Ανοησία...

Αποδίδεται στον Αϊνστάιν η ατάκα:
"Δύο πράγματα είναι "άπειρα", το σύμπαν και η ανθρώπινη ηλιθιότητα, και δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο".
Παρακολουθώ διάφορα blogs και forums και κάθε φορά συλλογιέμαι πόσο δίκο είχε, όποιος και αν το είπε.
Παλιότερα χαιρόμασταν για τα νέα μέλη της κάθε ομάδας στο νέτ.
Πιστεύαμε ότι όσο περισσότεροι έμπαιναν σε αυτό το νέο και επαναστατικό μέσο επικοινωνίας τόσο μεγαλύτερη η ελευθερία διακίνησης απόψεων, τόσο μεγαλύτερη ελευθερία, τόσο μεγαλύτερη ελπίδα υπήρχε για περισσότερη δημοκρατία, περισσότερο πλουραλισμό, περισσότερο προβληματισμό.
Φεύ...
Η δύναμη της συλλογικής ευφυίας είναι μηδενική απέναντη στην συλλογική ηλιθιότητα.

Τα φόρα έχουν γεμίσει άσχετους, ηλίθιους ή βαλτούς...
Οι ομάδες βομβαρδίζονται από τα τρόλ, και ακόμα και τεχνικά φόρα κοσμούνται από τις απόψεις ή τις δοξασίες των άσχετων.
Ο μόνος τρόπος να βρείς σοβαρές απόψεις στο δίκτυο πια είναι να αποτανθείς με την ανάλογη χρέωση σε κλειστές ομάδες ειδικών, σοβαρούς εκδοτικούς οίκους και πάει λέγοντας.
Αντιστροφή πλήρης, όπου κάποτε προσπαθούσαμε να βάλουμε τους πάντες στο τριπάκι του νέτ, τώρα πληρώνουμε για να τους αποκλείσουμε από κάποια κομμάτια του!
Ακόμα κι έτσι όμως καλύπτεται, με σοβαρό κόστος, μόνο η τεχνική γνώση, η επιστήμη, το ειδικό.
Η άποψη, το νέο, το επαναστατικό, το κοινωνικό πνίγηκε στην ανοησία...
Ανοησία που βρίσκει φωνή και μάλιστα βροντερή στο νέτ.
Ανοησία που εισβάλλει παντού με τη βεβαιότητα της αξιοσύνης του και του απόλυτου σωστού της άποψής της.
Ανοησία που διαλύει κάθε συζήτηση, κάθε άποψη...