Πατριωτικό καθήκον...

Εικόνα από το παιδίον τόπος

Αν διαβάσει κανείς τις τελευταίες ημέρες τις ομιλίες του πρωθυπουργού, αλλά και των κορυφαίων στελεχών του κόμματος εύκολα διαπιστώνει πως η ρητορική στρέφεται γύρω από αυτή την έννοια.
Το πατριωτικό καθήκον.
Είναι πατριωτικό καθήκον μας να πληρώνουμε φόρους, η κυβέρνηση θα κάνει το πατριωτικό της καθήκον να αγνοήσει κάθε άλλη φωνή και να προχωρήσει στα νέα μέτρα που είναι απαραίτητα για τη σωτηρία της χώρας.
Ναι, πέρα από την έκκληση στο "πατριωτικό καθήκον", υπάρχει και η απειλή της καταστροφής.
Φτάσαμε λοιπόν στο παρά πέντε, και αν δεν κάνουμε το πατριωτικό μας καθήκον θα καταστραφούμε.
Ίσως είναι η μοναδική αλήθεια που έχει πει αυτή η κυβέρνηση από την ανάληψη της εξουσίας, αλλά και νωρίτερα, όταν τη διεκδικούσε.



Μόνο που κατά τη συνήθη πρακτική τους ζητάνε τα πάντα από τον κυρίαρχο λαό, χωρίς εκείνοι να είναι διατεθειμένοι να δώσουν τίποτε...
Και παρουσιάζουν για δεύτερη φορά μέσα σε 1,5 χρόνο τον ίδιο εκβιασμό: ή υπακούετε, ή χρεοκοπούμε.
Όμως αυτή η κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες για την σημερινή κατάσταση χωρίς να δείχνει ίχνος διάθεσης αυτοκριτικής.
Αυτή η αντιπολίτευση, όσο και να προσποιείται την αδιάφορη ευθύνεται εξίσου, αν όχι περισσότερο.
Η αριστερά από τη μεριά της έχει να προσφέρει τι; Το ΚΚΕ την ουτοπία της κατάλυσης του καπιταλισμού, ο Συνασπισμός την γενική άρνηση χωρίς ουσιαστική πρόταση.
Έτσι και αλλιώς, με τον παρόν εκλογικό νόμο και το παρόν σύνταγμα, ακόμα και αν κάποιος συμφωνήσει με τις προτάσεις κάποιου από τα μικρότερα κόμματα, είναι βέβαιο πως αυτά δεν θα κληθούν να τις υλοποιήσουν σύντομα...

Από την άλλη μεριά ο κόσμος, ο λαός έχει πάψει να πιστεύει στα κόμματα, και -πιστεύω- ιδιαίτερα στην κυβέρνηση που ζητάει νέα, πιο επώδυνα μέτρα.
Κανείς δεν είναι έτοιμος να υποστεί νέες θυσίες, κανείς δεν πιστεύει πια πως υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, κανείς δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση.
Δεν λείπει πατριωτισμός, αλλά εμπιστοσύνη στο παρόν πολιτικό προσωπικό.
Αν πίστευαν πως αυτοί οι άνθρωποι, αυτοί οι θεσμοί έχουν την δυνατότητα να σώσουν την χώρα από την καταστροφή η εικόνα θα ήταν διαφορετική.
Όμως κάτω από αυτούς τους ηγέτες, με αυτό το πολιτικό σύστημα δεν βλέπω να υπάρχει διάθεση να βάλουν πλάτη.

Ήρθε λοιπόν η ώρα να κάνουν το πατριωτικό τους καθήκον οι μόνοι που μπορούν πραγματικά να σώσουν τη χώρα από την διαφαινόμενη καταστροφή.
Τα δύο μεγάλα κόμματα!
Αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού βρίσκονται στη μοναδική θέση να είναι και οι μοναδικοί που μπορούν αυτή τη στιγμή να την σώσουν.
Όχι βέβαια με συναίνεση, ούτε φυσικά με εμμονή στις πάγιες θέσεις τους.
Οι δυνατότητες ελιγμών έχουν από καιρό εκλείψει.
Ότι και να κάνουν αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να αναστρέψουν το κύμα οργής και αμφισβήτησης εκτός και αν έχουν την εντύπωση πως μπορούν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να ανατρέψουν την δεινή καθημερινότητα που έχουν επιβάλλει στον Έλληνα.
Εκτός και αν πιστεύουν πως θα μπορέσουν ξανά να επικαλεστούν τα διλήμματα του παρελθόντος
Χωρίς την συμμετοχή του λαού ότι μέτρο και αν πάρουν αυτό θα ακυρώνεται στην πράξη.
Χωρίς λαϊκή συναίνεση, με το λαό απέναντι το εγχείρημα της "σωτηρίας" του θα αποτύχει.
Πλέον η αποτυχία δεν θα έχει να κάνει με αριθμούς, CDS, spread και διεθνείς αγορές, αλλά με την πολιτική αστάθεια, με αποσταθεροποίηση του πολιτικού σκηνικού και η καταστροφή δεν αργεί να έρθει.

Ο Έλληνας δεν είναι πως δεν καταλαβαίνει το μέγεθος της κρίσης και αρνείται να κάνει θυσίες όπως κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν, αλλά απλά δεν πιστεύει, ούτε την κυβέρνηση, ούτε φυσικά τα διεφθαρμένα ΜΜΕ.
Ποιος τον θα πείσει λοιπόν, ποιος θα τον οδηγήσει στη βασανιστική πορεία που οφείλει να βαδίσει;
Το μόνο λοιπόν που μένει για το πολιτικό προσωπικό της χώρας, και φυσικά το βάρος πέφτει κυρίως στην κυβέρνηση, είναι να κάνει για μια φορά το πατριωτικό του καθήκον.
Το μεσοπρόθεσμο ως εκβιασμός πρέπει να ψηφιστεί και να εφαρμοστεί.
Άλλη λύση για την άμεση σωτηρία της χώρας δεν φαίνεται να υπάρχει.
Και αμέσως μετά θα πρέπει η κυβέρνηση να εξαγγείλει σοβαρές θεσμικές αλλαγές ώστε να δώσει στο λαό την ελπίδα που χρειάζεται ώστε να εφαρμοστούν τα μέτρα στην πράξη.

Πατριωτικό καθήκον της κυβέρνησης είναι να αυτοκαταργηθεί.
Να εξαγγείλει την δημιουργία αμέσως μετά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου μεταβατικής κυβέρνησης που θα αναλάβει την αναθεώρηση, αν όχι την εκ νέου θέσπιση του συντάγματος, και κυριότερο, την ποινική διερεύνηση των ευθυνών ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και των ηγεσιών τους για τις αιτίες τις κρίσης.
Πατριωτικό καθήκον του Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ είναι πλέον να θυσιαστεί για το καλό της πατρίδας.
Μαζί τους θα πρέπει να φροντίσουν να πάρουν τη Νέα Δημοκρατία και όλα τα κουφάρια της μεταπολίτευσης που έχουν παραμείνει να στοιχειώνουν τον κοινοβουλευτισμό.

Εδώ και καιρό, πατριωτικό καθήκον των μεγάλων κομμάτων της μεταπολίτευσης ήταν ο αυτοτραυματισμός τους, ίσως ακόμα και ο ακρωτηριασμός των σάπιων μελών τους.
Δεν το έκαναν.
Τώρα το μόνο καθήκον τους που απομένει είναι η αυτοκτονία.
Αν δεν το κάνουν αυτό, θα αναλάβει η ιστορία και ο λαός να τους οδηγήσει σε έναν πολύ πιο ταπεινωτικό και αργό θάνατο, και θα παρασύρουν μαζί τους τη χώρα, στην ταπείνωση και τον αργό θάνατο...
Η σωτηρία της χώρας ίσως ακόμα να έχει κάποιες πιθανότητες, των δύο μεγάλων κομμάτων όμως είναι πολύ πιο απίθανη
Ας κάνουν λοιπόν έστω και τώρα το πατριωτικό τους καθήκον πριν την τελική καταστροφική σύγκρουση!
Ίσως έτσι να σώσουν κάτι από την υστεροφημία τους.

Φυσικά και δεν πιστεύω πως τα σημερινά κόμματα είναι ικανά για τόσο μεγαλόψυχες ενέργειες.
Εκφράζω απλά μια ελπίδα, μια σκέψη.
Δυστυχώς οι πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο είναι απειροελάχιστες.
Το υπέρτατο αγαθό για τα κόμματα εξουσίας σήμερα είναι η αυτοσυντήρηση τους, εις βάρος κάθε άλλου.
Ακόμα και μπροστά στην καταστροφή, θα επιλέξουν τον αφανισμό, τον Αρμαγεδώνα από την αυτοκτονία.
Μένει λοιπόν φοβάμαι ως μόνη δύναμη ουσιαστικής αλλαγής σε αυτό τον τόπο η οργή...

Από την άλλη μεριά, υπάρχει πάντα η πιθανότητα, αντί να απαιτήσει την αυτοκτονία του πολιτικού συστήματος, ο "κυρίαρχος" λαός να επιλέξει τη δική του διάλυση επιτρέποντας στις δυνάμεις του συστήματος να τον καπελώσουν.
Πάλι πιστεύω πως το σύστημα που γνωρίζουμε δεν έχει μέλλον.
Όπως και να είναι, κάτι διαφορετικό θα βγεί από την κατάρευσή του.
Είναι όμως στη φύση του, στην πτώση του να προσπαθήσει να συμπαρασύρει κάθε υγιή δύναμη, κάθε ελπίδα για κάτι καλύτερο.

Υγ.. Μετά την εύστοχη παρατήρηση της Ροδιάς μία διευκρίνηση... για την Ελλάδα μιλάμε. Φαντάζομαι χρειάζεται μιας και κάποιοι εκ των κυβερνώντων μπορεί να μπερδεύονται...