Ανάδρομος

Η “κρίση” χτύπησε και την Κύπρο. Και έφερε και εκεί μνημόνιο.
Αναγκαστικά.
Δεν υπάρχει εναλλακτική, δεν υπάρχουν επιλογές.
Με κούρεμα καταθέσεων θα κερδίσουν χρόνο και μετά βλέπουμε.
Για άλλη μία φορά ο ανάδρομος Ερμής αποδεικνύει την καταστροφική του δύναμη.
Τι εννοείς τι σχέση έχει ο ανάδρομος Ερμής;  Όση σχέση έχουν οι τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι ή οι υπερβολικοί μισθοί των ιδιωτικών υπαλλήλων.
Όσο σοβαρά στοιχεία έχει ο κάθε οικονομολόγος για την συμβολή όλων αυτών στην κρίση εξίσου σοβαρά μπορώ να βρω κι εγώ από τον αστρολόγο της γειτονιάς μου για την συμβολή του ανάδρομου Ερμή.
Ποτέ δεν έγινε μία σοβαρή έρευνα από κάποιου είδους ανεξάρτητη επιτροπή με κάποιου είδους σοβαρά στοιχεία για να βγάλει κάποιου είδους σοβαρό πόρισμα για τις αιτίες της οικονομικής κατάρρευσης του νότου.
Ούτε στην Ελλάδα, ούτε στην Ισπανία, ούτε στην Πορτογαλία, ούτε στην Ιρλανδία, ούτε στην Κύπρο.
Μόνο στην Ισλανδία, η οποία αυτή την στιγμή με τα όσα προβλήματα έχει βρίσκεται σε ανάπτυξη.
Όλοι οι άλλοι το ρίξανε στον «ρεαλισμό».

Δεν είναι καιρός τώρα εν μέσω κρίσης να ψάχνουμε για φταίχτες. Ούτε επιτροπές, ούτε τίποτα. Πάγκαλος, ΓΑΠ, Πρετεντέρης, Πορτοσάλτε, Άδωνις και κανένας Βελόπουλος μας αρκούν, μαζί με ολίγη ανάλυση από καμιά Goldman Sachs που ταυτόχρονα πουλάει και αγοράζει τράπεζες CDS, και δεν ξέρω τι άλλο Ελληνικής, Πορτογαλικής, Κυπριακής κλπ προέλευσης.
Από τα 300-500 δις (έχω χάσει και το μέτρημα πια) που έφτασαν να χρωστάνε οι, με το ζόρι 11 εκατομμύρια, Έλληνες ούτε 1 δεν έχει «πατέρα».
Όλα δικά μας είναι, να μην σου πω του ανάδρομου Ερμή.
Γιατί εμένα αυτό μου είπε η φίλη μου που διαβάζει τα άστρα.
Και έχει το ίδιο σοβαρά στοιχεία με τον Πάγκαλο ή τον Πορτοσάλτε.
Η κρίση είναι μια θεομηνία, ένα φυσικό φαινόμενο.
Χωρίς αιτίες, χωρίς παράγοντες που την επιδείνωσαν και φυσικά χωρίς ενόχους.
Μόνο θύματα.
Και όταν κάτι είναι αναίτιο και απρόβλεπτο είναι και αδύνατο να αποφευχθεί.
Και άρα θα ξανασυμβεί.
Όπως όλες οι θεομηνίες.
Αν όχι εδώ (μέχρι να έρθει και εδώ) κάπου αλλού στον κόσμο. Πάλι ανθρώπους θα έχει θύματα. Αν όχι αύριο σε 10, 20, 30 χρόνια. Θα ξανασυμβεί όμως.
Όπως όλες οι θεομηνίες.
Όπως όλα τα «ατυχήματα», για τα αίτια των οποίων δεν υπήρξε σοβαρή έρευνα. Μέχρι να βρεις τις αιτίες του «ατυχήματος» και να αλλάξεις τις συνθήκες που το προκάλεσαν τι άλλο μπορείς να περιμένεις εκτός από το επόμενο «ατύχημα»;
Ίσως μέχρι τότε η ανθρωπότητα να έχει γίνει πιο σοφή ώστε να χαλιναγωγήσει «φυσικά φαινόμενα» όπως η απληστία των τραπεζιτών, αλλά αμφιβάλλω.
Μέχρι τότε όμως ας μην μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια.
Ας κάνουμε κάτι, ότι μπορούμε, ας αντιδράσουμε όπως αντιδρά ο άνθρωπος από τα αρχαία χρόνια στις θεομηνίες.
Να μαζευτούμε να προσευχηθούμε, ή ακόμα καλύτερα, να καθιερώσουμε τον χορό της τράπεζας και του ευρώ.
Και αν δεν έχουμε ευρώ αδερφέ, δεν χάλασε ο κόσμος, οι θεομηνίες δεν νοιάζονται για τέτοιες λεπτομέρειες, δεν αλλάζει το σύστημα αλλάζοντας το νόμισμα.
Πως έκαναν οι ινδιάνοι (και άλλοι λαοί) κάθε φορά που τους χτυπούσε ξηρασία;
Έ, κάτι τέτοιο.
Να κάνουμε τον χορό του ευρώ ξέρω ‘γω, ή της τράπεζας, ή ακόμα καλύτερα του πολιτικού, με ψηλά καπέλα και μάσκες με πλατιά χαμόγελα, μασκαράδες εν χορό. Τον χορό του υπουργού, του γενικού γραμματέα υπουργείου, του πως-τον-λένε οργανισμού δανεισμού της χώρας, θα βρούμε ένα όνομα.
Τον χορό στον Θεό Σόιμπλε, ή Σόρρος ξέρω ‘γω Θα βρίσκαμε ένα όνομα, θα ήθελα και τις προτάσεις σας.
Κάθε καλοκαίρι, ξυπόλητοι στην άμμο με πυρσούς, μήπως και αναβάλλουμε την επόμενη «θεομηνία».
Χλωμό, αλλά τουλάχιστον θα το διασκεδάζαμε ξυπόλητοι στην άμμο.
Αρκεί να μην πέσουμε στην παραλία κανενός Εμίρη και μας διώξει άρον άρον.

*Δημοσιεύθηκε στο http://thepaper.gr 16/3/2013