Κλείνοντας τηλεόραση και διαβάζοντας το Hello αντί της Καθημερινής κερδίζεις λίγη ηρεμία που είναι αναγκαία για να ηραμήσεις το καλοκαίρι...
Όμως και στις διακοπές ο Ελληνάρας είναι εκεί, δίπλα μου. Θυμήθηκα γιατί πάντοτε έκανα τις διακοπές μου μέχρι το πολύ μέσα Ιουλίου και τον Αύγουστο την έβγαζα στο σπιτάκι μου, άντε και κανένα πανυγήρι σε κανένα χωριό.
Φέτος στο χωριό δε θα πάω, αλλά έχω πάει τόσα χρόνια που ξέρω την εικόνα, πηγμένα σοκάκια στις Cayenne, αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη ανάρτηση.
Καλοκαιράκι λοιπόν, και ξεφεύγω λίγο από τις ρακέτες και τη φασαρία των beach bar με δανεικό μικρό ταχύπλοο. Έχω ακούσει για ένα νησάκι εκεί κοντά που έχει ένα συμπαθητικό ταβερνάκι.
Από μικρός έχω κάνει τόσες φορές τον μούτσο με το σκαφάκι του πατέρα (ένα πεντάμετρο ταχύπλοο του εξηντακάτι...) που κάτι έχω μάθει από θάλασσα, το δίπλωμμα το έχω καμμιά δεκαετία τώρα, οπότε γιατί όχι;
Όμως το έχουν ακούσει και άλλοι, Ελληνάρες δίχως άλλο...
Η μικρή παραλία φανταστική, αλλά φυσικά για βουτιά δεν υπάρχει περίπτωση, καμμιά δεκαριά σκάφη, μικρά και μεγάλα την έχουν καταλάβει ολόκληρη.
Έπρεπε να βγάλω μερικές φωτογραφίες για να καταλάβετε, αλλά είχα τόσα νεύρα που δεν το σκέφτηκα.
Όλα φυσικά εκτός από ένα - δύο δεμένα και με άγκυρα, αλλά και με σχοινί στην παραλία. Ο κολπίσκος σα πλεκτό από σχοινιά, και εγώ όπως έχω μάθει από μικρός, τότε που έκανα τον μούτσο δε θέλω να πάω ως το κέντρο της παραλίας, ψάχνω κάποια ακρούλα να αφήσω την κοπέλα που με συνοδεύει. Είναι φρεσκοχειρουργημένη, και δεν θελω να την αφήσω μέσα στο νερό να κουβαλάει πράγματα...
Ειδικά δύο μεγάλα, 15 μέτρα το μικρότερο, δεν τους έφτανε το δέσιμο στην άκρη, αλλά επρεπε να τα δέσουν και πλαγια στην παραλία, και αρκετά μέσα, και προς το κέντρο για να τα θαυμάζουν από την καρέκλα τους στην παραλία. Πλάγια λοιπόν το σκοινί, και το καθένα έτσι πιάνει όσο χώρο θα έπιαναν άλλα τρία τέσσερα σκάφη! Και μάλιστα το ένα από αυτά έχει το tender δεμένο πίσω του και τον κοιλαρά να κοιμάται στην πλώρη... δηλάδη, αν το έδενε 20 μέτρα πιο μέσα τι θα πάθαινε;
Τα γαϊδούρια τα δένουμε σε δέντρα, βράχια και άλλα τέτοια... αλλά ο Ελληνάρας και η μαλακία που τον δέρνει δεν παίζεται.
Δεν έχω φάει τη θάλασσα με το κουτάλι, ούτε είμαι κανένας θαλασσόλυκος.
Έχω κανει όμως τον μούτσο, αλλά κυρίως έχω μάθει να σέβομαι τόσο τον δίπλα μου, όσο και τον πιο έμπειρο... και όλοι αυτοί με τις Cayenne της θάλασσας, είναι αδύνατον να μην έχουν ακούσει κάτι για γαιδούρια και δέσιμο. Αλλά εκτός από χρήμα, διαθέτουν ασχετοσύνη και γαϊδουριά.
Μήπως τελικά αυτό είναι το χαρακτηριστικό του νεοέλληνα;
Χρήμα, άγνοια και γαϊδουριά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου