Έτσι με το θάνατό του το troktiko κατεβάζει ρολλά.
Διαφώνησα πριν από πολύ καιρό με αυτού του είδους τη δημοσιογραφία, αλλά όταν μια φωνή σβύνεται από σφαίρες, τότε πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στις δηλώσεις μας.
Οι δολοφόνοι του Γκιόλια μεταξύ άλλων κατάφεραν να φιμώσουν μια φωνή που αν και κατά τη γνώμη μου παράφωνη και βάρβαρη κάποιες φορές μέχρι και εμπαθής, κατάφερνε να παρακολουθείται από εκατομμύρια αναγνώστες καθημερινά και έτσι είχε δύναμη.
Η δολοφονία αυτή εκτός από τη φωνή του τρωκτικού φιμώνει και τους επικρητές του εκ των οποίων είμαι και εγώ.
Δεν μπορείς να κρίνεις τον νεκρό, ιδιαίτερα τον προσφάτως δολοφονημένο!
Η σχετική ανάρτηση που είχα ετοιμάσει λοιπόν θα μείνει στο πρόχειρο για κάποιο καιρό.
Όμως μπορώ να αναφερθώ στο φαινόμενο και την επιτυχία του τρωκτικού.
Ένα μέσο που συνδίαζε τα πάντα σε μικρές δόσεις.
Από σκανδαλοθηρικά δημοσιεύματα, σε ποδοσφαιρικά, σε αστεία βίντεο, οικονομική ανάλυση, συνομοσιολογίες, και το κερασάκι στην τούρτα, προσωπικές επιθέσεις απέναντι σε όποιον θεωρούσε εχθρό.
Μέσα σε ένα τεράστιο όγκο άχρηστης πληροφορίας όμως έβρισκε χώρο και η γνήσια η μη καταγγελία, αλλά και η απάντηση του καταγγελομένου.
Τελικά, μήπως έτσι πρέπει να είναι η μορφή της σύγχρονης ενημέρωσης;
Μήπως πρέπει να έχεις και ένα "κουίζ κυτταρίτιδας" όπως έγραψε η Βαγιάννη δίπλα στην πολιτική είδηση ώστε να έχεις αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγώστη;
Μήπως το τίμημα της αναγνωσιμότητας είναι η ελαφρότητα, αλλά η ίδια η αναγνωσιμότητα δίνει τη δύναμη στην καταγγελία;
Τι αξία έχει η καταγγελία που διαβάζεται από 10 - 100 άτομα μπροστά στα εκατομμύρια του τρωκτικού, άσχετα αν αυτά τα εκατομμύρια αναγνώστες μπήκαν για να διαβάσουν για το στρίνγκ κάποιας σταρλετ...
Δεν ξέρω την απάντηση, θα ήθελα να μην είναι έτσι.
Θα ήθελα ο Έλληνας να έχει το κριτήριο και τη διάθεση να ψάξει για να ενημερωθεί.
Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Και εφόσον η πραγματικότητα ανέβασε το τρωκτικό στο ύψος που ήταν μέχρι τώρα, ακόμα και με τις αδυναμίες του η διακοπή του είναι απώλεια.
Απώλεια μάλιστα που έρχεται την ημέρα που γιορτάζουμε τα 36 χρόνια δημοκρατίας (τρομάρα μας)...
Ελπίζω να μην κλείσει τελικά, είναι κρίμα τέτοια δύναμη να πάει χαμένη.
Ελπίζω όμως όταν ξαναλειτουργήσει να κρατήσει τα καλά του παρελθόντος και να βελτιωθεί στα άσχημα.
Τότε οι δολοφόνοι θα έχουν αποτύχει.
Και το χρειαζόμαστε.
Είναι ανάγκη οι δολοφόνοι να αποτυγχάνουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου