Ήμασταν μια γενιά στερημένη. Χωρίς έπος, χωρίς πόλεμο, χωρίς χούντα.
Ακόμα και οι πολιτικές εντάσεις της δεκαετίας του '80 είχαν ατονίσει.
Ακόμα και εκείνα τα Ίμια δεν ήταν τελικά τίποτε άλλο από ένα χαστούκι (για την αποφυγή του οποίου πέθαναν τρεις ΗΡΩΕΣ) που δεχτήκαμε και ευχαριστήσαμε γι αυτό.
Φρόντισε λοιπόν η παλαιότερη γενιά, μαζί με τους λεβέντες ηγέτες τούτης, να ζήσουμε κι εμείς στιγμές ιστορικές.
Επιτέλους, θα 'χουμε και 'μεις κάτι να λέμε στα εγγόνια μας πάνω από τη φουφού.
Ιστορίες για τότε που ήρθαν οι ξένοι, όχι με όπλα αλλά με λεφτά.
Θα θυμόμαστε τη ιστορική Παρασκευή 23 Απριλίου 2010, και ώρα 13:15 και το Καστελόριζο.
Ελπίζω μόνο να θυμόμαστε και αυτούς που μας οδήγησαν σε αυτή την εξέλιξη.
Όχι κάποιους από αυτούς, ΟΛΟΥΣ
Και να τους ευχαριστούμε αναλόγως σε κάθε ευκαιρία...
Πόσο προφητικός ήταν ο Πανούσης όταν έλεγε:
"Δεν τραβάει η ομάδα αχ Ελλάδα, αγελάδα
Δεν τραβάει η εθνική θέλουμε αλλοδαπό προπονητή
Πατριώτες εφ' όπλου λόγχη, να πάρουμε ξανά
το Σύνταγμα, την Πλάκα, το Μετς, τον Πειραιά
Το έπος του σαράντα μας οδηγεί ξανά..."
Υγ. (8/7/2011) Αυτή την ανάρτηση την είχα ανεβάσει πριν από ένα χρόνο και κάτι.
Τότε που ο πρωθυπουργός ανακοίνωνε από το Καστελόριζο την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ.
Χαζεύοντας αυτό εδώ το blog, μου φάνηκε πως ταιριάζει γάντι με τη σημερινή πραγματικότητα γι αυτό και την ξανανέβασα αυτούσια.
Το μόνο που χρειάζεται να προστεθεί σε αυτή, είναι πως όπως σε κάθε περίπτωση ξένης εισβολής, έτσι και σήμερα οι Έλληνες, ή καλύτερα κάποιοι Έλληνες αντιστάθηκαν και σήκωσαν το λάβαρο της "επανάστασης".
Ποιος θα νικήσει στο τέλος μένει να φανεί, όπως και αν, σύμφωνα με την παράδοσή μας, θα φαγωθούμε μετά μια τέτοια, απίθανη αλλά όχι αδύνατη, νίκη...
Διάβασε επίσης:
Απίστευτο; Οι αγανακισμένοι ταρακουνάνε το ΔΝΤ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου