Δε θυμάμαι ποτέ τέτοια μαζική συναίνεση και στήριξη σε κάποιο κυβερνητικό μέτρο και ενάντια σε κάποια συντεχνία απ' όσο σήμερα υπέρ της απελευθέρωσης των μεταφορών και εναντίων των μεταφορέων...
Δεν ξέρω ποιός έχει δίκαιο σε αυτή την σύγκρουση, αλλά τέτοια σύμπνοια, τέτοια στήριξη στην κυβέρνηση δεν θυμάμαι άλλη φορά...

Athens Rape Trial...

Αυτό το blog το έχω δει εδώ και καιρό, δεν είναι κάτι καινούριο...
Όμως έχω πει ότι εδώ δε θα ασχολούμαι με την επικαιρότητα, νομίζω ότι τα χρονίζοντα θέματα όσο και η πορεία τους έχουν μεγαλύτερη έννοια σε ένα τέτοιο μέσο.
Καιρός λοιπόν να αναφερθώ σε αυτό.
Πρόκειται λοιπόν για μια υπόθεση που εκθέτει τη χώρα μας, το δικαστικό μας σύστημα και εμάς όλους σαν Έλληνες.
Μια υπόθεση που δείχνει πόσο αδιάφοροι έχουμε γίνει στο έγκλημα που συντελείται δίπλα μας, και πόσο μερικά θέματα θάβονται από τα μέσα που υποτίθεται πρέπει να τα αναδεικνύουν.

Εισβολή...

Με τη δολοφονία του Γκιόλια τα πράγματα ξεκαθαρίζουν.
Ο δολοφονημένος κατηγορείται από τον Μάκη και τη ζούγκλα του για συγκεκριμένες διασυνδέσεις με συγκεκριμένα συμφέροντα.
Ο Μάκης που κατηγορήθηκε κατά κόρον από τον Γκιόλια για άλλες συγκεκριμένες διασυνδέσεις με άλλα συγκεκριμένα συμφέροντα.
Από την άλλη στο indymedia, ανώνυμος συντάκτης μόνο πάρτυ που δεν πρότεινε για τη δολοφονία του Γκιόλια.
Εμένα μου φαίνεται ότι όλοι έχουν δίκιο και όλοι άδικο.
Όλοι έχουν λερωμένες τις φωλιές τους και φωνάζουν για τις βρωμιές των άλλων.
Φωνάζουν οι κλέφτες για να φοβηθούν οι ... κλέφτες...
Και όλα αυτά μέχρι τώρα συνέβαιναν στα παραδοσιακά μέσα, λίγο συγκεκαλυμένα με τον μανδύα του σοβαρού δελτίου ειδήσεων.
Τώρα εισβάλλουν στο διαδίκτυο.

Έκλεισε το troktiko;

Φαίνεται ότι τελικά ο Σωκράτης Γκιόλιας δεν ήταν απλά ο ιδρυτής και διαχειριστής, του troktiko.blogspot.com.
Έτσι με το θάνατό του το troktiko κατεβάζει ρολλά.
Διαφώνησα πριν από πολύ καιρό με αυτού του είδους τη δημοσιογραφία, αλλά όταν μια φωνή σβύνεται από σφαίρες, τότε πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στις δηλώσεις μας.
Οι δολοφόνοι του Γκιόλια μεταξύ άλλων κατάφεραν να φιμώσουν μια φωνή που αν και κατά τη γνώμη μου παράφωνη και βάρβαρη κάποιες φορές μέχρι και εμπαθής, κατάφερνε να παρακολουθείται από εκατομμύρια αναγνώστες καθημερινά και έτσι είχε δύναμη.
Η δολοφονία αυτή εκτός από τη φωνή του τρωκτικού φιμώνει και τους επικρητές του εκ των οποίων είμαι και εγώ.

Θέλει αρετή και τόλμη...

Το διαδίκτυο είναι πια το τελευταίο μέσο που μπορεί κανείς να μιλήσει ελεύθερα.
Το μόνο μέσο που μπορεί κανείς χωρίς να περάσει από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ να προβάλλει τις απόψεις του, και καμμιά φορά και να ακουστεί από πολλούς.
Και η ανωνυμία που προσφέρει το μέσο βοηθάει στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών.
Η ανωνυμία προστατεύει τον καταγγέλλων.
Πριν μερικά χρόνια ακόμα και δημοσιογράφοι του CNN χρησιμοποιούσαν blogs για να πούν αυτά που έκοβε το κανάλι.
Όμως μαζί με την ισχύ που προσφέρει το μέσο, μαζί με την ασυλία της ανωνυμίας έρχονται και κάποιες ευθύνες.

Μαχητική ή ... εμπαθής;

Πρώτος διδάξας ο Μάκης.
Ο μαχητικός δημοσιογράφος με σημαντικές επιτυχίες, εκείνος που κάλυψε το κενό της έλλειψης δικαιοσύνης σε αυτή τη χώρα.
Άλλωστε, κάποτε στα δύσκολα ο πολίτης φώναζε θα πάω στο Μάκη και θα δεις, στους λογής διευθαρμένους δημόσιους λειτουργούς και γιατρούς.
Ήμουν μάρτυρας κάποτε σε φάρσα που κάναν σε γιατρό νοσοκομείου λέγοντάς του ότι πήρε τηλέφωνο ο Μάκης και τον ζήτησε, και είδα το φόβο στα μάτια του.
Όμως η αποκάλυψη από μόνη της, το ρεπορτάζ, σπάνια έφτανε να γεμίσει περισσότερα από 15 λεπτά τηλεοπτικού χρόνου.
Ακόμα και το απόσπασμα με την κρυφή κάμερα σπάνια ξεπερνούσε τα λίγα λεπτά.
Τότε άρχιζε το σόου.
Με τον οικοδεσπότη της εκπομπής όρθιο να διακόπτει τον αμυνόμενο ανακρινόμενο φερόμενο ως διευθαρμένο.
Η δημόσια ανάκριση, η διαπόμπευση, ο εξευτελισμός του κατηγορούμενου στην τηλεοπτική αρένα.
Ο κατήγορος Μάκης συνέτριβε τον κατηγορούμενο, του αφαιρούσε το λόγο και μαζί κάθε ελαφρυντικό ή άλλοθι, ακόμα και κάθε πιθανότητά του να αποκρούσει τις κατηγορίες σε περίπτωση που ήταν όντως αθώος.
Οι επώνυμοι καλεσμένοι αν και συνήθως άσχετοι με το θέμα, συντελούσαν στην επιτυχία.
Η εκπομπή - αρένα - δικαστήριο διαρκούσε μέχρι μετά τα μεσάνυχτα, και το σημαντικότερο, διατηρούσε σε υψηλά νούμερα το φιλοθέαμων κοινό του.
Ένα πεντάλεπτο ρεπορτάζ γινόταν 2ωρο θέαμα-αρένα με ζηλευτά νούμερα.
Πρόσφατα έμαθα ότι ο δολοφονημένος πια Σωκράτης Γκιόλιας ήταν από τους βασικούς συνεργάτες του Μάκη σε αυτού του είδους την δημοσιογραφία.
Δημοσιογραφία με την οποία πάντα διαφωνούσα, αλλά σίγουρα νέου τύπου, δημοσιογραφία πρωτοποριακή.
Προφανώς ως νεότερος και ως υφιστάμενος ο πρώην αθλητικογράφος Σωκράτης διδάχθηκε απ' τον Μάκη τα μυστικά αυτής της δημοσιογραφίας.
Και όταν οι δύο συνεργάτες ήρθαν σε σύγκρουση, ο μαθητής ξεπέρασε το δάσκαλο.
Μάκη μπανάνα, φώναζε το troktiko, για να απαντήσει ο Μάκης μέσω zougla αλλά και μέσω δικαστηρίων.
Η βεντέτα - πόλεμος ξεκίνησε με σφοδρότητα, ντυμένη το μανδύα της νέας κοπής δημοσιογραφίας με πυρά εκατέρωθεν.
Και ο Μάκης βρέθηκε στη θέση πολλών από τους καλλεσμένους του.
Ασχέτως της ενοχής του ή όχι βρέθηκε στο στόχαστρο καταγγελειών για στήριξη συμφερόντων, για σεξουαλικά σκάνδαλα, για οικονομικές και πολεοδομικές παρανομίες, για ότι μπορεί κανείς να φανταστεί.
Αποδείξεις ίσως και να υπήρχαν για κάποια από αυτά, ίσως και όχι.
Ο Μάκης πληρώθηκε με το δικό του νόμισμα και πιθανότατα το άξιζε.
Ο Μάκης δεν ήταν όμως ο μόνος στόχος.
Επώνυμοι και ανώνυμοι, χτυπήθηκαν δίκαια ή άδικα, με στοιχεία ή χωρίς.
Ο συντάκτης ή οι συντάκτες πίσω από την ανωνυμία που τους χαρίζει το νέο μέσο εξέλιξαν την πρωτοποριακή αυτή δημοσιογραφία σε ένα άλλο είδος.
Την εμπαθή δημοσιογραφία.
Ο μαθητής ξεπέρασε το δάσκαλο...

Ξεκατίνιασμα...

Όπως έχω πει και παλιότερα είμαι παλιός στο διαδίκτυο.
Τις περισσότερες πληροφορίες που χρειαζόμουν τις έβρισκα σε forums, chat, newsgroups, τα blogs εμφανίστηκαν αρκετά αργότερα.
Όμως από τότε είχα παρατηρήσει την προσφιλή συνήθεια του Έλληνα να ... ξεκατινιάζεται.
Δεν υπήρχε χώρος στο διαδίκτυο όπου να συναθρίζονται Έλληνες και να μη γίνεται μετά από λίγο καιρό χαμός από τα υβριστικά μηνύματα, σε σημείο που να μην υπάρχει πια χώρος για τις πραγματικές πληροφορίες για τις οποίες υποτίθεται ότι είχε δημιουργηθεί.
Έμπαινες ας πούμε σε αγγλόφωνο κανάλι του IRC, (όχι mIRC, αυτό είναι πρόγραμμα...) και αν δύο άτομα βρίζονταν μεταξύ τους θα ήταν πιθανότατα Έλληνες!

Συλλυπητήρια...

Συλλυπητήρια στην οικεγένειά του για το χαμό του ανθρώπου τους...
Συλλυπητήρια και σε εμάς σαν κοινωνία, κράτος, θεσμοί, που ανεχόμαστε φαινόμενα όπως αυτά που οδήγησαν στη δολοφονία του Σωκράτη Γκόλια.
Είμαι από αυτούς που διαφώνησαν και συνεχίζω να διαφωνώ με το είδος της δημοσιογραφίας που υπηρετούσε και το είδος του blog που δημιούργησε.
Όμως αυτό δεν έχει την παραμικρή αξία μπροστά στο φόνο ενός ανθρώπου.
Άλλα σχόλια, αναλύσεις, κατάρες ή ευχές δεν μπορούν να έχουν θέση εδώ τόσο σύντομα, αλλά μόνο μετά από βαθύτερη σκέψη και αφού περάσει κάποιος καιρός.
Μόνο μία παρατήρηση...
Δε θυμάμαι άλλη φορά τόσο γρήγορα να πραγματοποιήθηκε  ιατροδικαστική εξέταση, η βαλλιστική και η ταυτοποίηση των φονικών όπλων ...
Τρομοκράτες λένε...

Ανοησία...

Αποδίδεται στον Αϊνστάιν η ατάκα:
"Δύο πράγματα είναι "άπειρα", το σύμπαν και η ανθρώπινη ηλιθιότητα, και δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο".
Παρακολουθώ διάφορα blogs και forums και κάθε φορά συλλογιέμαι πόσο δίκο είχε, όποιος και αν το είπε.
Παλιότερα χαιρόμασταν για τα νέα μέλη της κάθε ομάδας στο νέτ.
Πιστεύαμε ότι όσο περισσότεροι έμπαιναν σε αυτό το νέο και επαναστατικό μέσο επικοινωνίας τόσο μεγαλύτερη η ελευθερία διακίνησης απόψεων, τόσο μεγαλύτερη ελευθερία, τόσο μεγαλύτερη ελπίδα υπήρχε για περισσότερη δημοκρατία, περισσότερο πλουραλισμό, περισσότερο προβληματισμό.
Φεύ...
Η δύναμη της συλλογικής ευφυίας είναι μηδενική απέναντη στην συλλογική ηλιθιότητα.

Οικογένεια πρότυπο...

Σάββατο βράδυ στο Μπούρτζι της Χαλκίδας, ένα καταπληκτικό ταβερνάκι με φοβερούς μεζέδες και τραπέζια πλάϊ στο κύμμα.
Διπλανό τραπέζι μια οικογένεια, δείχνουν όλοι περιποιημένοι και πολιτισμένοι.
Πατερας, μητέρα, αγοράκι κάπου 6 ετών, λίγο μεγαλύτερη η αδελφή του και ένας κύριος μεγαλύτερος, ίσως ο παππούς.
Και εκεί που απολαμβάνουμε το φαγητό μας και τη θέα με έκπληξη βλέπω τη μαμά να κρατάει το αγοράκι τη στιγμή που αυτό κατουράει 2-3 μέτρα δίπλα από το τραπέζι μου και ακριβώς μπροστά στο δικό τους!
Αν και στράβωσα είπα να μην πω κάτι, να μη χαλάσω το κέφι μου, μέχρι που λιγότερο απο μισή ώρα αργότερα το αγοράκι ξαναρίχνει ένα κατούρημα, αυτή τη φορά ακόμα πιο κοντά, μισό μέτρο από την πλάτη της κοπέλας μου!!!
Να σημειώσω ότι το κατάστημα έχει πεντακάθαρη τουαλέτα!
Όταν τους έκανα παρατήρηση, η απάντηση του περήφανου πατέρα ήταν ότι μάλλον δεν καταλαβαίνω επειδή δεν έχω παιδιά...
Πως να απαντήσει κανείς...
Τα σχόλια δικά σας...
Χαίρομαι μόνο που δεν το έπιασε κανένα κόψιμο το πιτσιρίκι να 'χουμε άλλα...

Στα τσακίδια...

Μέσα σε όλα αυτά που μας ταλανίζουν και μια καλή είδηση...
Το Troll θα σιγήσει για λίγο καιρό, τουλάχιστον στην TV.
Σίγουρα θα συνεχίσει σε άλλο μέσο, αλλά τουλάχιστον δε θα μπουκάρει στα σαλόνια μας με το ειρωνικό στυλάκι της, έστω για λίγο καιρό...
Το νέο φυσικά είναι ανάξιο περισσότερης ανάλυσης και σχολιασμού, είναι μια μικρή, πολύ μικρή ικανοποίηση, αλλά τα μικρά μας έμειναν πια...
Δέστε και εδώ τη σχετική ανακοίνωση...

Φλοέρας...

Στο χωριό μου έτσι το λένε...
Παρών...
Δηλαδή κύριε Βουλευτά;
Διαφωνώ είπε, αλλά δεν ψήφισε όχι, ψήφισε παρών.
Λίγο καιρό αφού δεν επικοινώνησε με τον αρχηγό γιατί "ντρεπόταν", σε άλλη μία κρίσιμη ψηφοφορία δηλώνει ... παρών.
Και καλά, αυτός είναι γνωστός... φλοέρας.
Εσύ που τον ψήφισες, πως λέγεσαι;;;
Παπαρών;

Πάρε και ένα λίνκ για ένα ωραίο βιντεάκι και να χαίρεσαι την επιλογή σου...

Από την άλλη μεριά και για να μη λέω μόνο τα αρνητικά εδώ, η Σοφία Σακοράφα, πιστή στις προεκλογικές δεσμεύσεις της και την μέχρι τώρα πορεία της ψήφισε ένα σαφέστατο όχι, χωρίς δικαιολογίες και αναλαμβάνοντας την ευθύνη των επιλογών της.
Δεν ασχολούμαι με το αν είναι σωστή επιλογή το όχι ή το ναί, αυτό θα το δείξει η ιστορία.
Αυτό που έχει δείξει η ιστορία ήδη είναι ότι από τους 300 ελάχιστοι είναι οι αυτόφωτοι, αυτοί που έχουν άποψη, το θάρρος να τη στηρίξουν και το ανάστημα να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

copy, paste, blog!

Εδώ και λίγο καιρό που αποφάσισα να ασχοληθώ με ετούτο το πράγμα που λέγεται blog, προσπαθώ να το αποκωδικοποιήσω, να καταλάβω πως λειτουργεί.
Παρατηρώ λοιπόν ότι το copy - paste πάει σύννεφο!
Δοκιμάστε το!
Αντιγράφεις από οποιοδήποτε δημοφιλές blog, μια, ή καλύτερα δύο φράσεις, τις βάζεις στο google με εισαγωγικά και νάσου τουλάχιστον 2 αποτελέσματα από διαφορετικά blogs, συνήθως δεκάδες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα εδώ, με 35 αποτελέσματα απ' το Google, για τη σημερινή είδηση του θανάτου του Χρήστου Τσόκου, ενώ όταν ψάξει κανείς να μάθει κάτι για αυτόν τον άνθρωπο εξαιρώντας τα copy - paste, βρίσκει κανείς μόνο ένα, ίσως κάποιος καλύτερος απο εμένα να βρεί μερικά περισσότερα...

Ούτε τα προσχήματα...

Η νέα δημοκρατία, νέα δεν είναι σίγουρα, αλλά τελευταία αποδεικνύει ότι ούτε δημοκρατία δεν είναι.
"Εξελέγη" λοιπόν νέος γραμματέας της ΝΔ, ο Ανδρέας Λυκουρέντζος μετά από ενδοκομματικές ζυμώσεις, μπόλικο παρασκήνιο και την παραίτηση του μοναδικού αντιπάλου, του κου Μαρκόπουλου.
Φαίνεται λοιπόν η αξία που δίνει η παράταξη που φιλοδοξεί να κυβερνήσει τον τόπο αυτόν στη δημοκρατία.
Τον τόπο που γεννήθηκε η έννοια και ο θεσμός της δημοκρατίας...
Ένας υποψήφιος, ένας γραμματέας...
Αλλά ποιός να το καυτηριάσει;
Ο σημερινός πρωθυπουργός που εκλέχθηκε για όσους θυμούνται με την ψήφο ενός εκατομμυρίου συνέδρων κάποτε ως μοναδικός υποψήφιος;
Σε ότι τους αφορά άμεσα η δημοκρατία είναι μέχρι και ενοχλητική.
Όμως δεν φρόντισαν ούτε καν τα προσχήματα να τηρήσουν, προφανώς σίγουροι ότι δεν θα υπάρξει αντίλογος η κριτική από κανένα.
Χαζοί δεν είναι, οι θέσεις εξουσίας που έχουν το αποδεικνύουν.
Προφανώς κάτι ξέρουν...
Ξέρουν ότι τα πρόβατα θα τους ακολουθήσουν, με κλειστά μάτια στα πεπραγμένα τους και ορθάνοιχτα αυτιά στις μεγαλοστομίες τους.
Όνειρα γλυκά προβατάκι...