Για την ακρίβεια, σε άπταιστα Αμερικάνικα είμαι σίγουρος δήλωσε:
"The “fourth way” depends on responsible, democratic institutions that put global solidarity above national interests."
Δηλαδή, οι δημοκρατίες πρέπει να βάλουν την "παγκόσμια αλληλεγγύη πάνω από το εθνικό συμφέρον"
Λίγο αργότερα δηλώνει:
"We need global governance."
Χρειαζόμαστε δηλαδή παγκόσμια διακυβέρνηση...
Και πιο κάτω...
"There is also the question of cultural globalization."
Δε φτάνει δηλαδή μόνο η παγκοσμιοποίηση της κυβέρνησης, αλλά χρειάζεται παγκοσμιοποίηση της κουλτούρας...
Υπάρχουν και άλλα τέτοια διαμάντια στη συνέντευξη του πρωθυπουργού, και καλό είναι όλοι να διαβάσουν ολόκληρο το αυθεντικό κείμενο για να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.
Το σίγουρο είναι ότι προεκλογικά δεν είχαμε ακούσει κάτι περί "παγκόσμιας διακυβέρνησης", "παγκοσμιοποίησης της κουλτούρας" ή "παγκόσμια αλληλεγγύη πάνω από το εθνικό συμφέρον".
Σίγουρο επίσης είναι ότι τα λόγια των πρωθυπουργών σε τέτοια έντυπα δεν είναι ποτέ τυχαία και ότι διαβάζονται με μεγάλη προσοχή από τους κάθε λογής πλανητάρχες και τα επιτελεία τους.
Ούτε είναι τυχαίο ότι μια μέρα μετά οι Financial Times της Γερμανίας πλέκουν το εγκώμιο του ΓΑΠ με τίτλο "Ο άνθρωπός μας στην Αθήνα".
Στη συνέχεια της συνέντευξης ο πρωθυπουργός αναφέρεται με γενικόλογα που έχουμε ακούσει επανειλημμένα και που πιστεύω δεν έχουν πια καμμία σημασία.
Η ουσία της συνέντευξης είναι στην αρχή της.
Το μήνυμα πέρασε και οι αποδέκτες του χαμογελούν ικανοποιημένοι στα κλιματιζόμενα γραφεία τους.
Ο δε κυρίαρχος λαός που έλεγε και ο αείμνηστος κάνει τα μπάνια του ανέμελος...
Άλλωστε είναι γνωστό ότι τον Αύγουστο ο Έλληνας δεν βλέπει τηλεόραση, δε διαβάζει εφημερίδες, είναι παραλία και παίζει ρακέτες. Ακόμα και αν διάβαζε άλλωστε, η αναφορά στην συνέντευξη ήταν από αδιάφορη έως καλλωπισμένη.
Η επιλογή του μέσου αλλά και της εποχής για αυτή τη συνέντευξη ήταν άραγε τυχαία;
Δε νομίζω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου