Real ή άμεση δημοκρατία;

Έγραφα πριν από λίγες ημέρες: "Ο κάθε ένας από τους συγκεντρωμένους μπορεί να έχει διαφορετική άποψη για το τι σημαίνει δημοκρατία. Όλοι όμως συμφωνούν πως δεν είναι αυτό που έχουμε σήμερα!"
Το σύνθημα που ένωσε ήταν το αληθινή δημοκρατία τώρα, μαζί με τον τίτλο αγανακτισμένοι.
Αυτό ένωσε 100.000+ ανθρώπους στην πλατεία συντάγματος και έδωσε δύναμη σε ένα φαινόμενο που παρόμοιό του δεν έχει ξαναδεί η μεταπολιτευτική μας ιστορία.
Το δικαίωμα των ομιλητών να πιστεύουν πως μπορούν να αλλάξουν κάποια πράγματα, την όποια νομιμοποίηση τους τη δίνουν οι χιλιάδες άλλοι που μαζεύτηκαν στο σύνταγμα.
Αυτούς τους χιλιάδες πρέπει να έχουν υπ' όψη τους  οι ομιλητές όταν απευθύνονται στο κοινό.
Χωρίς αυτούς δεν γίνεται τίποτε...
Όμως πολύ γρήγορα, η αληθινή δημοκρατία έγινε άμεση δημοκρατία.
Η αγανάκτηση έγινε αντίσταση στην ιδιωτικοποίηση, και τώρα βλέπω και προτάσεις για αλλαγή του πολιτεύματος και κάλεσμα των συνδικάτων... μέχρι και αναδιανομή γης είδα στο φόρουμ.
Όλα αυτά πριν υπάρξει ένα μανιφέστο γενικών αρχών.
Και αυτά στη γενική συνέλευση, γιατί αν ακούσει κανείς λίγο πιο έξω, ή ρίξει μια ματιά στα συνθήματα καταλαβαίνει πως λείπει τραγικά η γενική τοποθέτηση σε μια λογική βάση.
Φοβάμαι πως αυτό που έγινε στην Ισπανία δεν μας έκανε καθόλου σοφότερους.
Δεν θέλω να γράψω περισσότερα αρνητικά γιατί δεν θέλω να είμαι από εκείνους που αντιτάχθηκαν σε κάτι που θα μπορούσε κάτω από κάποιες προϋποθέσεις να αλλάξει όλων μας το μέλλον προς το καλύτερο.
Δεν θα κουραστώ να το γράφω εδώ.
Πρέπει να βρεθούν τα συνθήματα που θα ενώσουν τους Έλληνες, αλλιώς αυτοί που θα μείνουν θα έχουν να λένε μόνο ιστορίες πως ηγήθηκαν μιας αποτυχημένης επανάστασης τον Μάιο του 2011.


Υγ. Λίγες ημέρες μετά, πήρε πόδι από το ψήφισμα της συνέλευσης και το "ειρηνικά"...

Διάβασε σε παρακαλώ και αυτά:
Indignez vous! Το βιβλίο του Στεφάν Χεσσέλ
Να μείνουμε στα βασικά
Ισπανία - Ελλάδα - Δημοκρατία
Ένα είδος επανάστασης: «Ηγέτης μας είναι οι συνελεύσεις μας»
ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΙΣΠΑΝΩΝ “ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ”