Εμείς εδώ στο διαδίκτυο συνηθίζουμε να τα χώνουμε στα παραδοσιακά μέσα.Τους δημοσιογράφους που σαν κοράκια μαζεύονται πάνω από το πτώμα κάποιου πολύ ανώτερου τους για να το σκυλέψουν με όποιο τρόπο μπορούν.Όμως αυτά τα τρωκτικά έχουν έρθει και εδώ, και μαζί τους έφεραν τους τρόπους τους.
Πέθανε ένας άνθρωπος, ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, ο Νίκος Παπάζογλου.
Στην προσπάθεια να γίνουν οι πρώτοι που θα το ανακοινώσουν, οι πρώτοι που θα επωφεληθούν, αναδύθηκαν τα παπαγαλάκια του διαδικτύου.
Πως αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις αυτούς που αντιγράφουν αυτούσια άρθρα χωρίς καν αναφορά στις πηγές τους;
Με την είδηση του θανάτου του Παπάζογλου το διαδίκτυο πήρε φωτιά.
Πολλοί ήταν αυτοί που έγραψαν δυο γραμμές για έναν καλλιτέχνη που το έργο του αλλά και η στάση ζωής του τους άγγιξε, αλλά δυστυχώς, όπως συχνά συμβαίνει πλέον πολλοί ήταν και αυτοί που έσπευσαν να παπαγαλίσουν, να μη χάσουν το "θέμα".
Δεν ξέρω ποιος έγραψε πρώτος το άρθρο που αναφέρει "Ο Νίκος Παπάζογλου γεννήθηκε στις 20/3/1948 στη Θεσσαλονίκη και η πρώτη του συστηματική επαφή με τη μουσική ήταν μέσω συγκροτημάτων την περίοδο 1965-1970", αλλά μερικές ώρες μετά την είδηση του θανάτου του υπήρχαν 10.000+ ιστοσελίδες που το είχαν αυτούσιο. Ένα άλλο 6.000 αναρτήσεις. Έλεος!
Δεν είναι "θέμα" ο θάνατος παιδιά!
Δεν προσφέρεται για κονσέρβα ανάρτηση, για copy-paste.
Ο θάνατος ενός ανθρώπου πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό, με συναίσθημα.
Δεν είναι πρωτοσέλιδο.
Και το διαδίκτυο δεν είναι εφημερίδα για να έχει πρωτοσέλιδο, δεν είναι δελτίο ειδήσεων!
Αφήστε τους αυτούς, θα βγάλουν CD, θα κάνουν αφιερώματα.
Αν δεν έχεις κάτι δικό σου να γράψεις άφησε μια αναφορά, ένα λινκ και άστο το ρημάδι το θέμα να πάρει την αξία που του αρμόζει.
Τι προσφέρεις δηλαδή στον αναγνώστη σου, στο θέμα σου, στην "κοινότητα" αυτή που λέγεται διαδίκτυο με το copy-paste;
Διαβάστε επίσης:
Ντροπή και αίσχος για το fimes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου